Dag 9; Ice Field Parkway & Athabasca Glacier

Voor de eerst deze vakantie hebben we vanmorgen de wekker gezet. We verwachten een lange dag te maken en willen op tijd op pad. Helaas is het grijs deze morgen en er valt af en toe een beetje regen. Qua temperatuur wel wat aangenamer.
Na de inmiddels gebruikelijke ‘opstartprocedure’ gaan we rond 09:15 op pad. We rijden nog even langs de dump om de grey-tank te legen en gaan op weg. Na een paar km wisselen we de Bow Valley parkway in voor de Ice Field Parkway. We zijn benieuwd wat deze mooie route voor ons in petto heeft.
De mooie tweebaansweg slingert door het landschap en links en rechts verrijzen de meters hoge bergen aangevuld door bossen naaldbomen.
We hebben lang nagedacht over een alles omvattend woord en uiteindelijk kwamen we op ’majestueus’.
Na een half uurtje, het weer word nog altijd afgewisseld door wat spetters regen, bereiken we ons eerste stoppunt van vandaag; Peyto lake.
Een korte maar stijle wandeling brengt ons op een prachtig uitkijkpunt over het Peyto lake. Weer even turcoïse als alle andere meren.
We moeten ons even en plekje veroveren tussen alle Aziaten maar hebben dan uiteindelijk toch ook onze mooie plaatjes. (het grappige is dat als je dan een keer Nederlanders spreek dat ze er het zelfde over denken)
Na korte tijd vervolgen we onze weg weer. Net van de parkeerplaats af bij de kruising om de Icefield Parkway weer op te rijden word ons de weg geblokkeerd door een knots van een oplegger met een graafmachine erop. De rij met auto's achter ons groeit maar geen enkele Canadese wegwerker lijkt haast te maken. We hebben ons er ruim een kwartier over verbaast en toen konden we er eindelijk langs.
We vervolgen onze weg weer met de mooiste uitzichten. We speuren ons scheel langs de kant van de weg naar beren en ander wildlife.
Op een gegeven moment zien we in de verte langs de kant van de weg auto's stil staan. (Let wel: een voor Nederlandse begrippen provinciale weg in twee richtingen met een vluchtstrook maar half zo breed dan een auto waar je gemiddeld 80-100 km/u mag rijden)
Dit kan maar 1 ding betekenen……..dieren langs de weg. En geen eekhoorntje !
We komen dichterbij en stoppen ook gewoon half op de rijbaan achter de andere auto's, rennen de auto uit en zien nog net de achterkant van een kleine zwarte beer in de struiken verdwijnen.
Gelukkig was Theresa nét op tijd voor een foto. We wachten nog even of hij weer tevoorschijn komt maar helaas. Maar, we hebben hem gezien, en het bewijs staat op de foto…...oké, het was maar een kleintje. Maar je moet altijd klein beginnen toch ??!
We vervolgen onze weg weer.
Rond de middag komen we aan bij het Colombia Icefield Centre. Hier vandaan gaan excursies naar de Mount Athabasca (3493 m) met daarop de enorme icefields. Grote bussen (meer een soort van truck) met wielen van 1,6 m diameter brengen je naar de gletsjer waar je een poosje kan rondglibberen. Ook worden we nog even afgezet bij de Glacier skywalk. Een brug die met een boog van de bergwand af boven de afgrond hangt. En het buitenste deel van de brug heeft een glazen bodem. Bijzondere ervaring. Stukken minder eng dan het klink.
Al eerder deze dag, bij een eerder stoppunt was ons een groepje zeer traditioneel in het zwart geklede mensen opgevallen. Bij de tocht naar de gletsjer zaten ze bij ons in de bus en toen de man uiteindelijk aan ons vroeg waar we vandaan kwamen, hij dacht Duitsland, konden we wel een praatje aanknopen en vragen waar zij vandaan kwamen. Het bleken Mennonieten uit Ontario. Ook gewoon op vakantie.
Een kleine 3 uur later vervolgen we onze route weer richting Jasper.
Ons eindpunt van vandaag is Wistler campground. We hadden verwacht daar pas later op de dag aan te komen maar het zit mee.
Op zo’n 5 km voor ons eindpunt staan weer auto's langs de kant van de weg. We kennen de procedure inmiddels en sluiten achteraan. Dit keer is het de Bighorn sheep. Een groep van een stuk of 10 loopt vredig grazend langs de weg. Niet op z'n minst onder de indruk van de toeristen grazen ze rustig verder.
Check…...die kunnen we ook afvinken.
En op het allerlaatste nippertje, net voor we de weg van de campground indraaien staat er nog een Elk. Het meest te vergelijken met een uit de kluiten gewassen hert.
Bij de ingang van de camping boeken we nog even een nachtje extra bij. We staan wel op twee verschillende plekken maar we gaan morgen toch nog weg dus dat is

geen probleem.
Morgen moeten we nodig een was draaien en hebben we Wi-Fi nodig om thuis weer bij te praten. Ook moeten we de ranch waar we volgende week heen willen bevestigen. En de boodschappen moeten ook weer gedaan worden. Een lekker huiselijk dagje morgen. Nu nog even in de laatste restjes zon dit verslag afmaken. In de loop van de dag was het toch weer helemaal opgeklaard en nu is het nog lekker buiten (21:30) Het ziet ernaar uit dat dit de laatste lekkere dag is voor deze week.