Back to normal

Het duurt even voordat iedereen van de schok bekomen is, Democrats en Republicans gelijk. Op de avond voorafgaand aan de verkiezingen gaan Arnold en ik uit eten bij de Texas Road House, met zijn nieuwe baas Harald Wierenga, Belgische collega Pascal Cremers en Mikael Thorner, een Amerikaanse collega. Er is een probleem met een bepaald type lamp en daarom zijn Harald en Pascal hier. Harald had mij ook uitgenodigd en zo zitten wij met zijn vijven in een 'booth' in de Texas Roadhouse. De heren zijn zeer vergenoegd met de steaks en de maaltijd verloopt zeer geanimeerd. Al vroeg trekt iedereen aan zijn stutten, want jetlag speelt hen nog parten.
De rest van de week verloopt als gebruikelijk. Zondagavond komen eindelijk Jodie en Debra Law bij ons eten, een afspraak die al meerdere keren verzet is. Ik heb een Italiaanse maaltijd gemaakt en die gaat er goed in. Debra heeft geschiedenis gestudeerd en Jodie is zeer spiritueel geïnteresseerd, dus het is ideaal gezelschap om de verkiezingen nog eens door te spreken. Debra zit echt in de put, want

zij is Democraat en zeer anti Trump. Ze houdt haar hart vast en ziet met lede ogen welk team hij aan het samenstellen is. De aanleiding voor dit etentje was de Alaska diashow en die bekijken wij dus met zijn allen. De dames zijn vol lof en zijn weg van het landschap daar.
's Maandags belt Arnold tussen de middag dat hij even snel naar huis komt om iets te brengen. Linfeng Li heeft getrakteerd op zelfgemaakte dumplings en Arnold heeft twee dozen met in totaal 60 stuks bij zich!! Linfeng is namelijk net vader geworden van zoon Austin en hij heeft zijn Chinese familie op bezoek. Met zijn allen hebben ze honderden dumplings gemaakt en die worden nu rondgedeeld. Ik eet er een paar voor de lunch maar vries de rest in, want wat doe je met 60 dumplings?
Deze week is de ANSI op bezoek in de fabriek in San Marcos, het American National Standards Institute. Dit is een standaardisatie commissie die allerlei zaken op technisch niveau normaliseert en waarvan Arnold in de 90er jaren deel uitmaakte, toen hij nog in Californië werkte. Een of tweemaal per jaar komen de leden bij elkaar en zij zoeken altijd leuke plaatsen uit. Zo ben ik in het verleden, samen met Tania, mee geweest naar Phoenix, Arizona en San Antonio, Texas! Wij logeerden toen in het Victoriaanse Menger hotel vlak naast de Alamo!
Ditmaal is het dus weer Texas, maar van de oorspronkelijke leden is er nog maar eentje die Arnold kent. Arnold heeft een Happy Hour

geregeld bij Palmer's in de tuin op dinsdagavond. Het is een uiterst geslaagde bijeenkomst. Arnold wordt nog even in het zonnetje gezet als oudste (ex-) lid aanwezig. Ik ben op een na de enige dame (eentje zit in de commissie) en klets heel wat af met diverse heren. Wij hebben een interessante discussie met een Philipsman uit Kansas, ene Kevin (die kent Gaby en Chris ook!), een genaturaliseerde Oekraïner en een genaturaliseerde Indiër over de politieke toestand in de wereld! De hapjes (garnalen op drie verschillende manieren klaargemaakt, spinach dip, toast met blauwe kaas en druiven en vegetarische quiche) gaan er goed in en het weer doet zijn best, waar door het nog zeer behaaglijk is tot 8 uur 's avonds. Wij dineren 's avonds met een paar dumplings want de hapjes waren ruim voldoende!
Vrijdag ga ik even bij Gail op verjaarsbezoek, zij is zaterdag jarig. Wij kletsen even bij, want zij is net terug uit Colorado waar zij Matt in zijn nieuwe job bezocht heeft. Hij werkt daar in een Frans restaurant in een ski resort. Alleen ligt er nog geen sneeuw, dus iedereen klaagt steen en been over gederfde inkomsten. Gelukkig is er een poolfront op komst.
's Avonds hebben wij afgesproken met Mary en Jack bij de Italian

Garden. Wij gaan met zijn allen naar de musical Legally Blonde, van de studenten van de theaterafdeling. Mary heeft haar buren ook uitgenodigd, een leuk stel dat in de 80er jaren in Edinburgh gewoond heeft! In een zijstraat van de Royal Mile! Wij praten honderduit over onze ervaringen; zij hebben ook in Nederland en België getoerd (Keukenhof!). Hij is pastor in de Methodistenkerk hier in San Marcos. De tijd schiet voorbij en dan moeten wij snel naar het theater.
De voorstelling is totaal uitverkocht, alle 7 keer! Dat geeft wel aan dat dit genre populair is hier want dat hebben wij nog nooit meegemaakt. De zaal zit vol medestudenten en dat is een zeer dankbaar publiek, blijkt! Ze juichen en klappen en joelen mee bij iedere speciale gebeurtenis op het toneel. De show zit fantastisch in elkaar, zowel qua decor (een verschuifbaar en ronddraaiend middenstuk) kostuums, dans, zang en spel. Het is onvoorstelbaar dat dit nog maar studenten zijn, 3e en 4e jaars. Ik heb ooit de film gezien met Reese Witherspoon en daarin heeft de hoofdrolspeelster ook een klein schoothondje. Ik vroeg me al af hoe ze dat zouden oplossen en mijn verrassing is groot als er een echt klein hondje mee het toneel op komt. Het is super rustig en trekt zich niets aan van het publiek en de dansers. Een bijrol wordt ook gespeeld door een soort boxer, die blijft ook al zo stoïcijns! Superleuk! Het is jammer dat Tania er niet bij kan zijn, die zou zich waarschijnlijk de volgende morgen inschrijven!