Aankomst in Suriname

Daar ben ik dan.. Pas één dag in Suriname en ik heb nu al zoveel te vertellen. Laat ik beginnen met de reis! Thuis had ik van de meeste al afscheid genomen. Mama en mijn vriendinnen Anne, Heather en Floor gingen mee naar het vliegveld. Papa had mama al uitgelegd hoe ze het beste naar Schiphol kon rijden maar raad eens wat? Verkeerd gereden, oeps.. Ik verdenk mama van een stiekeme poging om mij thuis te houden. Eenmaal uitgezwaaid kwam het besef pas dat ik deze reis toch echt helemaal alleen ga maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat het een fantastische tijd wordt en dat ik snel nieuwe mensen leer kennen maar het blijft toch spannend. De reis duurde voor mijn gevoel eeuwen, 9,5 uur stil zitten is voor mij een hele uitdaging. Maar goed, de reis is gelukkig goed verlopen. In het vliegtuig werd ik al voorbereid op mijn avondeten de komende maanden, op het menu stond namelijk kip (verrassend). Op het vliegveld werd ik opgehaald door taxichauffeur Raoul, die mij naar mijn huis aan de Wakiebasoestraat bracht. Onderweg vertelde hij mij veel leuke verhalen over Suriname en welke plekken ik zeker moet

bezoeken. Aangekomen bij mijn huis maakte ik kennis met een aantal huisgenoten. Eenmaal op mijn kamer mijn koffer uitgepakt, alles een plekje gegeven en niet te vergeten foto´s opgehangen van al mijn lieve thuisblijvers. Het zou wel heel bijzonder zijn als ik een keer niets vergeten zou zijn, dat was natuurlijk ook niet het geval. Ik had mijn rugtasje met papieren en paspoort in de taxi laten liggen, niet bepaald onbelangrijk.. Gelukkig kwam de taxichauffeur hem de volgende dag brengen, wat een mazzel. Maandag begint mijn stage pas dus de komende dagen heb ik alle tijd om mijn plekje te vinden en de buurt te verkennen. Gelukkig ben ik nooit alleen in dit huis, wanneer mijn huisgenoten aan het werk zijn houden de gekko's mij wel gezelschap. Trek je een kastje open en jahoor daar zit er weer één. Volgens mijn huisgenoten zijn dat de minst enge beesten die je hier tegenkomt, wat een geruststelling.. Donderdagavond heb ik samen met mijn huisgenoot Jesse meegedaan aan een bierpongtoernooi in café loco, waar we een mooie 2e plaats behaald hebben. Het was een hele gezellige avond en ik heb veel leuke mensen leren kennen. Ik ben wel echt het jonkie van het stel, de leeftijd van stagiairs en stagiaires hier in Suriname ligt wel een stukje hoger. Na het bierpongtoernooi zijn we met een groep naar de discotheek havana gegaan, hier werd door de surinaamse mannen (ook wel stagiairejagers genoemd) een kring gevormd en om de beurten lieten zij in het midden van de kring hun dansmoves zien. Iedereen gaat hier helemaal los. Het maakt niet uit of je goed of slecht kunt dansen, als je maar danst.

In het weekend is iedereen vrij en draait het vooral om het stappen en het maken van tripjes. Op vrijdagavond hadden mijn huisgenootjes een aantal mensen uitgenodigd om bij ons te komen zwemmen. Zaterdag wilde ik er graag even op uit en iets meer zien van Paramaribo, mijn huisgenoot Jesse ging met mij mee. We zijn met het busje voor 1,50 surinaamse dollar, wat omgerekend nog geen 20 eurocent is, naar het centrum gereden. De bussen hier hebben in het gangpad uitklapbare stoelen zodat er zoveel mogelijk mensen mee kunnen. Wanneer de achterste persoon uit moet stappen moeten eerst alle mensen die voor hem zitten uitstappen om vervolgens weer in te stappen, heel handig systeem. Er zijn hier wel bushaltes maar die worden weinig gebruikt, mensen roepen door de bus 'hey chauffeur stop eens' en stappen dan uit. Dit gebeurd zo'n beetje iedere 20 meter omdat mensen het liefste voor hun voordeur uitstappen. Eenmaal aangekomen in het centrum zijn wij over de centrale markt gelopen. Een overdekte markt waar groente, vis en vlees verkocht wordt, gauw weg want jeetje wat een lucht... Toen we de markt wel gezien hadden zijn we doorgelopen naar de palmentuin, echt één van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Daarna langs het presidentieel paleis gelopen, het kathedraal en wat gedronken aan de waterkant van de surinaamse rivier. Het was echt een prachtige dag. In de avond maakte ik mij weer klaar om op stap te gaan, we hadden afgesproken met Jonathan en zijn vrienden. Jonathan werkt bij de organisatie waar ik mijn huisje heb gehuurd. We hebben bijna de hele avond bij bar zuid gezeten en zijn daarna doorgegaan naar discotheek Tequila. Het was weer een gezellige avond. Ik heb mijn plekje hier gelukkig al best snel gevonden, al moet ik aan sommige dingen nog steeds even wennen. Al die beesten en ongedierte hier vind ik helemaal niets, reuze kikkers, gekko's, muizen, kakkerlakken, we hebben ze hier allemaal. Nog iedere keer als ik er één zie schrik ik mij kapot en raak ik half in paniek, mijn huisgenoten

kijken mij dan aan of ik gek ben en zeggen 'wen er maar aan, die zie je nog iedere dag' Oh nou oke dan.. fijn.. De muggen hier weten mij ook goed te vinden, ik slaap met een klamboe over mij heen en ik smeer mij de hele dag door in met deet maar dat houdt ze niet tegen. Na zeven uur 's avonds is het donker en is mij afgeraden om alleen over straat te gaan. Al voel ik mij overdag ook nog niet helemaal op mijn gemak op straat. Ze vissen je er als bakra (blanke) natuurlijk zo tussenuit en er zijn dan veel auto’s die het nodig vinden om naast je stil te gaan staan, een praatje te maken, naar je te toeteren of even zo’n vieze knipoog te geven. Nou mij niet gezien, ik zet er even gauw een stapje bij ajuuu. Ook daar moet ik maar aan wennen heb ik van de andere stagiaires gehoord.