Dag 11 de rijstvelden van Longji

Vandaag is het dinsdag 1 augustus, en dus eigenlijk dag 12. Het is kwart voor 10 's-avonds. We bevinden ons in de zéér toeristische stad YongShuo. Gisteren hadden we geen beschikking over de IPad, dus hier volgt oud nieuws, als het ware.
Wiemla wekte ons allen, bijzonder onkarakteristiek, ruim een uur te vroeg :-). Het hotel had ontbijtpakketjes geregeld. En de bus vertrok om een uur of zes naar het vliegveld voor een binnenlandse vlucht van Chengdu naar Guilin. Het inchecken ging niet erg vlotjes in verband met een gewijzigd paspoort van Martijn, één van de medereizigers, en een missend bagagelabel aan een tas. Via de VIP-balie en met een stevig stukje doorstiefelen haalden we nog net het vliegtuig. Ik (Alex) heb gehoord dat Aryen een bloedneus kreeg bij het opstijgen, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik toen allang weer lag te slapen in de heerlijk ruime stoel van China Airways. In Guilin ging de tocht per bus naar Longji. Of om precies te zijn, naar een soort overslagstation waar de toeristen op een locale shuttlebus kunnen stappen die ze met een adembenemend billenknijpende rit bij de voet van

de Longji bergen waar "ons" dorpje Ping'an in ligt brengt. De laatste paar kilometer gaan te voet over bergpaadjes waar je soms moet uitwijken voor muildieren die voorraden en bouwmaterialen naar boven brengen. De dorpjes in deze bergen worden bewoond door verschillende stammen, waarvan de meest opvallende de Yao zijn. De Yaovrouwen dragen hun meterslange haar in kunstige knotten die zo groot zijn dat het hoeden lijken. Het schijnt dat je aan de vorm van de knot kan zien of de vrouw ongetrouwd, getrouwd en kinderloos of getrouwd met kind(eren) is.
Iedere keer na een lange reis in een voertuig met airco, slaat de warmte extra hard toe, dus eenmaal in het hotel aangekomen besluiten we de rest van de dag geen activiteiten meer te ondernemen. Over dat hotel gesproken: het is een sfeervol oud houten gebouw in de bouwstijl van de Longjibergen. De kamers zijn klein maar schoon en de familie die het runt zorgt ervoor dat het hotel voelt als een thuis. Het grote, deels overdekte terras kijkt uit over de rijstvelden.
Longji is in de jaren '90 ontdekt door de toeristen nadat een fotograaf zich in Ping'an vestigde en er foto's van publiceerde. Dat merk je aan van alles: ten eerste de bouw van steeds meer hotels, nu met een betonnen aardbevingsproof skelet, maar afgebouwd in de traditionele stijl, maar ook aan het feit dat nergens in China zo goed Engels wordt gesproken.

De avond kenmerkt zich door lekker eten en leuke gesprekken. Wiemla en Sanne krijgen na het eten nog een heerlijke voetenbadje (het water is heet, gevuld met lekker ruikende kruiden) gevolgd met een heerlijk voetenmassage. Aryen neemt foto's en geeft de masseurs nog instructies in het Engels. De dames verstaan geen Engels, maar vinden het prachtig.

Morgen lekker wandelen door de bergen en de rijstterrassen!