Hill Country Flyer

Ik heb een drukke week, vind ik zelf! Natuurlijk zijn er de voorbereidingen voor onze reis naar Boston, etc. En verder rijd ik om de andere dag naar New Braunfels om Katy voor te lezen;) Ik heb zelfs poezenboeken uit de bib gehaald voor haar. Ze vindt het heerlijk en ligt aan mijn voeten te spinnen. De Animal Shelter gaat een Halloween event organiseren en ik geef me op om te helpen bij het fotograferen van dieren in Halloween kostuum. Ik ga op jacht voor iets Halloweenachtigs voor poezen. Dat is niet eenvoudig. Uiteraard houden de meeste poezen niet van verkleedpartijen, en met een poes loop je meestal ook niet op straat rond. Maar zelfs een Halloween strikje of dasje ligt niet voor het oprapen. Als ik bij de PetsMart om kattenspullen vraag, kijken ze me aan alsof ik van Mars kom! Toch staat er op hun voordeur een poster met poezen met Halloween hoedjes!! Uiteindelijk koop ik een heksenhoedje en een strikje met vleermuis, die eigenlijk voor kleine honden bedoeld zijn en bij de H.E.B. vind ik een 'bijen'jasje van vilt, dat ook voor poezen geschikt zou moeten zijn. Pompom is proefkonijn. Hoewel ze het niet echt lekker vindt, blijft ze rustig onder de verkleedpartij en ze gaat er zelfs even goed voor staan, zodat ik prima foto's

kan maken!! Ben benieuwd of dat straks bij het asiel ook zo makkelijk gaat!
Woensdagmiddag is er weer een Café et Conversation, ditmaal in een koffieshop vlakbij Wonder World Drive. Wij zijn maar met zijn drietjes (Paula, Patty en ik) maar het is weer supergezellig en wij spreken voor volgende keer af bij mij thuis. Ik zal dan mijn Alaska film vertonen.
Als ik naar New Braunfels rijd voor Katy, rent op Hunter Road ineens een hert vlak voor mij de weg over, in volle galop. Ik schrik me dood, want ik zag haar helemaal niet aankomen. Als ik in mijn achteruitkijk spiegeltje kijk, zie ik nog een tweede hert dat achter de Jeep langs rent. Het gaat allemaal net goed, maar het hart zit in mijn keel. Op klaarlichte dag!!
Vrijdagavond gaan wij naar het Patti Strickel Harrison Theater downtown, voor een uitvoering door studenten van de Theater en Dansfaculteit. Het is 'Tartuffe' van Molière, een stuk dat ik zeker 35 jaar geleden gelezen heb! Het decor is schitterend, met allemaal draaibare delen, heel slim. De tekst is uiteraard vertaald, maar mooi gedaan en nog steeds op rijm. De acteurs zijn fantastisch, ik kan niet anders zeggen. Grootmama wordt gespeeld door een dikke Hispanic jongen in een antieke rolstoel, en die doet dat werkelijk fantastisch!

Ook de andere types zijn schitterend gecast. De maniertjes uit de 17e eeuw zijn mooi aangedikt, de kostuums zijn geweldig en er zit lekker vaart in het spel. Er is veel sexueel getinte tekst (dit stuk was ook meerdere keren verboden in Molières tijd) maar de zaal vindt het prachtig! Er wordt luidkeels gelachen om de gekke fratsen van Orgon en Tartuffe.
De volgende ochtend moeten wij vroeg op: wij gaan een treinritje maken vanuit noord Austin met de Hill Country Flyer. Op de Silent Auction van de Alliance Française hadden wij hier tickets voor bemachtigd en ik heb gereserveerd voor de meest chique coupé! Als wij om kwart over 9 in Cedar Park aankomen, is het nog heel rustig: de trein vertrekt pas om 10 uur. Wij halen onze tickets in een apart gebouwtje, waar ook een tentoonstelling over de Pullman treinen is. Met name in de 30er jaren waren de Pullman slaaptreinen befaamd. Er werden meer overnachtingen geboekt in de slaaptreinen dan in hotels, want mensen reisden graag en veel per trein. De service was

subliem en het eten ook.
Wij gaan buiten in de rij staan voor de poort. Achter de poort staat de trein al klaar maar tot onze teleurstelling is het geen stoomtrein. De Austin Steam Train Association is momenteel bezig om de loc uit 1916 te renoveren. Hij ligt buiten langs het spoor en ziet er erg zielig uit. Ik zou zelfs zeggen dat hij niet meer te redden valt, maar wie ben ik! In zijn plaats rijdt nu een diesellocomotief uit 1960. Het is erg kil in de rij, want de temperatuur komt niet boven de 18 graden of zo uit en wij hebben vergeten jasjes mee te nemen. Toen Arnold vanmorgen aankondigde dat hij zijn fleece jack wilde meenemen heb ik hem uitgelachen! Het zou toch 27 graden moeten worden vandaag? Jawel, maar dat is het nu nog niet. Tenslotte is het ook hier in Texas nu herfst! Wij slapen al een week of zo met het raam open nu omdat de temperatuur 's nachts eindelijk afkoelt!
Eindelijk gaat de poort open en mogen wij onze coupé opzoeken. Dat

is de Nambé coupé uit 1937 (deze serie had allemaal Afrikaanse namen). Dit is een zgn. 1e Klasse Adults Only Lounge met een bar (die echter alleen maar koffie en thee schenkt en ijswater, brrrr). Ik krijg een hete thee om weer op te warmen en dat lukt slecht, want deze coupé was een van de eersten met airco en die staat koud afgesteld.
Om even na tienen vertrekken wij, een trein vol, er zijn wel 10 wagons! Dit is een populair uitje blijkbaar. De ober zet een stapel tijdschriften in een rek naast ons; dit zijn allemaal authentieke tijdschriften uit het jaar waarin deze wagon gemaakt is: 1937! Wij bladeren er wat in en vinden vooral de advertenties erg leuk. De coupé is leuk nostalgisch ingericht, je zit aan tafeltjes. Wij voelen ons in een aflevering van Poirot! Tegenover ons zit een bejaard stel uit een klein plaatsje ten zuiden van San Antonio. De man houdt de tijdschriften voor mij omhoog, zodat ik ze makkelijker kan fotograferen.
Wij zijn al snel de grote stad uit, na een minuut of tien zitten wij al volop in Hill Country. De rit duurt ca. twee uur en dan komen wij aan in het plaatsje Burnet. Dit blijkt echt een 'bled' te zijn (7000 inwoners). Er staan bussen te wachten die je naar een restaurant verderop kunnen brengen, maar wij gaan liever te voet. Ook al, om weer wat op te warmen, want nu is het lekker buiten! Een paar honderd man stroomt uit de trein, maar het lost al snel op in de straten van het stadje. Op de Main Square staat het Court House, een vreselijk stuk beton, dat uit 1937 stamt en destijds als een wonder van moderne architectuur beschouwd werd. Het is het derde Court House op deze plek. Voor de Court House is een kleine Farmer's Market en wij kopen jam. Arnold koopt alvast voor Kerst een kettinkje voor mij (voor op mijn cowboylaarzen!).
Bij de Trailblazer Grille lunchen wij met een Club sandwich. Buiten op het terrasje. We hoefden niet echt lang te wachten op een plaatsje. De menigte heeft zich keurig verdeeld over de verschillende

eetgelegenheden. Van tevoren kreeg je een plattegrond van Burnet met daarop alle eettentjes en antique malls.
Na de lunch maken we een rondje door het stadje. Wij lopen langs de Mason's Hall. Het oude gebouw, een monument, staat er naast. De vrijmetselaren kwamen samen op de bovenverdieping en om daar te geraken, moesten zij via een ijzeren trap aan de zijkant van het gebouw naar boven. De trap is versierd met passer en winkelhaak! Zeer origineel.
Wij lopen weer terug naar de trein want om half 2 zou er bij de Depot een shoot out zijn. En inderdaad: er staat een soort filmstadje met geveltjes: de saloon, de bank, de gevangenis en het kantoor van de Sheriff. Ervoor staan tribunes en wij gaan zitten. Nu is het een beetje te heet: wij zitten in de felle zon. Een wild west drama ontvouwt zich: dronken outlaws, valsspelende gokkers, een sheriff, een deputy (van 12 jaar oud of zo;), en een handjevol prostituées. Dus de gemiddelde bevolking van een normaal western stadje! Nadat de criminele subjecten neergeschoten zijn door de sheriff en de rust in het stadje is weergekeerd, gaan wij aan boord van de Hill Country Flyer voor de terugreis. Het is nu gelukkig minder koud en de reis gaat gesmeerd. Om 4 uur zijn wij weer terug in Cedar Park, een voorstad van Austin.
Wij rijden terug naar San Marcos en eten een hamburger bij Grin's,

de studententent. Daar zitten wij heerlijk op het terras tussen de bomen.
Zondagavond hebben wij bezoek: Bob en Mary Whalin komen eindelijk weer eens bij ons eten. Ze hebben allebei heel lang met hun gezondheid geworsteld en zijn eindelijk weer op de been. Ik heb ze uitgenodigd voor een Hollandse maaltijd en de Alaska film. Zij zijn nooit in Alaska geweest, maar het stond altijd wel op hun lijstje. Dus zijn ze zeer benieuwd. Zij brengen een prachtige bos bloemen mee en ook de fles champagne, die ik na mijn verjaarsfeestje (waarvoor zij moesten afzeggen op het laatste moment) bij hun gebracht had. Wij eten er Hollandse kaas en Texaanse kaaskoekjes bij (met jalapeño pepers!).
Ik serveer sudderlap, rode bietjes met ui en bloemkoolgratin en dat gaat er allemaal goed in. Als dessert is er custardvla met rabarber compôte. Ook dat smaakt prima volgens de gasten. Uiteraard wordt

er over politiek gepraat. Bob en Mary zijn levenslange Republikeinen en zien zich nu gedwongen om op Trump te stemmen, omdat op een Democraat stemmen absoluut ondenkbaar is. Ook niet stemmen is geen optie: dan krijgt de oppositie meer kans. Maar ze zien ook wel in dat Trump geen ideale keuze is, hoewel hun pastoor heeft gezegd, dat hij nu wat menselijker en rationeler wordt. Keep dreaming!!
Grappig is wel dat zij allebei zeer sterk tegen wapenbezit zijn en daar graag paal en perk aan gesteld zouden zien. Wapenbezit is vaak een Republikeins paradepaardje. Ondanks ons verschil van mening, is het een zeer gezellige avond en gaan zij pas tegen tienen weer naar huis.
Omdat Mary enigszins allergisch is voor poezen, heeft Pompom de hele avond in de study gezeten. Ze gaat onmiddellijk bij Arnold op schoot zitten en geeft hem de volledige behandeling: zoentjes, aaitjes op zijn gezicht, bijten in zijn baard en als ter afronding worden zijn handen afgelikt.