Onderzoekers, één maand later...

Daar zit ik dan, tegen de verwarming aan de Dinxperseweg. Dikke trui, pantoffels en grote kop thee. Het is hier toch wel echt iezig kold! Moar ach, we zijn inmiddels wel weer wat gewend.

Eigenlijk waren we wel klaar met het schrijven van de (on)zinnige blog, maar Traveldiaries was nog niet klaar met ons. Het boek was namelijk nog niet vol genoeg. Nouja, nog ene dan. Hoe moeilijk dat ook zal zijn zonder steun en toeverlaat Tutti. En dan nu ook nog eens zonder mijn wederhelft Sjanne. Ik zal mien uuterste best doen.

Om ook in de écht aller-aller-allerlaatste blog onze structuur vast te houden zal ik maar weer beginnen met stage. Want ook in de afgelopen twee maanden zijn we nog regelmatig herinnerd aan de waanzinnige tijd in Suriname. Zo hebben we een presentatie gegeven bij Elver, om onze onderzoeksresultaten te delen. We werden gevraagd om een presentatie te geven aan deeltijd studenten die allemaal al veel ervaring hebben in het werkveld.

En ach, wi- j bunt zo makkelijk. Dus huppakeee wij schudden wel even een presentatie uit onze mouw. Go team Go!

Ook op school hebben we een presentatie gegeven, om de minor volledig af te ronden. Die schudden we alleen iets minder makkelijk uit onze mouwen. We hadden inmiddels natuurlijk weer polsmouwtruien aan, dus het duurde allemaal wat langer voordat de tekst eruit rolde. De presentatie moest namelijk in het Engels en dat is nog knap lastig. Gelukkig hadden we ‘wel goede informatie’ verteld, dus hupsakeee die was in de pocket! Net als ons verslag. Als echte onderzoekers trekken we nu een conclusie: we hebben het gehaald.

Maar ohjee, dan is het nu dus echt klaar?? Hoe moet dat nou? We moeten dus nu echt zonder onze wederhelft verder leven. Gelukkig hadden wij daar al snel een oplossing voor gevonden. We hebben een vacature de deur uit gedaan om met deze twee wederhelften een onderzoek te mogen doen. Daar werd door heeeel veel studenten enthousiast op gereageerd. Na veel selecties, wikken en wegen hebben we twee mensen uitgekozen. Onderzoeksteam Rutgers en Wevers wordt dus nog niet uit elkaar gehaald, yesssss!

Maar ook het grote Switi Sranan-avontuur is nog lang niet afgerond. We hebben nog regelmatig contact met de Elver-collega’s over het

fantastische avontuur en binnenkort mogen we op een conferentie onze belevenissen gaan delen met andere Elver medewerkers. En ook de napret met foto’s , filmpjes en verhalen is nog lang niet voorbij. Regelmatig komen we nog weer prachtige foto’s en filmpjes tegen.

Over pret gesproken, met onze nieuwe wederhelften hebben we ook heel veel pret. Zo zijn we afgelopen maandag een uur lang opgesloten geweest in een heuse Escaperoom. We moesten op zoek naar de code om onszelf te bevrijden. Eerst ging iedereen rustig op zoek naar alle aanwijzingen, maar in het laatste kwartier begon de paniek toch wel toe te slaan. Uitstellen tot het laatste moment, nooooit last van uiteraard!
"DE AANWIJZING ZIT IN DE KAST!!" "NEEHEEEE IN DE KIHIISST'. "NEEHEEE IN DE KAHAAAST" En dat zo'n beetje een uur lang. Er werd zo hard geschreeuwd en gegild dat de mevrouw die ons volgde er een piep van in de oren had, oeps sorry! Maaaar...... We hadden ruim op tijd de code gevonden. Maar liefst 1 minuut en 12 seconden waren er nog over! No spang!
Met die nieuwe wederhelften komt het dus helemaal goed. Over een half jaar mogen jullie ons dus officieel SPH'er noemen, po nà dan!
(hopen we!!)

Inmiddels denk ik weer een groot deel van het boek vol te hebben gepraat met onzin, dus voor nu zeg ik:
Houdoe en Bedankt!

Kristol