Dag 13 Koken

In de ochtend bespreken we wat we de komende dagen zullen doen in Yangzhou. Daarna gaan we naar de bakker voor het ontbijt.
Alles smaakt hetzelfde, geen bijzondere smaak...

De rest van de ochtend luieren we en schrijven blog verhalen. Iedereen slaapt uit en Aryen leest het boek het huis met de schuine muren, leuk boek. We slapen lang uit, hadden het wel nodig.

's-Middags gaan we samen met Dirk Jan, Desiree en Britt naar een locatie net buiten de stad voor de kookworkshop waar we ons voor hebben opgegeven. We worden met een taxi afgehaald bij het hotel. Na een heel stuk rijden, zeker 5 minuten moeten we weer uitstappen en worden we verwelkomd door Sophie. Zij vertelt dat we eerst even naar de markt gaan, alleen kijken, want de inkopen zijn al gedaan en dan weer met de taxi naar de cursuslocatie. Voor we de markt

opgaan waarschuwt Sophie ons nog: de markt is niet voor de weekhartigen onder ons, want er worden ook dieren geslacht en verhandeld. In de gang naar de hal zien we bakken met levende rivierkreeftjes, aaltjes, slakken, schelpdieren, vissen en kikkers: verser kan het niet. Dan volgen de groenten: enorme wintermeloenen, tayerblad, broccoli, paprika en pepers. De variatie aan paddestoelen is enorm! We herkennen paddestoelen in de vorm van een soort bosje van de hotpot die we in Chengdu hadden gegeten. Het duurt even voor ik de link tussen verse en gedroogde gember leg. Dan, aan het einde van hal 1 waarschuwt Sophie nogmaals: nu volgen de dieren: kippen, eenden, konijnen en in het hoekje daar een beetje achteraf kan je honden en katten kopen. Weliswaar met enige tegenzin, maar met in het achterhoofd het gezegde 's-lands wijs, 's-lands eer gaan we toch maar kijken. Het is wat je je ervan voorstelt als je de andere dieren hebt gezien: kleine hokjes, dicht op elkaar, en geslacht zie je alleen aan de tanden en de

poten het verschil tussen een hond en een geitje. Toch goed om gezien te hebben.

In de taxi naar de cursuslocatie begint het een beetje te regenen maar het zet niet door. We rijden nu richting, en hier en daar zie je al een aardappelberg, het karstgebergte waar Yangzhuo beroemd om is. De locatie blijkt een mooie plek met uitzicht op de bergen. Onder een groot afdak van zo'n 10 bij 10 meter staan tafels, en de keuken bestaat uit een lichte, schone ruimte met een grote RVS tafel waarop de mise-en-place al klaar staat: dat scheelt weer snijden. Alleen het fijne snijwerk moet nog worden gedaan. Er zijn grote, ronde kopshouten snijplanken die met een smeedijzeren hoepel bij elkaar worden gehouden, en het mes is een Chinese keukenbijl met een bol snijvlak zodat je lekker kan wiegen. Er staat voor iedereen een wokbrander, zout, peper, oestersaus en bordjes. We gaan vijf kleine

gerechten maken die we later zullen opeten.
Aryen krijgt een beetje hulp, want de tafel is hoog, net als het tempo. Sanne houdt het goed bij en Wiem mag op voor haar chef-diploma. Het lukte Alex ook om iets eetbaars op tafel te krijgen. Het eerste gerecht is het meest exotisch: gestoomde pompoenbloem, gevuld met varkensgehakt. We hebben de recepten op papier, dus lieve lezer: wordt vervolgd.

Na het opeten van ons eigen gewokte voedsel worden we opgehaald door een taxi om naar de lightshow te gaan. Het is er ontzettend druk! Er worden 4 shows per dag gegeven, ongeveer 3000 gasten, voornamelijk Chinezen, maar ook 3000 medewerkers, vermoedelijk ook voornamelijk Chinees ... Veel herrie, chinezen kletsen aan een stuk door, staan plotseling op om eten te halen. Het was leuk maar niet spectaculair. Sanne vond de naakte dames maar niets maar dat maakte de show juist leuk vond Alex.