Fredberg tripje

Maandag, dinsdag en woensdag had ik weer stage. Ik wordt bij mij op stage aan alle kanten volgepropt met eten. Iedere week heeft er wel een collega eten voor mij mee wat ik volgens hun echt een keer geproefd moet hebben. Met verjaardagen worden hele maaltijden getrakteerd en de moeders hier brengen vaak zomaar zelfgemaakt eten mee voor de leidsters. Heel lief, ik kom hier in ieder geval geen eten te kort. Toen ik hier net was en nog niet zoveel mensen kenden had ik een berichtje in de facebook groep met stagiaires gezet of er mensen mee wilden naar fredberg. Ik wilde dat tripje heel graag doen en mijn huisgenoten hadden die al gedaan. Er reageerden een paar meiden die ook wilde. Woensdagavond hebben we een drankje gedaan om elkaar vast een beetje te leren kennen voordat we drie dagen met elkaar opgescheept zouden zitten. Het waren gelukkig hele leuke meiden. Donderdagochtend ben ik samen met Floor, Charley en Thijs gaan ontbijten bij the sweetest thing. Vanaf daar ging ik door naar het postkantoor, want ik mocht een pakketje ophalen van het thuisfront. Met trillende handjes moest ik wel een halfuur wachten op het pakketje. Geen idee waarom maar ik was nogal zenuwachtig. Het was een doos vol met allemaal lekkers uit nederland, mijn favoriete chipjes, koekjes, chocolaatjes etc, een tijdschrift en een kaart en cadeautje die ik pas met mijn verjaardag open mag maken. Zo lief!! De volgende dag kreeg ik ook eindelijk de kaart die papa en mama een paar weken geleden al opgestuurd hadden. De postbezorgers hier in suri hebben niet zo´n haast, no spang. Vrijdagochtend om zeven uur moest ik al bij het kantoor van suforyou zijn om te verzamelen voor ons tripje. We hadden vertraging van 1,5 uur omdat vier van de acht personen (waaronder ik) hun legitimatie vergeten waren, oeps.. We moesten dus langs iedereen zijn huis rijden. Onderweg stopten we om de lunch op te halen en om wat drank in te slaan. Ineens gingen we vol op de rem, de gids Fred had een luiaard aan de kant van de weg gezien. Het zijn zulke leuke beesten om te zien, ze hebben de hele tijd een brede lach op hun gezicht, hun verhoudingen van armen en benen kloppen voor geen meter en ze zijn mega traag. Na zo'n vier uur rijden kwamen we aan bij het basiskamp. We hebben onze hangmatten opgehangen, gezwommen in de rivier, geluncht en we gingen vissen. Niet echt met succes, we hadden één klein visje en een krab gevangen. Fredberg is geen echte bezienswaardigheid van Suriname. Er is een man, Fred, die de berg ontdekt heeft en geen naam ervoor kon bedenken dus het maar naar zichzelf vernoemd heeft. Hij begon heel klein maar heeft ondertussen al twee keer per week tripjes met groepen studenten. Het basiskamp wordt steeds luxer, ze hebben net douches en wc´s gebouwd en je slaapt in een hutje in je hangmat. ´S avonds kregen we masoes rijst met kousenband en kip, de afwas werd gedaan in de rivier. Na het eten gingen we de jungle in om dieren te spotten. We hebben niet echt bijzondere dieren gezien, kikkers, nachtzwaluwen en vogelspinnen. Terug bij het basiskamp hadden de gidsen een kampvuurtje gemaakt op de rotsen. Het was pikkedonker dus lastig te zien waar je moest lopen. Gelukkig zei één van de gidsen tegen ons ´goed kijken waar je loopt, anders zie je niet waar je loopt´ oke, bedankt voor de tip einstein. Surinamers hebben heel vaak van die vage opmerkingen. Ik vraag me dan af zullen ze mij nu heel dom inschatten of kunnen ze gewoon niet zulke goede zinnen maken. De gidsen die met ons meegingen praatte niet allemaal even goed Nederlands, ze praten vooral hun eigen taaltje. We zaten lekker bij het kampvuur met muziek en wat drankjes. Slapen in een hangmat was een hele leuke ervaring maar echt lekker geslapen heb ik niet. Draaien is niet ideaal en het was in de nacht heel koud. Om half zeven kwam Fred ons wakker maken om een ochtend jungletocht te maken. Met zijn verrekijker, camera en telescoop ging hij heel fanatiek opzoek naar vogels, wij slenterden er nog half slapend een beetje achteraan. We hebben een paar apen gezien en veel vogels. Ik vind vogels niet zo interessant maar het is wel heel leuk om te zien hoe blij Fred wordt als hij een vogel ziet en heel enthousiast alles over die vogel verteld. Terug bij het basiskamp hadden de andere gidsen een heerlijk ontbijtje voor ons klaargemaakt. Jus d´orange, thee, koffie, eitjes, broodjes, beleg en natuurlijk kaas. Iedereen hier denkt dat wij bakra´s (blanke stagiaires) in Nederland alleen maar kaas eten. We hadden nog even de tijd om te chillen, onze spullen weer in te pakken, te lunchen en toen gingen we de fredberg beklimmen. Ik had het mega onderschat. Twee uur een berg beklimmen met 34 graden en een zware rugtas op was echt wel zwaar. Toen we eindelijk boven kwamen was er een prachtig uitzicht. Het kamp op de berg was wel echt back to basic, voorzieningen zoals douche en wc waren er niet. Er was wel een buiten wc gemaakt van takken en afgeschermd met een zeil. Het hangmattenkamp was van boomstronken gemaakt en overdekt met een zeil. Iedere keer dat er iemand in een hangmat ging liggen hoorde je het kraken. Ik vroeg nog aan Fred of er wel zoveel mensen onder konden hangen. Jahoor dat was geen probleem, we konden er zelfs wel met twintig mensen onder slapen zei hij. Midden in de nacht is er een steunpilaar door tweeën gescheurd, alle hangmatten zakten een stuk naar beneden. Nog geen tien minuten later stortte er nog een boomstronk naar beneden. Een paar mensen zijn op de grond gevallen, mijn hangmat had ik heel hoog opgehangen dus ik hing nog boven de grond. Iedereen wakker, niemand gewond of pijn gelukkig en we moesten er juist wel heel hard om lachen. Komt goed, niks aan de hand zeiden de gidsen. Zij zouden het wel even fiksen. Onderdeel van dit tripje is dat je gaat kijken naar de zonsopgang met een mooi uitzicht. Fred zou ons om zeven uur wakker maken want dat was vroeg genoeg, de zon komt nooit eerder zei hij. Toen ik om half zeven wakker werd was het al licht, we hadden de zonsopgang gemist jammer genoeg. We kregen weer een ontbijtje en gingen de wandeltocht terug maken. De terugweg was veel beter te doen. Om het tripje nog even af te maken na de gemiste zonsopgang en het ingestorte hangmattenkamp kwamen we beneden van de fredberg en zagen we dat de auto een lekke band had. Maarja no spang, we hebben een super leuk weekend gehad! Terug in Paramaribo stonden de wegen helemaal onder water. Het had dit weekend keihard geregend, waar wij gelukkig niet zoveel last van hebben gehad. Miezeren doet het hier niet, als je druppels voelt weet je dat je snel alle was af moet halen en spullen naar binnen moet zetten want dan komt het met bakken uit de hemel. Het koelt dan wel lekker af.