Zaterdag 23 juli - op naar Miami

We hoefden pas om 11 uur uit de kamers op Cheeca Lodge, dus rustig an. De meiden lagen al vroeg even op het strand, nog ff lekker zon pakken; nou, die brandde al goed door. Pieter bracht de golfstokken terug, die hadden we steeds bij ons gehouden, was niet helemaal de bedoeling, maar vooruit.

Tegen 11 uur checkten we uit ( vreemd genoeg stond de snorkeltrip niet op de rekening, wel de pina colada die C dacht te hebben mogen proeven aan de bar) en gingen we weer op pad.

We wilden graag ontbijten bij Mangrove Mike's, waar een paar dagen eerder zo'n lange rij stond dat we vertrokken. Maar het maakte wel nieuwsgierig waarom het daar zo druk was. De rij viel nu erg mee en we schoven aan tafel in zo'n echt Amerikaanse booth, voor een famous breakfast. En het was heerlijk, breakfast quesadillas, omelet met krab, tosti's met brie en frambozenjam en een club sandwich voor dorieke. We hadden nog een rechtszaak kunnen

starten, want er zat een stukje plastic in de tosti van Carolien, van de brie-verpakking. Mangrove Mike himself kwam het even bekijken en bood z'n excuses aan. Vooruit dan maar ;-)

We reden op de 1 richting North, en zagen een eindeloze stroom auto's met boot erachter de eilanden op rijden. Vakantiegangers? Weekendje weg? Huizen, motels en marina's genoeg...

Tegen 14 uur doemden de eerste wolkenkrabbers van Miami op en we reden naar South Beach, een aparte stad op een eiland voor de kust van Miami, waar ons hotel was. Dankzij de TomTom reden we er zo naar toe, lieten de auto achter bij een valet parking service voor 30 dollar per nacht, en checkten in. Superleuke kamers, modern, voor Amerikaanse begrippen, prima ligging, top!

Na een uurtje of 2 luieren en bedenken wat we zouden gaan doen kwam een leuke Tour in beeld met een amfibievoertuig: Duck Tour, over de weg én in het water. En op Tripadvisor had Pieter zo'n beetje de beste pizzeria van Miami te pakken, en laat die nou net in onze straat zitten.....we wandelden naar de Duck-Tourplek, maar na een telefoontje bleek die volgeboekt deze dag. Change of plans dan maar, eerst lekker eten (het was inderdaad heel erg lekker bij Numero 28) en dan naar de mall die ons was aangeraden door Norita. Maar hoe daar te komen zonder auto?

Daar begon ons Über-avontuur, ook getipt door onze oude buurtjes Norita en Erik. Über is een particuliere taxiservice die erg populair is, en die gebaseerd is op rondrijdende über-taxi's die via een app gekoppeld worden aan klanten. We hadden de app gedownload en P had zich met creditcard aangemeld. We vroegen een rit aan, en kregen een Über-taxi toegewezen, Cassandra was naar ons onderweg.

Je ziet dan in de app een foto van de driver, en het merk en kenteken van de auto die eraan komt. Ook zie je op de kaart waar de driver is, en hij/zij ziet waar jij bent. Je weet ook meteen de ritprijs, heel transparant dus. En je kunt als driver en klant elkaar ook ranken, zoals dat nu helemaal zo hoort.

Cassandra bleek een vrolijke praatgrage donkere dame die nog niet zo lang überde, en het erg leuk vond dat wij nieuwbees waren. De rit was een klein halfuurtje, dus alle tijd om van alles uit te wisselen. Ze vertelde dat ze met 20 uur Überen 350-400 dollar per week verdiende. Über krijgt 20%.

We werden afgezet bij de Dolphin Mall, een enorm gevaarte met winkels in alle soorten en maten. P en C hobbelden achter de meiden aan, en hier en daar werd er gescoord! Na nog een vers sapje (grote bekers, ook hier weer) liepen we weer naar een uitgang en bestelden een nieuwe über-taxi. En toen begon het....

Onze driver was volgens de app Douglas, in een Toyota Corolla. We zagen op de app dat ie in de buurt was, maar we zagen hem maar niet komen. Op een gegeven moment hadden we hem te pakken, dachten we. We stapten in, toen Pieter de deur opendeed, en de chauffeur zei: Douglas?!
Wij interpreteerden dat als "ik ben Douglas"....eenmaal in de auto vroeg de chauffeur aan Pieter "are you Douglas" toen we vroegen of hij een ander nummerbord had. Onduidelijkheid alom, toen Pieter gebeld werd door "onze" Douglas, en de chauffeur door zijn klant Douglas. Oftewel, we zaten in de verkeerde auto.......hoe groot is die kans, want het gaat om moment, plek, persoon en dan dezelfde naam! We hebben er bij de goede Douglas in de auto nog heel hard om gelachen. Dit was een zwijgzaam type, uit Venezuela, en hij zette ons keurig af aan het begin van de straat, waar het vol was op de gezellige terrasjes. Een leuk über-avontuur, absoluut een handige en interessante taxi-service.