Begin stage kangoeroeschool

Vandaag was mijn eerste stagedag bij de kinderopvang op de kangoeroeschool. De avond van te voren kreeg ik eindelijk reactie van de locatiemanager over de dagen dat ik stage zou gaan lopen en over mijn werktijden. Ik zou om negen uur een gesprek hebben met mevrouw Maaye. Ik was er netjes om kwart voor negen, mevrouw Maaye was er netjes om tien uur. Maar een uur te laat, dat is voor surinaamse begrippen nog mooi op tijd. Één ding dat ik hier zeker weten ga leren is om heel veel geduld te hebben. Ondertussen had ik kennis gemaakt met mijn collega's, ik werd heel warm ontvangen door iedereen. Ik werd gelijk gevraagd om zaterdag met een paar collega's mee te gaan op tripje naar een indianendorp buiten Paramaribo, dat leek mij natuurlijk super leuk. De kindjes waren erg nieuwsgierig naar mij, wilden graag mijn naam weten, hoe oud ik ben en zaten met zijn allen aan mijn haren te plukken alsof ze nog nooit iemand met blonde haren gezien hadden. Ik werd aan alle kanten goed bekeken, één kindje vroeg aan mij 'hoe kom jij aan dat haar? Dat hoort er toch helemaal niet zo uit te zien?' waarop een ander kindje zegt 'hoezo heb jij dat ijzer in je tong?' terwijl er ondertussen nog een ander kindje erg gefascineerd was door de muggenbulten op mijn benen. De verschillen tussen de kinderopvang in Nederland en hier in Suriname zijn erg groot, dat merk je gelijk. De leidsters hier zijn erg streng en komen snel geïrriteerd over. Waar wij in Nederland een kind zouden waarschuwen wanneer hij of zij niet goed luistert krijgen de kinderen hier om de haverklap een corrigerende tik. Ik denk niet dat ik hier ooit aan zou kunnen wennen en ik wil er ook niet aan wennen. Ik vond dit best lastig. Je merkte gelijk dat veel kindjes dingen aan mij kwamen vragen omdat ze dachten die zegt toch wel ja, ze waren mij lekker aan het uitproberen wat heel logisch is. Ook het contact met de ouders is heel verschillend. Als kinderen in Nederland opgehaald worden door één van de ouders geven wij een overdracht, vertellen wij hoe het met het kind is gegaan, wat we hebben gedaan etc. De ouders willen alles weten, van de slaaptijden tot het aantal poepluiers. Het contact met de ouders hier in Suriname is niet meer dan hoi en doei, de ouders zijn niet zo geïnteresseerd en de leidsters vinden het zo ook wel best. Veel ouders lopen zelfs niet verder dan het hek of komen hun auto niet eens uit. Mijn werktijden zijn acht tot drie, langer is echt niet te doen met deze hitte. Airco's hebben ze hier niet en we zijn zo goed als de hele dag buiten. Ik loop drie dagen in de week stage, twee dagen per week heb ik tijd om mijn schoolopdrachten en verslagen te maken en in het weekend ben ik vrij om uit te gaan en tripjes te maken. Na deze eerste stagedag was ik gesloopt, het was erg leuk maar werken met zo'n hitte is best pittig.

De andere twee stage dagen waren ook erg leuk, het is nu zomervakantie in Suriname dus op de nso (naschoolse opvang) en kdv (kinderdagverblijf) is er een aangepast rooster. In de vakantie wordt er op de nso een 'so you think you can dance' wedstrijd gehouden. Iedere week bedenken de kinderen in vaste groepjes een nieuw dansje en treden dan op voor de rest. Er valt iedere week een groepje af en uiteindelijk blijft er een winnaar over. We hebben deze week ook een speurtocht gehouden en de kinderen hebben een zumba-les gevolgd. Er zitten een aantal kindjes op de kinderopvang met één nederlandse en één surinaamse ouder. Heel grappig om te zien dat blanke kindjes met nederlandse namen als Tessa, sil, anne etc. met een surinaams accent praten. Er was mij gevraagd of ik een lijst wilde maken met alle spullen die in de kast stonden, geen probleem dacht ik, dat doe ik wel even. Toen ik de kast openmaakte kwam er een compleet insectenhuis uitgewandeld. Een kikker sprong wild alle kanten op (ik sprong denk ik hoger..) kakkerlakken en honderden mieren kwamen uit de kast. Gadverdamme wat een vieze zooi. Ik vind het niet gek dat de kinderen iedere dag hun eigen speelgoed meenemen, ik zou met die spullen ook niet willen spelen. Twee bestrijdingsbussen en een halve dag verder had ik acht vuilniszakken vol met troep. De kast schoongemaakt en uitgezocht, ben benieuwd hoe lang het zo netjes blijft. Ik voel me nu nog vies van al die beesten maar ik kreeg wel een halfuur pauze van mevrouw Maaye terwijl wij normaal gesproken geen pauze hebben. Ik mocht zelfs nog bij haar op kantoor met airco komen zitten om even af te koelen. Woensdag na stage heb ik mijn fiets opgehaald bij een meisje die haar fiets verkocht. Wel even wennen om hier te fietsen, ze rijden hier links, fietspaden kennen ze niet en zebrapaden zijn hier gewoon voor de sier.

Donderdag was mijn weekend al begonnen. In de ochtend ben ik samen met Floor en Charley met de taxi naar de vreemdelingendienst gegaan om een stempel voor ons visum te halen. De taxichauffeur zou op ons wachten zonder dat wij hem door hoefden te betalen had hij zelf aangeboden, beetje vreemd maar oké. Eenmaal aangekomen hoorden we dat wij ons vliegticket mee hadden moeten nemen, dit hadden wij natuurlijk niet bij ons.. De taxichauffeur wist wel een copyshop in de buurt, hier onze tickets uitgeprint en weer terug naar de vreemdelingendienst. Het leek wel alsof we in de maling genomen werden, we hebben een uur op ons paspoort moeten wachten terwijl het heel rustig was in de wachtruimte omdat wij extra vroeg gegaan waren. De medewerkers waren alleen maar aan het praten met elkaar en deden voor de rest vrij weinig. Toen de taxichauffeur, die nog steeds op ons aan het wachten was verhaal ging halen waren onze paspoorten ineens klaar. Onze visums zijn in ieder geval binnen! Van de vreemdelingendienst zijn we weer doorgegaan naar suforyou waar de meiden hun fietsen op moesten halen. Op de fiets zijn wij naar

Zus &Zo gegaan, een gezellig restaurant aan de waterkant en hebben hier heerlijk wat gegeten. De rest van de dag hebben wij in surinaamse style lekker lui in het zwembad gehangen om onze energie te sparen voor de avond. 'S avonds zijn wij weer naar havana gegaan, the place to be op de donderdagavond.

Dit weekend was aardig volgepland. Vrijdag ben ik samen met Floor, Charley en nog veel meer stagiaires op dolfijnentour en kaaimannentocht geweest. Toen wij op het punt stonden om te gaan kwam het ineens met bakken uit de hemel. Als het hier eenmaal begint met regenen staan de straten binnen vijf minuten helemaal onder water, een taxi regelen valt dan niet mee. Het lukte ons dus ook niet om een taxi te regelen en op tijd bij de verzamelplaats te zijn. Gelukkig kwam de organisatie ons met een busje ophalen. Aangekomen bij de commewijne rivier stonden er drie boten voor ons klaar en was het regenen gestopt. De muziek op de boot stond lekker hard, we kregen heel veel eten en een verkoelende kokosnoot gevuld met een cocktail. We hebben drie uur op het water dolfijnen gespot, je moest wel heel goed opletten want ze zijn heel snel en het water is nou niet echt helder. Na het dolfijnen spotten hebben we aangemeerd bij een dorpje, hier hebben wij een wandeling gemaakt en bij een surinaamse familie roti gegeten. Toen het donker genoeg was kon de kaaimannentocht beginnen, kaaimannen zijn krokodillen. We gingen het moeras in met hele kleine en wiebelige bootjes, doodeng. Iedereen had een lampje op zijn hoofd om te zoeken naar een kaaiman, je kon de kaaiman herkennen doordat je alleen zijn twee rode ogen zou zien. Ik zat naast de reisleider en hij had beet. Toen hij de kaaiman uit het water trok vond ik het nog super gaaf maar dat duurde niet lang. Omdat de reisleider even zijn jointje aan moest steken had hij de kaaiman alleen bij zijn staart vast. Hij liet de kaaiman bij onze voeten vallen, de kaaiman spartelde wild alle kanten op en ik was keihard aan het gillen. Alle meiden in de boot gilde gezellig met mij mee. In paniek heb ik mijn lampje over boord gegooid, die deed het dus ook mooi niet meer. De bek van de kaaiman zat al vast met een elastiek dus eigenlijk kon er niets gebeuren maar ik schrok mij kapot. De kaaiman moest aan boord blijven om er later foto's mee te maken. Hij zat bij de reisleider naast mij op schoot en iedere keer als ik zijn staart langs mijn benen voelden gaan werd ik steeds angstiger. De reisleider vond het maar al te grappig en kwam niet meer bij van het lachen. De rest van de boottocht dacht ik alleen maar vind er alsjeblieft niet nog eentje. Toen we weer op het land waren mocht iedereen met de kaaiman op de foto. Ik had net het punt bereikt dat ik toch wel met de kaaiman op de foto wilde toen een meisje voor mij hem liet vallen. Iedereen die er om heen stond begon te gillen en de kaaiman was er razendsnel vandoor. De reisleider had de kaaiman opnieuw gevangen zodat de rest er ook nog mee op de foto kon. Eigenlijk had ik nog met het beestje te doen ook, je zal maar iedere dag door een stelletje panische meiden het water uitgehaald worden. Ik durfde de kaaiman niet meer vast te houden, ik ben er wel mee op de foto gegaan toen iemand anders hem vasthield. Het was echt een super leuke dag en uiteindelijk was de kaaimannentocht ook wel een hele gave ervaring alleen wel een beetje spannend. Zaterdag zou ik met mijn collega's op tripje gaan maar dat ging jammer genoeg niet door. Zaterdag werd een chill dagje, de hele dag van het zonnetje genoten en in het zwembad gehangen. De supermarkten (de chinees) bij ons de buurt zijn prima maar veel keuze heb je er niet, je kunt kiezen uit kippenpoten, kippenborst, kippenvleugeltjes en nog meer kip. Eind van de middag gingen we dus met de huisgenootjes naar een nederlandse supermarkt een kwartiertje verderop. Ik ben hier pas anderhalve week en ik had nu al zoveel zin in dingen die ik normaal in nederland eet. Met een grote lach op mijn gezicht liep ik rustig ieder gangpad af en stopte ik alles waar ik zin in had in mijn karretje. Mijn huisgenootjes hebben mij keihard uitgelachen omdat ik zo'n moeilijke eter ben en nu in de supermarkt helemaal glunderde. Op en top gelukkig was ik met mijn hagelslag, slagroomvla, melk, aardappelschijfjes, beschuitjes, pindakaas, hazelnootkoekjes en de rest van de boodschappen. In de avond hebben wij met alle huisgenootjes die thuis waren pizza gegeten. Niemand van ons kon eruit komen hoe de oven werkte dus besloten we om de pizza's maar in de pan te doen. Aangezien ik altijd snel afgeleid ben en dus vergeten was dat ik eten aan het maken was, was de onderkant van mijn pizza helemaal verband. Beetje jammer weer.. Deze avond ging niemand uit omdat het uitgaansleven hier pas laat begint en wij de volgende ochtend om tien uur weg zouden gaan. Zondag was er een bbq op overbridge voor alle nieuwe stagiairs en stagiaires. Dit werd georganiseerd door verschillende studentenorganisaties in Suriname. Het was een hele gezellige dag, we hebben lekker gezwommen en gegeten. Voor het eerst in mijn leven kaaiman gegeten en het was nog lekker ook. Alle stagiaires die hier zijn

vinden het leuk om mensen te leren kennen en zijn heel spontaan. Het is helemaal niet raar om naar iemand toe te lopen die je niet kent, iedereen praat met elkaar. Ik heb het er nog geen moment moeilijk mee gehad als ik ergens alleen was, je sluit zo aan bij een groepje en iedereen vind dat alleen maar gezellig. We hebben een whatsapp groep aangemaakt met de mensen die hier stage lopen, hierin worden tripjes besproken en tips uitgewisseld. Het was weer een gezellig weekend, kijk nu al uit naar het volgende weekend.