#1 San Francisco

1 # San Francisco – 13 mei 2019

‘En u kent dat wel, fietsen In Nederland, wind tegen, regen tegen, hagel tegen. Gelukkig heb ik dan
Zo'n kindje voor me op het stuur. Wij hebben twee kindjes, ook een voor mijn vrouw.
U kunt dus wel zeggen dat we heel bewust voor kinderen hebben gekozen. ‘ – Herman Finkers

Zoals Herman zegt, het hebben van kinderen heeft vele voordelen. We mogen overal als eerste in! Zodra ze in Nederland of in Amerika kinderen zien op het vliegveld, gaan er overal poortjes open en kunnen we overal zo doorlopen ‘U kunt dus wel zeggen dat we heel bewust voor kinderen hebben gekozen’. We laten die 11 uur vliegen met twee kleine kinderen even buiten beschouwing. We waren goed voorbereid, met vliegtuigbedjes, speelgoed, cadeautjes, eten waar een klein land een maand van kan leven. Maar dat zegt, blijkt nu, niets over hoe de vlucht daadwerkelijk zal gaan.

Ze waren onwijs lief hoor, maar slapen, no way! Wij waren ook voor beide kindjes een personal, live entertainmentsystem. Daar ging mijn goede voornemen om ‘Green Book’ te kijken, een boek te lezen én een haakwerkje te maken.

Maar, terug naar het begin van onze hele vroege dag die om 4.15 begon. De kinderen konden nog nauwelijks geloven dat wij ze werkelijk zo vroeg wakker maakten, maar waren, wonderlijk genoeg, zonder koffie heel druk en gezellig. Ondanks dat de taxi te laat kwam én er veel file stond onderweg, waren we op tijd op Schiphol.
Van rustig aandoen was er geen sprake, want door de douane, koffers inleveren en bij de gate komen nam al zoveel tijd in beslag dat we bij aankomst direct het vliegtuig in mochten.
De vlucht verliep, zoals hierboven beschreven, prima maar vermoeiend. Om 21.30uur Nederlandse tijd, 13.30 uur Amerikaanse tijd, stapten we in een taxi naar ons hotel. We zullen morgen pas de camper ophalen, want dat mag voor internationale reizigers niet de dag dat je aankomt. Wat ook best begrijpelijk is, want echt op ons best zijn we niet meer.

We aten wat bij een, aan het hotel grenzende, restaurant en vonden het daarna tijd dat de kindjes toch héél even hun ogen dicht zouden doen. Na een korte strijd en even huilen vielen ze dan ook allebei als een blok in slaap, net als wij. Helaas van korte duur, want we moeten vanavond ook nog kunnen slapen natuurlijk.
Daividh is altijd direct alweer blij wakker, maar Jamie wordt lastig wakker en had werkelijk een kwartier nodig voordat hij doorhad dat de wereld nog bestond, arme vriend!

We zitten vlakbij de baai waar ook het vliegveld aan ligt en zien dus heel veel vliegtuigen landen en stijgen. Er is zoveel moois te zien dus maken we een lange wandeling en eindigen in een restaurant want er vrij vervallen uitziet aan de buitenkant maar bij binnenkomst direct verraad dat het een duur, sjiek restaurant is. Vrouwen met hoedjes (die allergisch zijn voor kleine kinderen, aangezien ze vol afschuw keek naar Daividh en Jamie) en tanks met levende kreeften.
Les geleerd: éérst op het menu kijken voor we ergens binnen gaan. Behalve dat we weinig honger hebben, is een hoofdgerecht gemiddeld zo’n 50 dollar per persoon, met uitschieters naar 75 dollar.

We eten een voorgerecht waar we allemaal al genoeg aan hebben en rekenen al 100 dollar af.
Drinken is voor mij, als geen prik drinker, vrij lastig. Dus neem ik ice tea zonder prik. In dit restaurant betekende het gewoon échte zwarte thee met ijsklontjes erin. Ik hou al niet van zwarte, warme thee, laat staan met ijsklontjes. Qua eten en drinken moeten we nog even uitvinden hoe het werkt en wat we lekker vinden.

Terug in het hotel hebben we lekker gedoucht en lagen we héérlijk om 19.30 in bed, klaar voor een, vast en zeker, turbulente nacht!