Het laatste nieuws uit Hong Kong

Nimen hao! / Hallo allemaal!

Het heeft even geduurd, maar hier eindelijk weer een gezellige update! Op de valreep, want over 3 nachtjes slapen zal ik deze stad verlaten. Maar hierover later meer. Ik heb net al mijn foto's van de afgelopen maand doorgenomen, en met mijn agenda er naast een lijstje gemaakt van enkele hoogtepunten. Laten we maar weer beginnen bij het begin.

Het is alweer een maand geleden dat Julia hier aankwam, wat gaat de tijd super snel! We hadden het de eerste dagen allebei ontzettend druk met studeren en het halen van deadlines dus waren we hier vooral in de bibliotheek te vinden. Je zou denken dat je je vakantietijd beter kunt invullen, maar op deze manier heeft ze tenminste echt kunnen meemaken wat ik hier zoal doe: studeren.. Maarrrr gelukkig ook genoeg tijd voor avonturen! Zo vierden we Elin's verjaardag in het park met een verrassingstaart, kleine cadeautjes en stroopwafels, maakten we een stadswandeling, aten we dim sums in mijn favoriete restaurantje, bezochten we samen met Kitling en haar vriendje een

waarzegster en is Julia o.a. ook nog naar de Big Buddha, het strand, het traditionele vissersdorpje Tai O en het winkelcentrum met achtbaan geweest. Het grootste avontuur was onze reis naar Shenzhen, China: het was eigenlijk zowel een hoogte- als een dieptepunt.. Nadat we 's middags een bijeenkomst hadden gehad met lokale studenten die volgend studiejaar in Nederland gaan studeren (hun pre-departure meeting dus), vertrokken we met de metro naar Lo Wu, een van de oversteekplaatsen met China. We keken beide heel erg uit naar onze bestemming: een 5-sterrenhotel met zwembad, een badkamer, zachte bedjes en een ontbijtbuffet en vochten ons dan ook dapper door lange rijen om Hong Kong zo snel mogelijk te kunnen verlaten. Mij was vertelt dat we een dag-visum konden krijgen bij de grens, maar aangezien we nog nergens bordjes tegen gekomen waren bleven we de massa maar volgen richting China. Nadat je een overdekte loopbrug afloopt kom je terecht in China; een tweede controlepost met lange rijen. Ook hier nergens

een bordje te zien, dus sloten we maar weer aan in de rij. Aangekomen bij het loket werd ons verteld dat we vergeten waren een formulier in te vullen. Dus verlieten we netjes the rij, vulden ons formulier in en deden een tweede poging. Ja, het formulier was nu goed, maar waar was ons visum? We werden doorverwezen naar een andere balie. Hier keek een mevrouw ons schaapachtig aan en schudde enkel "Nee" waarna ze rustig door ging met haar bezigheden. Na aandringen wees ze uiteindelijk naar een andere balie, een balie waar niemand zat: "Visa. Closed. You go back." Ze schreef een naam met telefoonnummer op een papiertje en richtte haar aandacht weer op haar werk. Niet wetende waar ik precies naar toe belde, wachtte ik nog vol goede moed af wie er op ging nemen. Het bleek een ander loket met iemand die gelukkig redelijk Engels sprak. Tot mijn opluchting vertelde ze dat we bij hen langs konden komen voor een visum. Maar het was opluchting voor korte duur, want op mijn vraag hoe we bij hen moesten komen had ze geen antwoord: ze had zelf ook geen idee waar ze was... Gewapend met ons papiertje liepen we van bewaker tot bewaker tegen de stroom van mensen in, alle waarschuwingsbordjes met "DO NOT RETURN!" en "STOP" negerend. Een mevrouw met de meest vriendelijke glimlach die wij in tijden gezien hadden nam ons vervolgens mij naar een kamertje, waar onze paspoorten werden ingenomen en wij schaapachtig bleven wachten: "Ah, zou dit dan het kantoortje zijn waar we ons visum krijgen?" Na een paar minuten kwam een meneer terug met onze paspoorten en vroeg hij ons om hem te volgen. Smalle gangetjes, kantoortjes en uiteindelijk een dikke deur. Deze ging open, we kregen onze paspoorten en de man knikte vriendelijk: "Bye". Daar stonden we dan, blijkbaar gewoon weer terug in Hong Kong. Voordat de meneer weer kon verdwijnen achter de dikke deur, vroegen we hem snel waar dan nou precies de plek was waar we heen moesten, waarop hij zei, "Tash." Excuse me? "Tash" Sorry Sir, can you say it again? "Tash!" .... I'm so sorry.. I really don't know what you mean. "Tash! Take Tash!" ...Tash? Snap jij wat hij zegt? "You take tash to there!!" Ahhhh, you mean taXIII! Thank you.. Daar gingen we weer. Bij mij was de moed volledig weggezakt, het werd al donker buiten en we hadden geen idee waar we nou precies heen werden gestuurd. Voor de groene taxi die wij moesten hebben stond weer een gigantische rij, het was bloedheet en in mijn herinnering regende het, maar misschien maak ik het dan dramatischer dan dat het is. Toen we eindelijk aan de beurt waren, ohja hongerig, want we hadden nog niks gegeten, weigerde de chauffeurs ons mee te nemen. Toen de derde poging zei dat we met een rode taxi moesten, gaf ik het op en volgde ik Julia naar de de andere rij voor de rode taxi's. Achteraf ontzettend dom, want ik wist dat we een groene moesten hebben. Dus uiteraard, de rode taxi wilde ons niet meenemen. We moesten uitstappen, hij wilde niet verder rijden. Op dat moment zag ik mijn welverdiende 5-sterrenhotel in het water vallen en liep ik volledig gefrustreerd, moe, bezweet en hongerig weer naar die enorme rij voor de groene taxi's. Tot mijn grote opluchting had ook Julia het helemaal gehad en besloot zij pontificaal vooraan in de rij te gaan staan, dreigend kijkend naar iedere Chinees die haar aansprak. "No! We have been waiting here very long, she's crying, we're taking this taxi!" En hoppa, het volgende moment zaten we. "But you can take the bus there! Too short!" sputterde de taxichauffeur. Ik besloot er nog net wat extra tranen uit te persen en uiteindelijk gaf hij op. Onze bestemming bleek op tien minuten rijden: een shuttle bus naar de grens. Niemand daar kon ons vertellen of we een visum konden krijgen, dus waagden we maar de gok en verlieten wederom Hong Kong. Na de eerste controlepost stapten we in een volgende bus en kwamen toen een paar honderd meter naast waar we de avond begonnen aan om een nieuwe poging te doen. Wat we daar aantroffen was fantastisch, we zagen het al van ver, begonnen te lachen en voorzichtig te rennen: "24/7 VISUM". Stempeltje hier, stempeltje daar, een selfie, een geluksdansje, en toen stralend de grens over. Vervolgens nog even een klein obstakel met het uitleggen van onze bestemming aan de taxi-chauffeur die geen Engels, maar HA! wel Mandarijn sprak. Dus terwijl anderen buiten voor ons aan het uitzoeken waren waar we heen moesten, vertelde ik de taxi-chauffeur "Hallo. Ik heet Michel. Ik ben student aan de Chinese University of Hong Kong. Ik begrijp u niet. Ja. Sorry. Nee ik weet niet wat u zegt. Ik ben student. Ja hotel uhu. Nee, ik begrijp u niet. Nummer acht? Ja. Nee, geen telefoonnummer. Sorry, ik snap u niet." Maar goed, Julia was tenminste onder de indruk dat ik Chinees sprak. In het hotel werden we uiteindelijk verwelkomt met live pianomuziek en het zachtste tapijt waar ik ooit op gelopen heb. "Mijn god, ik zou best op de gang kunnen slapen.." Het was ondertussen rond 21:00 uur volgens mij (we hadden dus 4 tot 5 uur gedaan over een stukje van nog geen uur), en omdat we zo moe waren besloten we maar te gaan eten in het luxe Chinese restaurant op de Executive Floor. Het was allemaal zo duur, dat we heel goed gingen uitzoeken hoe we voor zo min mogelijk, zo veel mogelijk konden eten. Nou. Toen we de rekening kregen waren we daar helaas heel erg goed in geslaagd: we hadden slechts 12,- euro per persoon uitgegeven. Hoe dan ook ontzettend goed gegeten, het was fantastisch, we gingen zelfs met een doggybag terug naar onze kamer. Daar trokken we onze bikini's aan en gingen in onze dikke badjassen maar in de lift en door het hotel lopen richting zwembad omdat we niet snapten waar we ons anders

om moesten kleden. Bij het zwembad kregen we beide een roze badmuts en werd ons door vele bordjes duidelijk gemaakt dat we in het zwembad alleen maar heen en weer mochten zwemmen. Dus dat deden we netjes. Die avond Skypten we nog even met Iris en Sjanne, en gingen daarna heeeeeeel fijn slapen. 's Ochtends een ontbijtbuffet dat we met buikpijn verlieten omdat we er wederom alles uit hadden gehaald, en vervolgens afgesproken met mijn Zwitserse vriendin Claudia die vanuit Hong Kong onze kant op was gekomen. Die dag bezochten we de Eiffeltoren, het Louvre, Griekenland en Rome. 's Avonds aten we sushi in een restaurant waar we ruim een uur voor in de rij moesten staan: maar het was het waard.

De weken tijdens en na Julia's bezoek stonden vooral in het teken van laatste deadlines en tentamens. Ik doe hier in totaal 5 vakken, dus dat betekent ook 5 tentamens/deadlines in een korte tijd. In

Utrecht heb ik er meestal maar 1 of 2, dus dat was even afzien. Nu is alles achter de rug en was er tijd voor ontspanning. Samen met Kitling en haar vrienden zijn Kirke, Claudia en ik gaan barbecuen in Tuen Mun. Tuen Mun is een wijk/district op New Territories dat alleen maar uit flatgebouwen bestaat, het heet dan ook de Residential Area. Omdat toeristen en expats hier eigenlijk niks te zoeken hebben worden de stranden van Tuen Mun vooral gebruikt door locals. Niet per se om te zwemmen, het water is namelijk heel erg vies en vol met plastic, maar om de hele dag te eten. Kitling had ontzettend veel eten gekocht, en we hebben dan ook letterlijk aan een stuk door gegeten. Het was barbecuen op een hele nieuwe manier en ik heb allemaal inspiratie opgedaan voor onze eigen BBQ avonden! Bijvoorbeeld grote champignons helemaal vullen met gehakte knoflook, cheddar kaas en honing en die vervolgens inpakken in folie. Frans Brioche brood insmeren met honing en dan boven het vuur, zoete aardappels, kleine Chinese champignons verstopt onder

knoflook, rundvlees ingesmeerd met honing, kip ingesmeerd met honing. Kortom, een overdosis honing en knoflook zijn vanaf nu niet meer te missen bij mijn barbecues.

Vorige week maandag hebben ook wij Koningsdag gevierd! (Op de foto zie je hoe Kirke mijn haar oranje maakt met een krijtje) We waren weer uitgenodigd in het huis van de Generaal Ambassadeur Consulant etc. Dus 's avonds stond ik weer ongemakkelijk tussen de kakkers kaas te eten. Men dronk Heineken, zong het volkslied, gaf handjes en schouderklopjes, maar persoonlijk was ik vooral gefocust op de schaal bitterballen. Nog even een afterparty in een Hollands café met nog meer Heineken, en nu ook compleet met de polonaise op deuntjes van André en Guus. Wat een feest, wat een land, lang leve de koning.

Hier ergens op de pagina zie je prachtige plaatjes van groene bergen en bomen: Kadoori Farm & Botanical Garden. Vorige... was het donderdag? Ik weet het niet meer. Ergens vorige week besloot ik er een dagje alleen op uit te gaan, back to nature. Ik bezocht een groot natuurpark waar alles draait om ecologische voedselproductie en het beschermen van dieren die Hong Kong binnenkomen via smokkelroutes. Ik was een van de weinige bezoekers, dus kreeg een privé chauffeur die me de hele berg rondreed en me wees waar ik

het beste heen kon lopen voor de mooiste uitzichten. Het was een bijzondere dag, niet alleen omdat het heel mooi weer was en het park interessant, maar vooral omdat ik dus alleen was. Een vreemde sensatie wanneer je een paar maanden in Hong Kong woont. Ik ben op dit moment ook alleen in mijn kamer, maar daar was ik zo alleen dat ik ook niemand anders hoorde of tegenkwam. Terwijl ik me tijdens mijn lunch vooraf nog een beetje alleen voelde in de negatieve zin, had ik na mijn uurtjes op de berg helemaal geen zin meer om terug te gaan naar campus. Ik besloot dan ook tussen de hokken van de flamingo's en reuze varkens te gaan zitten om daar wat in mijn boek te lezen en een sinaasappel te eten. Ik praatte wat tegen een kikker die veel geluid maakte maar die ik niet kon zien, ik schreef in mijn dagboek, ik maakte foto's in de cactustuin en vervolgens verdwaalde ik toen ik naar de uitgang wilde lopen waardoor ik tientallen onnodige meters berg op en afwaarts moest, daarna stapte ik ook nog uit bij een verkeerde metro halte en zat ik

uiteindelijk in de McDonalds een hamburger te eten omdat ik niks anders kon vinden in die wijk. Desondanks een mooie dag.

En dat brengt me alweer bijna aan het einde van mijn lijstje! Afgelopen zondag at ik voor een tweede keer bij Kitling thuis. Haar moeder had mijn lievelingseten gemaakt: in ei en groenten gebakken oesters, want daar had ik om gevraagd. Maar, hier eet je nooit maar 1 gerecht, dus had ze nog een visje gebraden, een tofu met inktvis schotel gemaakt, er waren in ei gebakken garnalen, snotterige groenten met rundvlees, rijst en zwarte zeewiersoep toe. Echt ontzettend lekker! We sloten de avond af met een gezellige selfie (v.l.n.r. zus, moeder, Kitling, ik).

Op moment van schrijven in mijn moeder net opgestegen. Ik kan helemaal niet geloven dat ze morgenmiddag hier aankomt, ha! Ik kijk er ontzettend naar uit, en heb vooral zin in vrijdag. Natuurlijk vind ik het leuk om haar Hong Kong te laten zien, maar ik ben er zelf ondertussen wel aan toe om te vertrekken. De studie is hier klaar, ik heb Hong Kong gezien, andere studenten vertrekken naar huis of reis, het is mooi geweest. Vrijdag vertrekken we naar Vietnam. We beginnen in het midden (Hoi An) en gaan vervolgens naar het noorden (Hanoi). Dit zal een ruime week duren, waarna we naar Chengdu vliegen voor het pittigste eten van China, panda's en heel veel mooie natuur in de provincie Sichuan. Hoe onze reis er vanaf daar uit gaat zien is nu nog heel erg onzeker. Het oorspronkelijke

plan was om na een aantal dagen China naar Lhasa (Tibet) te vliegen om vanuit daar in 10 dagen via the Mount Everest naar Kathmandu te rijden. De reisorganisatie die deze 10 dagen organiseert is op dit moment nog niet zeker hoe de route er bij ligt en dus wachten we nog op meer nieuws. Maar, we zijn ons op dit moment aan het afvragen of het überhaupt verstandig is om naar Kathmandu te gaan. Na onze aankomst vanuit Tibet zouden we nog 5 dagen in Nepal blijven voordat we terug naar Nederland gaan. Maar, aangezien voedsel en water schaars is, lijkt het ons meer dan logisch om niet de toerist uit te hangen en voedsel op te eten dat misschien een betere bestemming kan hebben. Daarnaast kunnen wij zonder medische of technische achtergrond waarschijnlijk weinig

hulp bieden. We gaan komende weken nu nog even afwachten en goed nadenken over onze opties.

Dit is mijn allerlaatste blog vanuit Hong Kong. Een heel vreemd idee, maar zoals ik boven al schreef voelt het ook goed om te gaan. Hong Kong zal altijd een speciaal plekje hebben omdat ik hier zo ontzettend veel heb geleerd over mezelf en over anderen. Ik heb me verbaasd over cultuurverschillen, sociale dynamieken en taalbarrières, ontdekt dat Beijing niet mijn stad is, terwijl Taiwan een plek is waar ik absoluut terug wil komen, vrienden gemaakt over de hele wereld (maar stiekem vooral binnen Europa) en ik weet nu dat (tot nu toe) vier maanden weg van thuis heel goed te doen is. Hong Kong is daardoor voor mij een mooi opstapje naar bijvoorbeeld een master in het buitenland. Daarnaast ben ik ook heel blij dat ik een begin heb kunnen maken aan Mandarijn Chinees, en ben nu ook van plan om dit vanaf september weer door te zetten!

Lieve allemaal, nog een allerlaatste bedankje voor al jullie lieve reacties, kaartjes, brieven, whatsappjes en Skype uurtjes. Afgelopen weken heb ik kaartjes opengemaakt van volgens mij Ursula, Es, Elkie, Jotte en Sanne, en heb ik fantastische briefpakketjes ontvangen van Wiep en Zita. Omdat ruimte in mijn koffer schaars is, gaan alle ansichtkaarten en foto's a.s. donderdag alvast met het postvliegtuig naar huis en over een maand ga ik er iets leuks van maken als herinnering aan hier!

Een volgende update zal waarschijnlijk komen vanuit China, om jullie even op de hoogte te brengen van onze reisplannen rondom Nepal :)

Liefs xxxxxx