Ralleighvallen & Voltsberg

Afgelopen weekend ben ik in het paasweekend 4 dagen op trip geweest en wat was dat gaaf zeg!! De trip ging deze keer naar de Ralleighvallen en de Voltsberg. Vrijdag vroeg in de ochtend moesten we verzamelen. Ik was erg benieuwd hoe het allemaal zou gaan verlopen aangezien er 60 mensen mee gingen terwijl dit er normaal gesproken maar 15 zijn. Eén grote chaos ging het worden dacht ik met zoveel mensen, maar het viel heel erg mee eigenlijk. Er was één bus die alleen maar vol ging met bagage en verder werden we in vier groepen ingedeeld met allemaal een eigen gids. Nadat iedereen z'n bagage had afgegeven, een eigen plastic beker had gekregen en daar z'n naam op had geschreven konden we vertrekken. De eerste stop was op Zanderij, bij het vliegveld, voor een ontbijtje. Dit was maar anderhalf uur rijden en viel dus reuze mee. We wisten toen nog niet dat de weg naar de eerst volgende stop iets hobbeliger zou worden. Het was vier uur lang rijden op een bauxiet weg. Dat betekende heel veel hobbels in de weg en we hadden een buschauffeur die lekker doorreed. Een paar keer kwam ik letterlijk los van m'n stoel doordat we zo hard over een kuil reden! Eerst is dat eigenlijk wel leuk, je moet je echt vasthouden en je rijdt tussen allemaal bomen door maar na 4 uur rijden moet ik zeggen dat ik het ook wel een beetje had gezien. Na 6,5 uur kwamen we dus aan in Witagron. Dit was een klein plaatsje waar we even gingen lunchen en ons volgende vervoer stond al klaar: een korjaal (bootjes). Er was weer één boot met alleen maar bagage. Deze werd eerst ingeladen en daarna konden we in groepen de boot instappen. Dat was echt heerlijk! Lekker in een bootje, het zonnetje scheen (tijdelijk helaas) en we hadden echt zo'n mooi uitzicht op de bomen en vogels om ons heen. Halverwege begon het wel te regenen, maar gelukkig hadden we allemaal een poncho bij. Na 3 uur tussen twee andere mensen op een houten bankje zitten, wist ik niet meer hoe ik moest zitten maar gelukkig waren we er bijna. Bij aankomst was het al donker dus iedereen wilde snel z'n hangmat op gaan hangen en eten. Er was alleen één klein probleempje. De bagageboot was onderweg gezonken. Ja echt waar, gezonken. Dat betekende dus dat er heel veel spullen echt drijfnat waren. Bij het uitladen van de boot hoopte iedereen maar dat zijn of haar tas bovenop had gelegen en het mee zou vallen. Zelf heb ik geluk gehad. De deken die in m'n tas zat had het meeste water opgenomen waardoor de rest redelijk droog was gebleven. Van Sylvana kon ik een deken lenen en van de organisatie kreeg ik gelukkig een droge hangmat en een klamboe. Ons verblijf was trouwens zooo mooi. Het was een heel groot huis met een boven en beneden verdiepen, maar zonder muren. In de

ruimte stond ook verder niks, want daar kwamen allemaal hangmatten te hangen. Wij hadden een plekje aan de zijkant kunnen vinden en vanuit je hangmat had je dan zo mooi uitzicht op de Ralleighvallen. Nadat we onze hangmatten hadden opgehangen konden we gaan eten en vrij snel daarna zijn we maar gaan slapen.
De volgende dag stond de Voltsberg op de planning. Twee uur lopen naar de eerste stop, dan nog eens anderhalf uur naar de tweede stop, half uurtje naar de berg lopen en dan omhoog de berg op. Het was dus echt heel veel lopen! Maar je loopt tussen de bomen door dus je hebt wel heel mooi uitzicht. Je moet constant opletten waar je loopt door de wortels van de bomen en de stenen. Daarnaast moet je omhoog kijken of er niets is waar je je hoofd aan kan stoten en verder niet vergeten eerst te kijken waar je je aan vasthoudt voor je dit doet. Er stonden namelijk heel veel bomen (familie van de bananenbom en daar leek het dus ook op) en die hadden allemaal stekels van zo'n 4 centimeter om de stam heen. Je kon je dus niet overal zomaar even

aan vasthouden. We moesten over slootjes heen, onder takken door, bergje op bergje af en zo ging het nog even door. Maar de wandeling ging eigenlijk best snel. Er was zoveel te zien! We zijn onderweg ook nog drie slangen tegen gekomen. Eén was een wurgslang en de andere twee gifslangen. We konden allemaal even kijken en foto's maken en dan liepen we er gewoon langs, want ja we moesten toch door en er is maar één pad. Toen we eenmaal aangekomen waren bij de tweede stop was in de verte de Voltsberg al te zien. Het was echt heel hoog en vooral super stijl dat ik me echt af vroeg hoe we daar naar boven moesten gaan komen. Na een half uur wist ik het... het eerste stuk was echt gewoon naar boven klimmen en kon je je vasthouden aan een paar bomen die er waren gegroeid. Daarna

bestond de weg alleen maar uit steen. Het was wel heel stijl, maar gelukkig wel te doen. Het was het ieder geval allemaal waard toen ik eenmaal helemaal boven op de berg stond. Wat een uitzicht zeg!!!! Het was er zo ongelofelijk mooi! Om je heen was gewoon alleen maar bos te zien. Iedereen was heel erg moe van het naar boven lopen in de volle zon dus eenmaal boven konden we een half uurtje uitrusten, wat eten en natuurlijk foto's maken. De manier waarop het gedaan wordt is zo anders in Nederland, maar ook zoveel leuker. Hier in de bossen wordt echt alles gelaten zoals het is. Als er bomen op het pad vallen wordt het wel even weggehaald door een gids, maar daarnaast doet niemand er iets aan. In Nederland hebben we allemaal nette paden en wordt er gezorgd dat alles veilig is. Hier niet hoor... we liepen de Voltsberg op en je kon zo de afgrond in kijken. Er waren wel 4 gidsen mee en die zeggen ook wel waar je een beetje moet lopen, maar verder gaat alles zo relaxed. Dat is zo leuk om te zien.
Na de pauze gingen we weer terug. Uiteindelijk is ook de terugweg me nog mee gevallen. Toen we aan de terug weg begonnen leek het zo lang, want je bent dan natuurlijk al moe maar toen we eenmaal liepen ging het eigenlijk ook wel weer. Aan het einde van de weg kwamen we nog langs een waterval en dus konden we nog een frisse duik nemen en even afkoelen van het lopen. Met een bootje werden we weer terug gebracht naar waar we verbleven en we lekker konden uitrusten. 'S avonds hebben Sylvana, Vera en ik nog lekker op de rotsen gezeten bij de watervallen. Die rotsen zijn overdag super heet van de zon, maar 's avonds is het juist lekker want dan zijn ze gewoon warm. Hier hebben we lekker wat gedronken en gekletst en later werd er nog gezellig een kampvuur gemaakt. Uiteindelijk stortte we toch wel in dus zijn we maar in onze hangmat gaan liggen, want de volgende dag gingen we weer lopen.
Eerst zijn we vroeg in de ochtend gaan vogels spotten. We zagen allemaal ara's, papegaaien, gieren en ook een toekan! Tenminste... degene die de verrekijker had zag ze. De rest zag gewoon zwarte

vogels vliegen, maar met verrekijker of op een fototoestel was het wel heel goed te zien. Na het vogelspotten zijn we weer gaan wandelen. Op naar de Moedervallen. Dit was een wandeling van anderhalf uur en vergeleken de vorige dag naar de Voltsberg was het goed te doen. Onderweg kregen we nog uitleg over wat er allemaal om ons heen was zoals de schildpaddenliaan (die liep in een soort golven waardoor het net het schild van een schildpad was), de telefoonboom (als je daar met bv. een groot mes op slaat maakt die geluid. Het werd vroeger dan ook echt gebruikt om mee te communiceren), de knoflookliaan (deze ruikt echt naar knoflook en wordt gebruikt om mee te koken) en de wandelende boom (doordat die boom steeds nieuwe wortels aanmaakt die allemaal boven de grond groeien en daarnaast andere wortels die afsterven kan de boom na een paar jaar zijn opgeschoven). Ook de Moedervallen waren echt weer heel mooi. Dit waren eigenlijk meerdere watervallen bij elkaar. Je had stukken waar het water heel snel stroomde en daar mochten we er dan ook niet in, maar bij de rustigere stukken wel. Konden we dus lekker in het water, in het zonnetje zitten met een heel mooi uitzicht! Nadat we een beetje waren uitgerust zijn we rustig weer terug gaan lopen naar de boot. We waren vroeg terug dus hadden we genoeg tijd om nog lekker even te zonnen op de rotsen en te zwemmen. Toen we daarmee klaar waren hoorde we dat de aapjes er weer waren. Ongeveer één keer per dag komt er een hele groep doodshoofdaapjes. Als je dan een stukje banaan hebt, komen ze het uit je handen halen. Laten wij nou net een banaan hebben. Na nog geen minuutje met m'n hand omhoog staan kwam de eerste al. Echt zoo leuk! Een moeder met een baby aapje op z'n rug, echt schattig!!! Het is zo leuk dat ze zo dichtbij komen.
'S avonds kregen we nog een optreden van de lokale mensen daar. Met trommels en zang maakte ze er echt wat leuks van. Ze hadden zelfs een liedje waarin ze alleen maar "mayonaise" en "patat" zongen. De eerste keer dat we dat hoorde schoten we echt zo hard in de lach.

Na het optreden konden we nog een nachtwandeling maken en aangezien iedereen nog aan het dansen en feesten was waren alleen Sylvana, Jerno en ik die meegingen. We kwamen een duizendpoot tegen. Niet bijzonder zou je denken, maar hier zijn ze dus heel giftig. Ook kwamen we nog een hele grote spin in z'n spinnenweb midden op het pad tegen. Dat was heel mooi gemaakt eigenlijk. Alleen de draden in het rondje van het web plakte en de andere draden die bijvoorbeeld naar de grond liepen weer niet. Echt knap hoe dat allemaal in elkaar zit. Oja we kwamen ook nog hele grote draagmieren tegen die allemaal blaadjes meenamen die veel grote waren dan henzelf. Ik denk dat we er wel een kwartier naar hebben staan kijken, maar het is heel leuk om te zien wat er allemaal in zo'n rij mieren gebeurd.
De volgende dag moesten we alles weer inpakken, want we gingen weer met de boot en de bus terug naar huis. Dat was echt wel jammer, want het was zo leuk geweest! Oja bijna vergeten... voor we de laatste nacht gingen slapen werden er twee grote vogelspinnen tegen het plafond van waar we sliepen gevonden. We hoefde ons niet druk te maken zeiden de gidsen, dus dat deed ik ook maar niet (ja ik begin het te leren hier). De volgende ochtend gingen we dus weg, maar één van de gidsen had nog een vogelspin gekregen die een van de lokale bewoners had gevonden. En ja... die mochten we nog vast houden ook. Ik had heel stoer gezegd dat ik wel wilde, maar toen ik eenmaal m'n hand er voor moest zetten vond ik het toch wel even spannend. Toen die eenmaal op m'n hand zat viel het wel weer mee. Hoe vaak kan je nou een vogelspin vasthouden die ze daar gewoon hebben gevonden dacht ik dus ik ben blij dat ik het wel heb gedaan. Als bewijs zijn er ook foto's gemaakt, omdat ik anders niet gelooft wordt waarschijnlijk haha, he Rob:).
Dit is tot nu toe echt wel de gaafste trip geweest die ik heb gedaan. We hebben er even geen meer op de planning staan. Volgende maand willen we andere dingen gaan doen zoals een dagje naar de

vlindertuin, de dierentuin, we zouden graag nog een keer quad willen rijden en eigenlijk ook nog kanoën misschien. We zien wel wat het allemaal gaat worden. Wordt ieder geval heel leuk denk ik! Dit weekend was ieder geval helemaal TOP!!!

Doei!!! Xxx