Drijvend naar ons hotel

We beginnen het ritme dat de kids aankunnen al beter te kennen, dus wordt het vandaag de iets duurdere, maar veel comfortabelere, optie: een auto met chauffeur. Deze brengt ons eerst naar de drijvende markt Damnoen Saduak. Via een eerste reeks heel smalle kanaaltjes komen we al snel aan souvenirshops. Britt krijgt er een hoed-waaier en is ermee in de wolken.
Als de boot-bestuurder snel gaat, ligt Stan dan weer te gieren van het lachen.
Na een paar afslagen, komen we in bredere kanalen en komen we uiteindelijk aan de grote markt. Daar krijgt Stan een mini tuk-tuk en koopt Wendy al een eerste souvenirtje. Het onderhandelen lukt al beter, we betalen maximum de helft van de eerste vraagprijs.
We proberen ook een kokosnoot, maar niemand lust het sap echt. Voor de lunch stoppen we in een toeristen-restaurantje. We eten er allemaal Thais, maar de kinderen lusten de inktvisringen niet echt, dus eten ze rijst met stukjes kip van Wendy haar gemengde rijstschotel.

Daarna is het nog een goeie 3 uur rijden tot de pier van ons nieuwe hotel. De kinderen slapen een dik uur in de auto. Maar goed ook, want vorige nacht werden we veel wakker door een groep luidruchtige Taiwanese toeristen.
Onze chauffeur stopt toch heel even voor een foto aan de tijgertempel (waarvan we beslist hadden deze niet te bezoeken, wegens "tourist trap"). Niet veel later zitten we op de longtail boot naar het River Kwai Resotel. Ook deze boottocht vinden de kinderen de max.
De vriendelijke "guest relation manager" helpt ons goed om het programma voor de komende drie dagen samen te stellen.
Ons hutje is de perfecte balans tussen knus (we slapen in een tweepersoonsbed met Stan tussen ons in, Britt heeft haar eigen bed) en comfortabel (airco, ventilator en warm water), maar het is hier vooral een geweldige natuurervaring. We slapen in met jungle-geluiden op de achtergrond.