Cheeta's, wilde honden en luipaarden!

Oh! Wat heerlijk om soms eigenwijs te zijn! Echt een fantastisch besluit om een dagje eerder (en dus een dagje langer) naar Okonjima te gaan! We werden vanochtend al om 5:30 gewekt. Na een kop thee en een muffin zijn we met onze ranger Daniël in de jeep gestapt, op zoek naar cheeta's! Okonjima ligt in een heel groot reservaat waar gerehabiliteerde cheeta's, luipaarden, wilde honden, leeuwen en hyena's worden terug geplaatst. De dieren die niet meer teruggeplaatst kunnen worden blijven bij de Africat Foundation, waar we morgen een bezoekje aan gaan brengen. Behalve grote

katten leven er in het reservaat ook allerlei andere dieren zoals giraffen, jakhalzen, kudu's, zebra's, wrattenzwijnen, gemsbokken, impala's, steenbokken, springbokken, springhazen, gnoes en nog veel meer (die roofdieren moeten toch te eten hebben...). Alle gerehabiliteerde dieren krijgen een zendertje zodat ze te volgen zijn, en dat volgen is precies wat wij gedaan hebben! We waren al snel drie cheeta's op het spoor. Toen we vlakbij waren mochten we uitstappen en onze gids volgen, we moesten heel stil zijn. Oh wat was het spannend! Opeens bleef onze gids stilstaan omdat hij er één zag! En al snel ook nummer twee en drie! Wauw! Wat een dieren! Ze kwamen heel dicht langs ons gelopen, wat best wel spannend was (droge mond daarna..). Toen ze voorbij waren zijn we ze nog een stukje gevolgd. Cheeta's staan eigenlijk onderaan de ladder bij de grote katten, ze zijn eigenlijk klein en licht in vergelijking met de anderen. Cheeta's kunnen in 3 seconden een snelheid bereiken van 115 km per uur! Wauw! Die snelheid kunnen ze echter maar 500 meter volhouden. Als ze een prooi hebben gevangen, schrokken ze zo snel mogelijk het vlees naar binnen, als er namelijk een andere (grotere) kat aankomt staan ze hun prooi meteen af en rennen ze weg (anders zijn ze namelijk zelf de prooi geworden). Cheeta's zijn voornamelijk overdag actief. Dit was echt supergaaf! Op de terugweg naar de lodge vingen we nog een signaal op van de wilde honden, oftewel the painted wolves. Daar reden we naar toe en hebben we ook nog vol ontzag zitten kijken. Dit zijn hele zeldzame dieren, er zijn er nog maar 300 van in Namibië. Het zijn ook angstaanjagende beesten, als ze een prooi hebben gevangen eten ze deze levend op! Iegh!

Na de lunch zijn we opnieuw met Daniël meegegaan, dit keer op 'leopard tracking'. We kregen meteen te horen dat we nu absoluut in de jeep moesten blijven omdat luipaarden veel gevaarlijker zijn dan cheeta's. Het duurde even voordat we een signaal opvingen, maar na een tijdje hadden we er één, het signaal van een vrouwtje met een welp! Daniël reed in de richting vanwaar het signaal kwam, maar we zagen nog niets (luipaarden houden zich voor voornamelijk schuil in bomen en/of in diep struikgewas). Daniël reed heel rustig om het gebied heen waar ze zouden moeten zitten, toen we de rivierbedding in reden werd het signaal sterker. Opeens zagen we het vrouwtje! Wauw, wauw wauw! Een stuk groter dan de cheeta's van vanmorgen, en heel erg dichtbij. Ze keek ons met samengeknepen ogen aan, wat best beangstigend was en het kostte ons echt geen moeite om muisstil te blijven zitten. Daniël dacht dat ze haar welp zocht want ze draaide zich om en liep het struikgewas weer in, wij bleven heel stil zitten wachten. Hij had gelijk, want even later kwamen het kleintje en de moeder allebei uit het struikgewas! Ze bleven even zitten voor de auto om vervolgens weer door te lopen. Echt zo'n schattig gezicht! Het kleintje sprong over boomstammetjes heen en rende achter zijn moeder aan.

Toen de moeder in een boom klom, klom hij erachteraan! En toen de moeder weer naar beneden ging, wilde het kleintje ook naar beneden. Alleen hij leek te twijfelen omdat de boom zo steil was, dus hij bleef eerst heen en weer lopen op een tak. Maar opeens waagde hij het erop en klom achterstevoren naar beneden, we hebben ademloos zitten kijken! Daarna hebben we onder het genot van een biertje en een wijntje naar de zonsondergang gekeken, wauw!