Een school in het binnenland

Vorige week woensdag ben ik naar een school in het binnenland geweest. Via onze stage hebben we een mevrouw leren kennen die hier lesgeeft en zij nodigde ons uit om een keer langs te komen zodat wij eens konden zien hoe het daar in z'n werk gaat. Dit leek ons wel wat ( een andere stagiaire en ik) dus die week gelijk een afspraak gemaakt voor wanneer we konden komen. We moesten met de bus vanuit het centrum en dan zou die rechtstreeks doorrijden naar het adres van de school. Het klonk heel simpel, maar het verliep toch wel iets moeizamer dan gedacht. We hadden een taxi van thuis naar het centrum genomen zodat dat iedergeval goed moest gaan. Overal in het centrum zie ik altijd bussen staan, maar ik heb nooit een idee waar die heen gaan. Lijn 4 moesten we hebben. Sylvana en ik uit de taxi gestapt in het centrum en opzoek naar een bus. Ik was hier nog nooit met de bus geweest dus ik vond het ook wel erg leuk om dat eens te doen moet ik zeggen. Bij de eerste de beste bus hebben we maar gevraagd waar lijn 4 stond. "Aan het eind van deze straat" zei de meneer. Wij gaan lopen naar het einde van de straat. Nergens een lijn 4 te bekennen. Nog maar eens vragen. "Nee, aan de andere kant" zei de volgende buschauffeur. Wij weer terug gelopen. Ook daar was geen lijn 4 te vinden. Dan nog maar eens vragen. En ja hoor we konden WEER terug lopen, want het was toch de andere kant op en dan naar rechts. Wij natuurlijk weer terug gelopen en toen vonden we het dan toch eindelijk. Er staan hier vaak een paar bussen van dezelfde lijn. Zodra één bus dan vol is gaat deze rijden en kunnen mensen weer in de volgende bus stappen waar er weer wordt gewacht tot deze vol is. Het blijft raar vind ik, maar goed het werkt. Na ongeveer 10 minuten wachten kwam er een man ons vertellen dat een andere bus al ging vertrekken en langs dezelfde bushaltes kwam. Snel overgestapt naar de andere bus en toen echt onderweg naar de school. De busrit viel ons eigenlijk nog best wel mee. Ongeveer driekwartier rijden was het denk ik en toen reden we onze halte voorbij. Tja daar hadden we uit moeten stappen. Hier maakt dat gelukkig niks uit, want dan stop je toch gewoon even langs de weg. Snel betaald en we konden uitstappen. Een busrit kost hier maar 2,45 SRD, dat is ongeveer 50 cent en dan kan je zo lang blijven zitten als je wilt, echt ideaal.
De school was eigenlijk gewoon in een huis. Er stond in die straat maar 1 huis dus dat hadden we gauw gevonden. Eenmaal aangekomen zagen we dat er één heel klein lokaaltje was. Hierin kregen 4 kindjes les. Sommige hadden ook op een grote school gezeten, maar konden in een klas van 40 kinderen niet goed

meekomen. De ruimte was nog kleiner dan mijn slaapkamer thuis, maar het was echt heel handig ingericht. De mevrouw die les gaf vertelde ons dat ze vorig jaar begon met alles van kartonnen dozen. De tafel en de afscheiding van verschillende hoeken (leeshoek, werkhoek enz.) bestond dus allemaal uit karton. Nu waren al een aantal dingen vervangen door bv. echte stoelen. Er werd met krijt op de muren geschreven, want er was geen schoolbord aanwezig. In een andere ruimte waren er nog jongere kinderen. Van 2 tot 4 jaar denk ik ongeveer en een baby. Er werd eigenlijk alles gedaan als op een gewone school of kinderdagverblijf, maar dan in het klein. De kinderen leken er totaal geen last van te hebben, dat was echt zo leuk om te zien. Het maakte ze allemaal niet uit, ze waren blij met alles. In dat huis woonde de lerares samen met haar moeder, man en twee kinderen. Toen ze daar net kwamen wonen was er niet eens stromend water en dus voor hun was het ook een hele uitdaging. Ze hebben nu wel stromend water (water kost daar trouwens maar 2,50 per

maand!) en achter op een stuk grond zijn ze allemaal groente en fruit aan het verbouwen.
In de middag was er een les voor volwassene. Deze mensen woonde nog verder in het binnenland. Als het eens te hard regent, rijden er ook geen bussen in doordat de weg dan te slecht wordt. Dat betekent dat deze mensen dan 10 kilometer moeten lopen om les te krijgen en hun boodschappen te halen. En toch hebben deze mensen het er voor over. Het zijn ongeveer 12 mensen tussen de 18 en 45 jaar denk ik. Ze leren hier Nederlands praten, schrijven, rekenen en omgaan met geld. Als je niet kan rekenen heb je namelijk ook totaal geen idee van wat iets kost en of je bv. wel genoeg wisselgeld terug krijgt. Deze mensen kwamen allemaal met de bus aan. Ze wisten al dat we kwamen. Nadat we ons eenmaal aan iedereen voorgesteld hadden gingen we zitten en moesten we even wachten tot we konden beginnen. Eén mevrouw had een klein baby'tje bij, echt super schattig. De mevrouw die lesgaf had ons van tevoren verteld dat ze best wel afstandelijk konden zijn, omdat ze ons ook niet kende natuurlijk. Daar heb ik niet heel veel van gemerkt eigenlijk. Volgens mij zag die mevrouw dat ik het wel een erg lief baby'tje vond, want binnen 10 minuten had ik haar op m'n schoot en sliep ze gewoon door. Echt heel leuk.
Ze kregen gewoon buiten les op houten bankjes. Ik vind het echt knap hoe ze daar tweeënhalf uur op kunnen zitten en zich kunnen concentreren. Aan het einde van de les wist ik al niet meer hoe ik moest zitten namelijk. De les was te vergelijken met een les uit groep 3. Alle letters leren kennen, lezen, schrijven en uitspreken. Zij spreken zelf saramacaans en een beetje Sranan Tongo (Surinaams). De lerares spreekt alleen Surinaams, Engels en Nederlands dus ook dat is soms een uitdaging.
Ze waren zich aan het voorbereiden op een examen. Dat is aankomende donderdag en dan mogen ze hun kinderen mee naar de school nemen en gaan ze een optreden geven waarbij ze zowel

Nederlandse als Surinaamse liedjes zullen gaan zingen. Donderdag zijn wij ook weer uitgenodigd en dan gaan wij ook weer. Voordat iedereen naar huis ging vroegen ze nog snel even of ze met ons op de foto mochten. Geen probleem en toen kwamen er van iedereen ineens telefoontje tevoorschijn. We hebben ook nog een groepsfoto gemaakt. Dit hadden we echt totaal niet verwacht, aangezien ons was verteld dat ze er helemaal niet van houden om op een foto te staan. Het was wel heel grappig. We zijn in iedergeval goed besproken daar in het binnenland volgens mij.

Afgelopen weekend ben ik samen met twee huisgenootjes ook nog naar Fort Zeelandia geweest. Dit is de plek waar de decembermoorden zijn gepleegd. Er was ook nog echt te zien tegen welke muur deze mensen hebben moeten staan voor ze werden doodgeschoten. De kogels zaten er tot nog niet zolang geleden zelfs nog in de muur. Voor onderzoek hebben ze die er uitgehaald waardoor er nu gaten in de muur zitten. We hebben een rondleiding gekregen en het was echt heel interresant. Er werden daar ook veel voorwerpen tentoon gesteld die door bepaalde stammen werden gebruikt (zoals muziekinstrumenten, speciale doeken en kettingen van apentanden). Ook kon je in het kakkerlakkengat gaan. Dat is een soort donkere gevangeniscel waar mensen opgesloten konden worden. Hier zaten dus vaak allemaal kakkerlakken en het is er echt heel donker. Het was wel interresant om dit allemaal te zien.

Dat waren mijn avonturen van de afgelopen week weer. Volgende week gaan we voor de tweede keer een les boksen doen en dan in het weekend een trip van 4 dagen doen waarbij we als het goed is veel watervallen en dieren zullen gaan zien. Ik heb er zin in!

Doei!! Xx