De dag dat we Nieuw-Zeeland verlaten lijkt maar geen einde aan te komen. We vertrekken al vroeg naar het vliegveld, we vliegen aan het eind van de middag. We zitten zo’n 11 uur in het vliegtuig en we komen dezelfde dag om 13.00 uur aan in Santiago de Chile. We zijn de datumgrens gepasseerd en hoewel je daar onderweg niet zoveel van voelt, levert het ons een ingewikkelde jetlag op. Maar allemaal met een goed doel: we zijn in een nieuw land en een nieuw werelddeel, Zuid-Amerika!

Na een overnachting in de hoofdstad van Chili pakken we de volgende dag weer het vliegtuig. We vliegen naar Paaseiland. Bekend van de mysterieuze beelden. Op het eiland hangt een relaxte sfeer en dat komt goed uit want we zijn nog niet helemaal bijgekomen van al het vliegen. Behalve genieten van een mooie zonsondergang doen we de eerste dag niet zoveel. De twee volle dagen die we daarna verblijven op het eiland huren we mountainbikes. We fietsen het hele eiland af. De beelden in verschillende formaties blijven boeien en daarnaast zijn de ruige kustlijnen schitterend.

Na drie dagen vliegen we terug naar Santiago en blijven er dit keer iets langer. We verkennen de stad een beetje en nemen de tijd om te wennen aan een nieuw land, nieuwe gebruiken en een nieuwe taal. Een van de nieuwe dingen zijn de afstanden in dit land. Chili is groot. Heel groot. Zo groot dat je zomaar dagen in de bus zit om naar een volgende leuke stad te komen. We willen na Paaseiland naar het zuiden, naar Patagonië, en dat is een eind. In plaats van een bus, stappen we voor de zoveelste keer een vliegtuig in. We vliegen naar Punta Arenas, een goede uitvalbasis om te beginnen aan onze trip door Patagonië.

In Punta Arenas maken we als eerste kennis met de kou van Patagonië. In Santiago begon de temperatuur, net als in Nieuw-Zeeland, steeds aangenamer te worden. Lekker lenteweer met een zonnetje. Nu lopen we tijdens een wandeling in een nationaal park in de sneeuw met een fijn koud snijdend windje. We pakken al snel weer de bus. Helemaal naar het meest zuidelijke stadje van Argentinië, Ushuaia, dat tevens uitvalsbasis is voor Antartica. De eerste paar honderd kilometers bestaan vooral uit eentonig steppe landschap, maar verder naar het zuiden wordt het steeds mooier met prachtige besneeuwde ruwe bergen. We komen ‘s avonds aan in een fantastisch landschap met een paars/roze gekleurde lucht door de ondergaande zon. Ushuaia lijkt op het eerste gezicht een verrassend groot en gezellig stadje. De 12 uur in de bus zitten blijken het waard te zijn geweest en aan de terugweg denken we nog maar even niet.

We maken de eerste dag een wandeling naar een gletsjer door een soort van skipiste op te lopen. De gletsjer is volledig besneeuwd en het uitzicht op het berglandschap en de stad is geweldig. Na de pittige klim glijden we als twee blije kleine kinderen op onze jassen de berg weer af. De volgende dag maken we een boottocht door het Beaglekanaal. Helaas is onze portemonnee niet dik genoeg voor een tochtje helemaal naar Antartica, die ook via dit kanaal vaart. Maar het uitzicht tijdens het tochtje vanaf het water op de bergen en de stad is wederom super.

We vervolgen onze weg naar Puerto Natalas, een stadje net boven Punta Arenas waar we eerder waren. Vanuit hier bezoeken we het nationaal park Torres del Paine. De beste manier om dit te doen is door te wandelen. En omdat het niet overal met auto bereikbaar is, het liefst in combinatie met overnachtingen. Hoewel we niet voorbereid zijn op een meerdaagse trekking, gaan we de uitdaging aan en besluiten zelfs te gaan kamperen. We huren een tent en wat campingspullen, slaan een hoop droog voedsel in en gaan vier dagen hiken en kamperen. We komen terecht in de wereld van de wandelaars met echte bergschoenen, wandelstokken en hypermoderne kampeerspullen. Met onze hardloopschoentjes en wat zomerbroeken over elkaar aan lopen we er niet geheel volgens het boekje bij. Maar dit maakt de trip niet minder mooi. We zien af. We klimmen en wandelen gemiddeld 8 uur per dag. Maar gelukkig levert het supermooie uitzichten op. We zien de mooiste bergen, gletsjers en meren. Na vier dagen verruilen we met plezier onze eenpersoonstent voor twee (waar laat je in hemelsnaam je tas?) voor een heerlijk bed en genieten van alle gemakken in de beschaafde wereld.

Na een dag uitgerust te hebben pakken we de bus naar El Calafate. Onze laatste stop in Patagonië. We krijgen wederom een mooie stempel in ons paspoort omdat we weer de grens overgaan van Chili naar Argentinië. Vanuit El Calafate bezoeken we Los Glaciares National Park, vooral bekend door de gletsjer Perito Moreno. Dit enorme gevaarte van ijs overtreft alle gletsjers die we tot nu hebben gezien. Onwerkelijk mooi. We mogen er dit keer niet alleen naar kijken, we gaan er ook op lopen. Via een boottocht waarbij we steeds dichter bij de gletsjer komen, staan we opeens naast de gletsjer. We krijgen crampons onder gebonden en we beginnen met deze ijzers aan onze schoenen aan een tocht over Perito Moreno. Hoewel ijs vrij saai en hetzelfde lijkt, is het van dichtbij en in zo’n grote hoeveelheid indrukwekkend. We sluiten onze tocht af met een borrel, natuurlijk ‘on the rocks’. Prima plek Patagonië!