Moi!

Moi! (voor de niet-Achterhoekers onder ons: hallo!)

Daar zitten we dan, na een heeele lange dag op school, in de enige echte Arriva-trein. Trein? Ohja, die hebben we in Nederland. Want ja, hier zijn ze niet vergeten om de rails neer te leggen. We gaan proberen om voor de laatste keer iets te fabriceren, wat lijkt op een blog. Verwacht er vooral niet te veel van, de inspiratie is helaas achtergebleven in Suriname. Onze steun en toeverlaat Tutti en de hangmat mochten we helaas niet meenemen.

Voor de laatste keer beginnen we maar weer met stage. Het onderzoek, de aanbevelingen én de implementatie zijn namelijk afgeroooooond! Hiep hoi! Feestje! Biertje! Dansen op de tafel! Hasjiekiedeeeee! Holadijeeeee! Hatseflats! Oke, nu is het genoeg, even serieus. Op onze laatste stagedag hebben wij een presentatie gegeven voor de directie en de staf van huize Betheljada. Dat ging donders mooi en onze aanbevelingen zullen verder worden opgepakt. Training bejegening 2.0 is in aantocht! Lekker sustainable dus, yes! Maar ook de laatste dag op de woongroep hebben wij met de kinderen een donders leuke middag gehad. Als muziekmaatjes en als cakestrooiers hebben wij genoten van de laatste middag.

Maar voordat wij onze laatste stageweek in gingen, zijn we nog ‘even’ op vier-daagse trip geweest naar de Ralleighvallen en hebben we de Voltzberg beklommen. Hobbel de bobbel op weg naar een plaatsje dat begint met de A. Neeeeee geen Aalten, maar een plaats waarvan we even de naam zijn vergeten, sorry! Eenmaal aangekomen bij het Fungu-eiland, de plek waar we zouden verblijven, werden we weer uitgedaagd door de hangmat. Yes! Hangmat vs. Sanne en Christel: 1-3!
De volgende dag kwamen we na een wandeltocht van 3,5 uur door de jungle aan bij de Mount Everest. Ohnee! Het was de Voltzberg, maar foi die was ook best wel hoog. We konden de kerktoren van Sinderen zien, mooi man! Gelukkig hadden we onderweg een meelworm, vol proteïnen, gegeten dus wij konden die berg makkelijk aan. Nog even een leuk kiekje voor Kessemus geschoten, om vervolgens het regenwoud weer in te duiken. En regen, dat hadden we. De onderboksen konden weer aan het lijntje. De volgende dag Riny en Jolanda nog even verblijd met een bezoekje, we gingen namelijk naar de moedervallen. Wederom konden de onderboksen daarna aan het waslijntje, de regentijd is namelijk in volle gang. Joepie! De vierde dag gingen we weer hobbel de bobbel, op huus op an.

In het weekend daarna was het Kessemus! Hiep Hoi! Sneeuw, schaatsen, warme chocolademelk met slagroom, open haard, glühwein en natuurlijk de drie (of twee?) wijzen uit het Oosten.

Zo vier je Kessemus. Ja toch? Doe toch niet zo mal. Jurkje, kerk met kaarsjes en witte kledij, zonnebril, slippers, borgoe, huisgenootjes en lekker eten. Zó vier je kerst. In Suriname dan! Ondanks dat wij jullie natuurlijk heeeuuul erg misten, hebben we best wel een leuke Kerst gehad!

En dan nu….. Inpakken geblazen. Hielees Pindiekees, we moeten nu echt op huus op an. Onze koffer ging mee terug gevuld met prachtige verhalen, souvenirtjes en natte onderboksen. Want ja, ook op de laatste dag kregen we nog even een ‘buitje’ te verduren.

Na een supersnelle vlucht van 8 uur kwamen we aan op Schiphol. Bij aankomst werden onze tassen nog even gecontroleerd door Fifi, de politiehond. Maarja, helaas voor hem, we hadden geen koekjes. Na kilometers lopen in de kolligheid, kwamen we eindelijk de deuren door; Hello! Goodbye!

Ja, nu is het echt voorbij en moeten we weer verder leven zonder onze wederhelft. Wat was het toch een mooie tijd. Voor Sanne was het trouwens nog extra mooi, zij won namelijk de spelletjescompetitie. Echt heel goed gedaan hoor! (Wevers, 2016) (je speelde gewoon vals). Sanne: “ik zeg altijd maar zo: Sanne is de beste en Christel is de slechste” (Rutgers, 2016). En ja hoor, weer een slaande ruzie in opkomst. Tijd om afscheid te nemen. Doei!

Lieve lezers, landgenoten, bedankt voor het trouw volgen van onze blog. Het schrijven van deze oplages heeft ons heel wat stress bezorgd, maar door uw mentale aanwezigheid konden wij deze strijd overwinnen en daarmee de uitdaging aangaan om u te voorzien van een schriftelijke bijdrage vanuit het land van kallum an.

Houdoe en Bedankt!

Sjanne en Kristol

Ps. Nadat wij tips en tops hebben mogen ontvangen op deze laatste oplage is er nog een kleine aanvulling. Onder andere dankzij de wijze uitspraken van ene heer G. Wevers hebben wij veel plezier gehad tijdens ons verblijf in Suriname. Het voelt voor ons als een eer dat hij, samen met heeel veel andere lieve mensen, ons op kwam vangen. Maar laten we nu maar stoppen met slijmen, anders gaat hij nog naast zijn schoenen lopen. Ook al gaat dat lopen nu wat moeizamer dan normaal*. En als we dan toch met de complimentjes aan het strooien zijn, ook ene heer H. Rutgers mag even vernoemd worden. Hij verkoos de dames op Schiphol namelijk boven zijn koei’ndames van de boerderie. En natuurlijk alle andere mensen die in alle vroegte waren opgestaan, uuuuren in de file door hebben moeten brengen en ook op Schiphol nog moesten wachten door het ‘Surinaamse kwartiertje’ willen wij bedanken. Het was te gek om zo’n geweldig ontvangstcomité aan te treffen op Schiphol!!