Maandag 18 juli - Van de westkust naar Port of the islands - Everglades

Na nog een klein rondje over het strand en het inpakken van de tassen reden we richting het zuiden, langs de fraaie kustlijn van Bonita Springs. Prachtige huizen die uitkijken op strand en zee en meestal blauwe lucht en de Golf van Mexico. We moesten nog ontbijten, en dat deden we in Doc's Place, een van de weinige restaurantjes aan het

strand die we hier zijn tegengekomen. Dat was ons in 2014 ook al opgevallen, de totaal andere strandcultuur hier in vergelijking met Europa. De eitjes en fruit waren heerlijk!

Terug bij de auto kreeg Marijne een van de koffers op haar voet- au! Snel een zak ijs gehaald bij Doc's, dan kon de blauwe plek en bult misschien zo goed mogelijk verholpen worden. Gelukkig viel het mee uiteindelijk..je zal eindigen met je voet in het gips.

We reden door Naples, een rustig stadje met veel fraaie huizen en een bekende winkelstraat - volgens de reisgids willen ze hier celebreties mee aantrekken. We bezochten de historische pier van Naples, waar aan het eind een groep pensionados zat te vissen, en zo te zien zaten ze daar iedere dag wel. Eten mee, muziek erbij en maar ouwehoeren. Vast en zeker Trump-stemmers.....met een van de mannen raakte Pieter nog in gesprek, die was meteen na zijn pensionering bij General Motors naar Florida vertrokken....zo gaat dat. De meiden aten hier nog een nieuwigheid: Frozen banana, een ijsje van een bevroren banaan met chocolajasje en dan met spikkels of nootjes of zo. Gewoon uit de vriezer zoals een Magnum.

Het was intussen al weer erg warm, dus de airco in de auto was weer fijn. We waren eigenlijk te vroeg bij het nieuwe hotel, dus maar even de boel verkennen. Een haven in het groen van de Everglades, met boten, diverse appartementengebouwtjes, een leuk zwembad, en een

havenwinkel, dat was het. Hm.

Toen we de kamersleutel kregen was het even slikken. Echt een kleine kamer met 2 dubbele bedden, met een klein terrasje achter muggengaas. Geen ruimte voor de koffers, en het voelde niet echt fijn. Vergane glorie, op zich niet erg, maar voor 2 nachten was dit wel erg behelpen met 4 volwassenen. Eens kijken of we iets anders konden vinden. Dat kon wel, maar voor bedragen van 500 tot 1000 dollar, in Naples, tja, dat werd m ook niet. Dan maar vragen of ze nog een kamer hadden, dat zou al schelen. Dat lukte, en P en C verhuisden naar een andere kamer, die ook nog veel groter en prettiger was....sorry, meiden ;-).

Na een luiermiddagje in en om het zwembad reden we met honger (ook vandaag weer niet geluncht) naar Marco Island, een waterrijk eiland gevuld met grote huizen aan het water. In een soort mall aten

we heerlijk Italiaans, pizza en pasta en Key limon pie toe! Ook hier viel het weer op: veel huizen en appartementen, niemand op straat, te heet om buiten op een zeldzaam terras te zitten en eigenlijk behoorlijk saai, zeker als je het het vergelijkt met het Europese strandgebeuren.

Behoorlijk slaperig reden we weer naar huis, en kropen we onder de lakens. Trusten!

P.S. Het bleek achteraf inderdaad niet okay, met die hotelkamer. We hadden er 2 moeten hebben, en na uitzoekwerk door Tanja Ootes kregen we heel vlot een schadevergoeding....