Florida 2016

Na het inmiddels bekende ontbijt reden we in de vroege warmte naar het oosten, waar na een klein uurtje de airboatcompany van Buffalo Tiger langs de weg (de Tamiami trail: Tampa - Miami) lag. Hier was al voor ons een airboattochtje geboekt over de Everglades, dat is zo'n soort propellorbootje dat heel veel herrie maakt (oordoppen dus) en best hard gaat.

Onze driver Daniël, een nogal autistisch persoon, vertelde onderweg de nodige wetenswaardigheden, vooral over de alligators die we tegenkwamen. Toch wel imposante beesten, zo vlak naast je met open bek. Ook allerlei vogels passeerden de revue. We legden nog aan bij een eilandje waar tot in de jaren 60 indianen hadden gewoond, er stonden wat hutjes (chickees genoemd) die dit lieten zien.
Na een klein uurtje waren we weer bij de start, leuk om mee te maken op zo'n scheurijzer.

We reden door richting oost,

Carolien Nicolai

12 chapters

16 Apr 2020

20 juli 2016 - Van de Everglades naar de Keys

Na het inmiddels bekende ontbijt reden we in de vroege warmte naar het oosten, waar na een klein uurtje de airboatcompany van Buffalo Tiger langs de weg (de Tamiami trail: Tampa - Miami) lag. Hier was al voor ons een airboattochtje geboekt over de Everglades, dat is zo'n soort propellorbootje dat heel veel herrie maakt (oordoppen dus) en best hard gaat.

Onze driver Daniël, een nogal autistisch persoon, vertelde onderweg de nodige wetenswaardigheden, vooral over de alligators die we tegenkwamen. Toch wel imposante beesten, zo vlak naast je met open bek. Ook allerlei vogels passeerden de revue. We legden nog aan bij een eilandje waar tot in de jaren 60 indianen hadden gewoond, er stonden wat hutjes (chickees genoemd) die dit lieten zien.
Na een klein uurtje waren we weer bij de start, leuk om mee te maken op zo'n scheurijzer.

We reden door richting oost,

daarna zuid, om uiteindelijk op de Route 1 te belanden, die ook helemaal doorloopt naar Key West op het uiterste puntje van de Keys, een reeks eilandjes die aan elkaar zijn geknoopt door een weg (vroeger een spoorlijn). Gezien de ligging vlakbij Cuba heerst er een meer Caribische sfeer, zo zeiden de reisgidsen.

De Netflixserie Bloodline speelt zich hier af, en dat was mede een reden om hier naartoe te gaan. Dat was wel erg leuk, en we wilden dat wel eens met eigen ogen zien.

Iets te vroeg arriveerden we bij ons resort, Cheeca lodge. Onze kamers waren nog niet klaar, maar we zouden een mailtje krijgen als dat het geval was, rond 16 uur. We hadden laat geluncht bij Subways, dus we hadden geen haast. Eerst maar een cocktail aan het strand!

Onze kamers waren prima, ruim en gezellig, met uitzicht op de par3 golfbaan van het resort. Verder zwembaden, het strand met klassieke Florida-pier, en om het allemaal af te maken palmbomen tegen de blauwe lucht.

P en C liepen eind van de middag een rondje golf, dat ging matig op matige greens, in de stevige warmte. Erg vochtig vooral, wat de temperatuurbeleving natuurlijk beïnvloedde. Maar wel erg leuk zo naast je hotelkamer, met spullen van het resort!
's Avonds werd er gegeten in het sushirestaurant van het resort. Heerlijk! Het duurde wat lang, zeker voor Amerikaanse begrippen, waar je de rekening al onder je neus krijgt voor je je laatste hap hebt gegeten. Na de Key lime tart en chocotoet rolden we dan ook slaperig ons heerlijke bed in.