Eigenwijs

Na een heel kort nachtje hebben we een eigenwijs besluit genomen. We konden vanaf 3:30 (al was het daar Zuid-Afrikaanse tijd 4:30) echt niet meer slapen, we hoorden constant nijlpaarden knorren, water klotsen en... geritsel rondom de tent (hut). We hadden toen we 's avonds naar het avondeten gingen, twee mannen gezien met zaklampen die juist de andere kant op liepen (terwijl iedereen naar het eten ging, dus wat gingen zij daar doen?)... Met die gedachte in ons hoofd konden we helemaal niet meer slapen en dachten we echt dat er een boef rond de hut scharrelde. Omdat Ngepi Camp geheel op zonne-energie werkt is er tussen 22:00 uur en 10:00 uur geen stroom, we konden dus geen lampje aan doen. Gelukkig was Eric heel heldhaftig en ging hij met de zaklamp naar buiten! Het bleek slechts een otter te zijn. Maar slapen lukte daarna echt niet meer. Buiten was het nog hartstikke donker en met alleen een zaklamp schoten we niet echt op, dus maar weer terug naar bed.... wachten tot het licht werd. Op een gegeven moment hoorden we hanen kraaien, ah, vast bijna ochtend! Zodra de eerste gloed van de zon verscheen zijn we opgestaan en zijn we gaan inpakken. De rivier zag er best een beetje spooky uit, door de koude nacht (denken we) was er allemaal mist op het water ontstaan. Eenmaal ingepakt zijn we als eerste van het hele kamp gaan ontbijten (yes, laatste keer hier!) en daarna zijn we om 6:45 uur (gewoon Namibische tijd) op pad gegaan. Onze volgende accomodatie zou 'Kaisoisi River Lodge' in Rundu zijn, een doortrekovernachtingsadres (nog zo'n mooi woord voor galgje). Ons doel is namelijk om naar Okonjima (Africat Foundation) te gaan, maar dat is 680 km rijden en ons reisbureau vond dat je dat niet in één dag kon doen, vandaar de tussenovernachting die op 200 km ligt. Om 8:45 stonden we bij de afslag naar de lodge, we vonden het erg overdreven om daar de rest van de dag te blijven (terwijl dit gebied ons toch wat minder aanspreekt, we voelen ons wat minder op ons gemak met alle mensen, hutjes, koeien en geiten op en langs de weg (die hutjes alleen naast de weg natuurlijk ;-)...) en erg bekeken als witte, rijke toerist. Daarom besloten we om Okonjima te bellen of we een dagje eerder konden komen....en het kon! Dus we zijn nog 480 km doorgereden (kon makkelijk, bijna alleen maar super goede asfaltwegen). En rond 15:00 uur reden we het terrein van Okonjima op :-). Hoezo we hebben een tussenovernachting nodig? En wat een heerlijke locatie! En wat fijn om hier drie in plaats van twee nachten te slapen! We hebben een upgrade gekregen naar een bush chalet, joehoe/yeah/whaa wat zijn we toch een enorme geluksvogels! We hebben twee huisjes: een slaap/douche huisje en een lounge huisje! Beide met prachtig uitzicht op de dieren en vogels. Er staat zelfs een bakje vogelvoer zodat we de vogeltjes kunnen voeren :-D.

Mmmm, het eten was tongstrelend lekker! Wat een goede keuze om alvast hierheen te gaan, al is het contrast met Ngepi wel erg groot! Na het eten zijn we met de ranger meegegaan op 'night hide', we gingen met de jeep het grote park in waar ook de cheeta's en luipaarden leven (flink omheind met meters schrikdraad e.d.). We reden naar een schuilplaats vanwaar we zo het park in konden kijken, de ranger kieperde een bak met etensresten uit de keuken om voor de schuilplaats, hij deed en lichtje aan en toen...... zagen we twee stekelvarkens en twee honingdassen! Ze kwamen op de geur van het eten af. Echt spectaculair om te zien! Ze zijn trouwens helemaal niet zo schattig of grappig als ze eruit zien. Een hoop gegrom, geratel en gevecht om de lekkerste hapjes. Zodra er een ander stekelvarken of honingdas in de buurt kwam begonnen de stekels van het stekelvarken heel erg te ratelen en te trillen om ze af te schrikken, echt bijzonder om te zien! Toen we terug waren hebben we nog even bij het kampvuur gezeten waar een ranger op zijn gitaar speelde en Afrikaanse liedjes zong... top!