Terugreis

Dinsdag 13 oktober – Woensdag 14 oktober 2015

Zo de dag van vertrek!
Kwart voor 8 opstaan en zorgen dat de koffers ingepakt zijn en voor de deur staan zodat de boys ze kunnen verzamelen. Nog even ontbijten voor we vertrekken. De vier die achterblijven, Youri, Miranda, Dominick en Desiree zijn ook op om ons uit te zwaaien. Nog een laatste groepsfoto van ons ( we zijn zo fotogeniek!). Dan nemen we afscheid en we stappen voor ons hotel in de boot waar al onze bagage in ligt. Onze terugreis is begonnen. Met de boot van Gili Meno naar Lombok. Het duurde zo’n 30 minuten. Als we uitstappen komen we in het water met onze voeten en door het zwarte zand dus een grote bende is het. Artana weet waar we onze voeten kunnen afspoelen zodat we een beetje fatsoenlijk de bus weer in kunnen. Wederom zijn het de dames die onze koffers, op hun hoofd, van de boot naar de bus brengen. Als wij zijn ingestapt en en plaats hebben vertrekt de bus langs de kust op weg naar Sengiggi waar we een koffie stop hebben. Hier kunnen we ook onze laatste souvenirs aanschaffen en omkleden.
Dat omkleden laten we nog even want het is behoorlijk warm. Dat doen we wel in Jakarta. Artana brengt ons keurig tot de plek waar we moeten inchecken. Dit verloopt zeer moeizaam doordat de bagageband het herhaaldelijk laat afweten. Uiteindelijk zijn we aan de beurt om in te checken en er wordt ons gevraagd of we camera, sieraden of geld in onze koffer hebben. (Dat ze straks niets kunnen stelen en wij hen niet aansprakelijk kunnen stellen) wij krijgen geen plekken naast elkaar, of dat erg is. Het is maar 2 uur en we vinden het wel prima zo. Als het tijd is kunnen we aan boord en het besef is dat we weer een stukje dichter bij huis zijn. Het is 1:30 uur vliegen en we gaan door een tijdszone. We landen keurig in Jakarta. Hier gaan we naar de internationale vertrekhal waar we gelijk weer inchecken voor onze vlucht naar Amsterdam. Ik vraag of we weer op de achterste rij kunnen met de 2 stoelen naast elkaar ipv 3. Hij moest ze even vrij geven maar dat is geen probleem. Zo die staat vast. Nu op naar de Emerald lounch van Garuda waar we onze lange wachttijd kunnen doorbrengen. We melden ons aan en we kunnen in en uit lopen met gebruik maken van wat eten en drinken. Er is gratis wifi en toilet aanwezig. Nou wat wil een mens nog meer om de

tijd te doden. Hier kunnen we heerlijk zitten. Af en toe gaan we even kijken in de duty free shops om onze laatste Ruphia’s op te maken. Dat is nog best lastig als je eigenlijk niks nodig hebt. Prullaria wil ik niet meer kopen dus dan maar een lekker geurtje.
We hangen lekker onderuit in een bank en we vinden het een goede service van garuda. We nemen nog een soepje en iets te drinken. Helemaal goed. Als het zolaat is lopen we door de douane en security. Ik wordt er uit gepikt met de vraag of de groene tas van mij is. Daar zit iets in wat niet mee als handbagage mag! De tjobek! Ai wat nu. In een beetje koeterwaals engels kom ik er achter dat hij ingecheckt moet worden als ruimbagage. Wat ik nu moet doen: naar de gate lopen, daar mijn probleem uitleggen en vragen of er iemand van garuda met mij mee wil lopen om de tjobek in mijn rugtas (waar ik al mijn waardevolle spullen in heb als cabinebagage) en deze kan dan als ruimbagage ingecheckt worden door garuda. Dus ik alle belangrijke spullen in een plastic zak overpakken want da wil ik met mij meenemen en de tjobek in de rugtas. Hier wordt een bagagelabel aan gehangen en samen met een grond stuwardess loop ik terug naar de gate. Zij heeft mijn rugtas, plakt daar nog wat fragile stickers op en brengt deze persoonlijk naar het vliegtuig. Nou die is mee! Die kan ik op schiphol van de grote bagageband af plukken. Nu maar hopen dat ze er ook echt voorzichtig mee zijn. Uiteindelijk na veel commotie kunnen ook wij instappen. Onze lange reis naar Amsterdam is begonnen. Het is weer een lange zit. Het is donker en tegen 12 uur als we opstijgen. Al gauw krijgen we een maaltijd voor geschoven. Iedereen maakt zich op voor de nacht. We zullen alleen maar in het donker vliegen.
We doen een poging tot slapen maar dat lukt niet echt. Beetje lezen en films kijken. Zo komen we de tijd wel door. Het is twee uur voor landen en ontbijt wordt uitgeserveerd. Ik heb niet echt trek. Al gauw wordt alles klaar gemaakt voor landen en 10 minuten later dan de oorspronkelijke tijd landen we. Om 8:25 staan we weer op Nederlandse bodem. Door de douane en op naar de bagageband om de koffers eraf te pakken. We zijn wat later bij de band en Chiela heeft mijn rugtas met de tjobek erin van de band geplukt. Hij is heel over gekomen. We nemen afscheid van de groep en gaan ieder onze weg. Buurman van de Vegt staat ons op te wachten en brengt ons veilig thuis.
Wat voelt dat weer lekker om thuis te zijn. Ook mijn kattenkindjes zijn blij en wijken niet van mijn zijde. Ik pak mijn koffer uit. Minet gaat er steeds in liggen, bang dat ik weer weg ga.
Het was een mooie reis!