#50 Reisdag naar Seattle

Wat. Een. ROTDAG. Dat is nog heel netjes uitgedrukt. De horror van deze dag is bijna niet in woorden uit te drukken. Hij begon met stromende regen, maar we zouden toch 3 uur in de auto zitten dus wat maakt het uit. De planning was de grens over bij Peach Arch. Daar was al zo’n 20 minuten vertraging. Die 20 minuten werden 3 kwartier. Toen bleek dat we nog fruit bij ons hadden wat niet mocht dus moesten we door naar secundairy inspection. Net als Phil en Ton, want in hun camper lag nog brandhout. Alles erop en eraan, inreisformulieren invullen, camper met drugshond erin, camper doorzoeken. Puntje bij paaltje. We hadden het aangegeven dus geen boete en er werden wat spullen in beslag genomen. Máár… Brandhout mag dus niet ingenomen worden en worden teruggebracht naar het land waar het vandaan komt… Dus Phil en Ton moesten weer de grens van Canada over (á ruim een uur) en daarna weer terug naar Amerika (á nog eens een uur). Wij hebben al die tijd gewacht in het grensdorpje Blaine. Daar konden de kinderen heerlijk los rennen en in de plassen spelen en vermaakten wij ons ook bij de Starbucks.

Eindelijk voegden

Ton en Phil zich bij ons en na een snelle hap, gingen we op weg naar Seattle. Deze rit, werd een rit from hell. Continue file, file, file. Asociaal rijgedrag. Ellende. We vertrokken om 8.30 uit Vancouver en kwamen om 19.00 uur bij een plaatselijk café om even wat te eten en waren om 20.30 uur op de camping. Wat een ellende!
Wat waren we de auto zat! Wat is Seattle een vreselijke stad! De koffer had ik al redelijk ingepakt in de tijd dat we op Phil en Ton moesten wachten en de camper had ik al gesopt terwijl we in de file stonden. Maar alsnog was het een bende van spullen in de camper wat allemaal nog een plekje moest krijgen.

De camping was allang dicht, maar gelukkig hingen alle papieren voor ons bij het ‘late Check In’ bord en konden we zo onze plek vinden. We hebben een prachtige plek, alle plekken zijn op een andere hoogte, dus privacy en mooie bomen overal! Maar genieten kunnen we er niet van.We waren eigenlijk te moe, maar hebben nog

heel wat moeten regelen ’s avonds! Om 22.00 uur lagen we uitgeput in bed, samen met twee kindjes, die lekker nog een nacht bij ons mochten slapen!