Op naar de Bromo

Dinsdag 29 september 2015

Vroeg opgestaan om lekker met Hollandse producten te ontbijten. Enny, de eigenaresse heeft Nederlandse roots.Wij moeten nog even iets in haar gastenboek schrijven en dan maakt zij een groepsfoto en die plakt ze erbij. Het smaakt ons allemaal lekker. We hebben onze bagage iets gescheiden want de grote koffer blijft in ons hotel en alleen iets voor de overnachting. En warme kleding voor als je ’s ochtends mee wil om zonsondergang bij de Bromo wil meemaken. We gaan nog even kijken bij de plaatselijke markt en is erg leuk. Daarna naar alun alun, het dorpsplein met mega foute kunstbloemen. Daarna gaan we even kijken bij de vogeltjesmarkt om vervolgens door te lopen naar toko Oen, vergane glorie maar veelal op Hollandse wijze een koffiehuis in een koloniaal huis. Martin is jarig en trakteert ons op een verfrissing na luid “lang zal hij leven” hebben gezongen. Na even gereden te hebben stappen we over op open jeeps waar we achterin staan. Sommige van ons kunnen naast de chauffeur gaan zitten maar wat beter is weten we niet. Al hotsend en klotsend rijden we voor ongeveer een uur over slingerende, dalend en steigende dorpsweggetjes over de bergpas. We maken een koffiestop bij een rubber plantage. Om hier weer goed weg te komen parkeren ze even achteruit een pad in. Er is namelijk geen plek om te keren. Hier kunnen we even onze benen strekken en frisse lucht happen. Na al die uitlaatgassen!
Na deze break rijden we weer ongeveer 1 ½ uur tot onze lunch stop. We zijn totaal gebroken en zitten onder de blauwe en beurse plekken. Wel hebben we fantastisch uitzicht op de bromovulkaan. Deze ligt in een andere grote krater. Bizar landschap hoor. We stappen voor het laatste stukje weer op de jeep om af te dalen in de oude krater en om van daar naar de bromo te lopen en en omhoog te klimmen om in de vulkaan te kunnen kijken. Het vlakke gedeelte is goed te doen maar nu moeten we richting de trappen en dat stuk is ongeveer 200 meter steil omhoog door mul zand. Het is hijgen en puffen op deze hoogte. Uiteindelijk bij de trap aan gekomen moeten we deze 250 treden beklimmen om dan bij de kraterrand aan te komen. Het stinkt er goed naar zwavel en we krijgen ook wat vieze neerslag op ons. Het is wel een voldoening als we boven zijn dus er wordt een fotootje hier en daar genomen.

We hebben de terugtocht naar de parkeerplaats van de jeeps aanvaard en na een korte break zijn we weer ingestapt om ons naar het hotel te laten brengen aan de rand van de bromovulkaan.
Het is een eenvoudig hotel en we krijgen een kamer toegewezen. We moeten gelijk doorgeven wat we vanavond willen eten. Er is maar één restaurant. We frissen ons op en gaan om 7 uur naar het restaurant. Hier schuiven we aan een lange tafel en krijgen om de beurt ons eten. Tegelijkertijd eten is er hier niet bij. Wel is het super gezellig als er ook nog live muziek komt. Bij de bekende nummers wordt luidkeels meegezongen!
Als het eten op is komt er onder ‘happy birthday’, Arie met een grote taart aanlopen. Martin mag de kaarsjes uitblazen. Het is een grote chocolade taart en Martin deelt ook uit aan andere mensen in de zaal. We betalen en zieken ons bed op. Morgen gaat de wekker voor mij vroeg. Om 3 uur is er wake up call.