#9 Veranderde plannen

Sequoia gaat nog niet open voorlopig en de weersvoorspellingen waren zo ellendig, dat we besloten om alvast een stuk richting Las Vegas te rijden, om zo onze reisdag in twee stukjes te kunnen verdelen in plaats van op één dag ruim 6 uur te moeten rijden.
De camper afkoppelen stonden we in de stromende regen te doen, met modder tot in onze liezen, goede keuze dus! We gingen op de bonnefooi rijden, want er waren genoeg RV parken waar we langsreden en zo konden we zelf bedenken wanneer en waar we stopten.

De wegen waren leuk rijden, door prachtige landschappen, mooie vergezichten en bijzondere dorpjes. Maar 90% van de tijd regende het alleen maar. Hallo, dit weer is niet waarom wij hierheen zijn gekomen! Gelukkig reden we richting het ‘licht’ en werd het langzaam droog en zonnig. De regen maakte plaats voor bizar harde wind. Maar echt onverantwoord-om-te-rijden harde wind. Gelukkig waren we bijna op plaats van bestemming en waaiden we om 15.30 uur de camping op waar we hoopten dat plek was. En jawel hoor,

2 plekjes voor ons!

De camping leek op de website heel leuk en mooi maar in feite was het een soort van veredeld zigeunerkamp. Allemaal hele oude caravans en RV’s stonden er op een manier alsof ze daar woonden. Naast Phil en Ton stond een oude bes met haar hondje, die gek was op kindjes dus ook heel blij was dat Daividh en Jamie graag wilde aaien. Het hondje dus, niet de vrouw zelf.

De wind werd alleen maar erger en de camper ging gevaarlijk heen en weer. We waren bang om de slide-out uit te doen, want straks waaide hij eraf! Ook de mensen op de camping zeiden dat dit niet normaal was voor Amerikaanse begrippen. We treffen dus echt de jackpot als het gaat om weer.
Koken hadden we geen zin in en naast de receptie zat een kroeg, waar we ook lekker kroeg-eten konden eten. En als ik zeg kroeg, dan bedoel ik dat ook echt! Overal reclameborden, biljarttafels, een bar waar mannen aan hangen en de tv die aanstaat, inclusief een serveerster die met een theedoek glazen af staat te drogen en ondertussen luistert naar de verhalen van de klanten.
Deze serveerster was onwijs leuk en super goed met de kindjes. Die hadden natuurlijk een paar uur in de autostoelen gezeten en waren sinds ze bevrijd waren helemaal losgeslagen. Ze renden de kroeg in de rondte, speelden luidruchtig met elkaar en staken de

draak met de andere bezoekers van de bar. Wij probeerden ze een beetje rustig te houden, waarop zij zei dat we ze lekker kind mochten laten zijn en ze gewoon wild mochten laten doen. Ook kregen ze de ballen van de biljarttafels en mochten ze samen spelen hiermee. Ze genoten!
Ook het eten was onwijs lekker en vers! Dus we waren helemaal blij dat we daar waren gaan eten! Zeker als je naar de prijs kijkt, aangezien een gemiddelde avondmaaltijd met z’n zessen al gauw rond de 100+ dollar zit, betaalden we hier maar 55 dollar.

Toen we daar zaten kregen we allemaal een noodmelding op onze telefoon dat er een zandstorm aankwam en als je op de weg zat dat je je auto aan de kant moest zetten. Dat zegt wel wat over hoe bizar het weer was.
Eenmaal weer in de camper bleek de stroom uitgevallen te zijn en mochten we naar een ander plekje toe. Dit hebben we toch maar afgeslagen aangezien we daar volop in de wind zouden staan en het nu, soort van beschut, al voelde alsof we op zee zaten, zo ging de camper heen en weer.
Verrassend genoeg was Daividh natuurlijk ook hartstikke bang en krijste de hele camper bij elkaar. Dus meneer lag heerlijk tussenin vannacht.