Alles flexi!

Fawaka?
Alles flexi!

Na 8 weken lopen we nog steeds te lopen te hangen in de hangmat onder het genot van een limo’tje om voor jullie weer een nieuwe blog te lopen te schrijven. Helaas deze keer wel zonder mentale ondersteuning van onze huispapegaai Tutti. Maar ook zonder zijn gekrijs flansen we wel weer even wat in elkaar. No spang!

Op stage is ons onderzoek bijna afgerond. We kunnen nu beginnen met implementeren van onze aanbevelingen. Hopen dat wij hiermee iets kunnen betekenen voor Betheljada. Maar onderzoekers Rutgers en Wevers zijn ook in te zetten als invalploeg. Go team go, hatsjikideeee! Sie bunt ook zo makkelijk! Activiteitendienstje hier, gitaarlesje daar en een snoezeltherapietje kan er ook nog wel bij. Over clowns gesproken, wekelijks komen de Cliniclowns langs voor een uurtje vol muziek en plezier. Ook wij worden vrolijk van hun enthousiasme en de stralende kinderen. Het is één groot feest!

Over feest gesproken, vorige week was de verjaardag van Betheljada. De organisatie bestaat dit jaar 36 jaar en dat moet uiteraard gevierd worden. Eén groot feest met alle kinderen, familie, bestuur en alle andere medewerkers. Uiteraard met veel muziek en pannen vol lekker eten.
Over pannen gesproken, de dag na het grote feest zijn we naar Bigi Pan vertrokken. Na een heeeele lange autorit over een hobbelweg, kwamen we aan bij het bootje dat ons naar Bigi Pan bracht. Samen met nog 12 andere bakra’s gingen we de jungle in. Op een heeeel groot, heeeel diep meer zagen we onze slaapplek al staan. Een huus op poalen, dat was ’t joa. Met ons eigen balkonnetje en inloop-wc zonder deur. Na een heerlijke verlate lunch bestaande uit, hoe kan het ook anders, bami en kip gingen we voghols spotten. Ze waren zo rood als onze verbrande neusjes, maar dan nog roder, zo roze als de roze kroepoek maar dan nog rozer en zo wit als de tanden van Ainsley maar dan nog witter. Mooi man!
’ s Avonds zijn we weer op kaaimannentocht geweest, maar we hebben ons eigen instructiefilmpje niet goed genoeg gekeken. Want het resultaat van de tocht was een emmer vol krabben en spartelende visjes. How ken det nouw? De krabben smaakten overigens wel krakend goed!
De volgende ochtend stonden we heel vroeg op om in een kajakje de zonsopkomst te kijken. Daarna kwamen de varkentjes in ons naar boven, modderpoeltime! Als twee godinnen met een zijdezacht huidje en een bikini vol smeer, gingen we het hele end weer op huus op an. Home zweet home.

Als Nederlandse stagiaires ben je toch echt verplicht om op donderdagnacht naar Havana te gaan om dansjes en drankjes te doen. En omdat we echt nou eenmaal van die stagiaires zijn, gingen we hop naar Havana samen met ons huisgenootje Ainsley (met die witte tanden). Dansjes, drankjes, leuke avond!
Maar als echte onderzoekers doen we uiteraard ook aan cultuur snuiven en doen we graag historisch onderzoek met een echte historicus. We brachten een bezoekje aan Fort Zeelandia en kregen daar een rondleiding van een zeer wijze man. De kearl wist alles!

Gisteren was het wederom groot feest. Het was namelijk Srefidensi, onafhankelijkheidsdag. Suriname is dit jaar 40 jaar onafhankelijk van, jawel, Nederland. Als Nederlanders hebben wij daar ook bij stil gestaan en hebben we rond geparadeerd in een mooie pangi. Maar aan de mooie kleding van de Surinaamse bevolking konden wij zeker niet tippen. We hebben onze ogen uitgekeken naar de prachtige jurken, blousejes en hoedjes. Ook de Varsseveldse optocht, maar dan net even iets anders, kwam nog voorbij. 1.2 mars, links, rechts, ohneee! Toch rechts, links. En dat allemaal met leuke paardenstaartjes op hun helm. Ten minste, volgens het meisje van een jaar of 5 dat voor ons stond. Suriname heeft ons goed laten zien wat ze allemaal in huis hebben!

Ook na 8 weken maken we dagelijks nog iets mee wat gezegd mag worden. Jullie zijn nog lang niet van onze (on)zinnige blog af!

Blessi!
Houdoe en Bedankt!
Sjanne en Kristel