Bangkok, de stad met 8 miljoen inwoners

Zo, we zijn veilig aangekomen in Bangkok... Nadat we op Schiphol afscheid hadden genomen van lieve vrienden en familie en we ons nog één keer omdraaide om te zwaaien, liepen we door de douane heen en kon ons avontuur echt gaan beginnen. Het vliegtuig was groot, heel groot. Wij hadden gelukkig een plekje naast de 'keuken' van het vliegtuig en hadden daardoor dus weinig passagiers om ons heen. Me vervelen hoefde ik niet, want er was genoeg te doen. Ik kon films of tv-afleveringen kijken, spelletjes spelen, of me alvast gaan oriënteren op de maaltijden die in het vliegtuig geserveerd zouden worden. Uiteraard begon ik met het laatste, waarna ik de nieuwe film van Gooische Vrouwen 2 ging kijken. Al snel kregen we drinken, 'healthy' geroosterde amandelen en een warm handdoekje aangeboden. Ook mijn lactosevrije maaltijd werd al kort daarna geserveerd. Nadat ik een verscheidene poging had gedaan om de dressing van mijn salade te vinden (ja pap, niks voor jou dus), ben ik mijn salade maar door de rissoto, sperziebonen, champignons en kip gaan roeren. Ik sloot de maaltijd af met een lekker bakje fruit. Nadat iedereen zijn maag gevuld had gingen de lichten uit en besloot ook ik om maar even mijn ogen te sluiten. Naar mijn eigen idee had ik niet lang geslapen. Toen achteraf bleek dat ik niks had meegekregen van het aanbod van chips, ijs en drankjes, kwam ik toch tot de conclusie dat ik wel een hele tijd boven het luchtruim van 'dromenland' had gevlogen. Na mijn ontbijt van scrambled eggs, bonen (ja Paris, ik had 'doune' als ontbijt), aardappeltjes, soja yoghurt en fruit, kwamen we dan eindelijk aan in het land van de glimlach, Thailand.

Alle spullen uit onze rugtas propte we in onze backpack en met een gewicht van meer dan 13,5 kilo (ja, ik heb veel te veel mee), liepen we het vliegveld uit. De reizigers die al eens eerder naar Thailand waren gereisd vertelde me dat je bij aankomst vooral zal opmerken dat er een hele andere geur hangt, een geur van voornamelijk eten en afvalstoffen. Toch rook ik helaas niet die geur waar iedereen het over had. Vooral de aangename, vochtige, warme lucht was iets wat mij als eerste opviel. In de bus keken we om ons heen en zeiden we tegen elkaar: 'We zijn nu ECHT in Thailand aangekomen'. Ik zag heel veel roze auto rondrijden (uiteindelijk bleken dat taxi's te zijn) en we reden onder bogen door waar een Thaise man op was afgebeeld. Uiteindelijk zijn wij foto's van deze man op nog heel veel plekken tegengekomen en het bleek de koning te zijn. Op een weggewaaid briefje geld mag je hier niet gaan staan, want dan sta je op de koning. Na verscheidene pogingen hadden we een taxi gevonden die ons 'on meter' naar Khosan Road wilde brengen. Daar aangekomen hebben we ons even lekker opgefrist in het hotel en zijn we buiten de deur een hapje wezen eten met mijn oom Patrick, die ook deze dagen in Bangkok voor vakantie verbleef. Mijn keuze was gevallen op pad thai, wat goed in de smaak viel.

De eerste dagen hebben we voornamelijk veel geslapen en uitgerust, want last van de jetlag hadden we zeker. De wekker 5x snoozen is voor ons een standaard ochtendritueel geworden, net als het halen van een lekker vers fruitsapje bij de kraam om de hoek. De keuze voor een sapje van banaan met dragon fruit viel helaas wat tegen, maar achja je betaald er omgerekend maar €1,25 voor. Onze kamer zat precies aan de kant van de Khosan Road, oftewel de backpackersstraat van Bangkok. Overdag bestaat het straatbeeld uit backpackers, schattige kraampjes en enkeke eetkarretje. Maar in de avond veranderd dit straatbeeld volledig en zou je ook kunnen zeggen dat je in een straat van Chersonisos of Salou zou staan, maar dan met een geurwalm van rijst en noedels, in plaats van giros of paëlla. Je hoeft 's ochtends vroeg

maar je raam open te doen en je ruimt dat je in Thailand bent. Kleding had ik vanuit Nederland niet mee hoeven nemen, want ze hebben hier genoeg leuke dingen die ik wel zou willen kopen. Maar helaas, m'n backpack is al veel te zwaar.

Op dag twee zijn we een bezoekje gaan brengen aan de shoppingmalls. Alles wat je zoekt is hier te vinden, maar je moet wel goed zoeken want een plattegrond of verdiepingsinformatiebord kennen ze hier niet. Van de ene shoppingmal loop je zo naar de andere. Als ik hier met mijn moeder had gelopen dan hadden we voor sluitingstijd nog niet alle acht verdiepingen gezien van shoppingmal nummer één. In de 'Bangkokse foodhal' zijn we de sushitent gaan opzoeken, waar ik uiteindelijk koos voor de bekende california rol en de onbekende Japanse green ice tea. Lipton green tea hadden we hier nog nergens gevonden dus dit leek mij een goede vervanger. Schijn bedriegt, want de ice tea waar ik zo naar verlande smaakte naar rijstwafels, bah. De tuk tuk bracht ons weer terug naar Khosan Road, waar we nog één nacht zouden verblijven.

Iedereen had het het er

altijd over dat je vaak zo snel mogelijk Bangkok uit zou willen en ik moet toegeven dat ze gelijk hebben. Na een tijdje heb je het wel gezien met de drukke muziek, etenslucht als je om 8 uur in de ochtend je raam open doet en de schorpioen die ze telkens onder je neus drukken met de vraag of je er één wilt kopen om te eten. Ja, we waren wel klaar met Bangkok en vertrokken met de taxi naar het treinstation om vanaf daar de nachttrein te pakken naar Chiang Mai. Het treinstation was nog best wel groot en uiteraard stond ook hier de koning afgebeeld. Met pijlen was de weg richting de toilet aangegeven, wat ons uiteindelijk naar buiten leiden. In Nederland zou je een dixxie verwachten als je buiten naar de toilet gaat, maar hier was de toilet terug te vinden in een mobiele, schoolachtige, bus. Weer een ervaring rijker.

Bepakt en bezweet kwamen we dan eindelijk aan in de nachttrein. Met z'n tweeën deelde we een vierpersoonsbank en rond een uur of zeven werd ons stapelbed uitgeklapt. Als twee giechelende meisjes zitten we nu op het benedenbed met de gordijntjes dicht en een opengetrokken zak chips, terwijl het

donkere Thaise landschap aan ons voorbij raast. Aan het logeerpartijtje komt nu een eind, want morgenochtend willen we vanuit de trein de zon zien opkomen. Hopelijk krijgen we wat moois te zien, als we tenminste niet onze wekker weer eens laten doorsnozen, ;)

Tot gauw en dan ga ik jullie alles vertellen over mijn belevenissen in het Chiang Mai!