Chiang Mai, de stad van het noorden...

Na een treinrit van 14 uur zijn we dan aangekomen in Chiang Mai, de ena grootste stad van Thailand. Ondanks het feit dat er vanaf 05:00 uur al lawaaierige passagiers uitstapte en we naast een continu boerend oud Thaise vrouwtje zaten, is de treinreis toch heel erg meegevallen. Bij aankomst op Chiang Mai stonden er veel taxi's klaar voor de hoorders toeristen die uit de trein vanuit Bangkok stapte. Een klein, vriendelijk, Thais mannetje kwam op ons afgelopen en we besloten bij hem in te stappen. Wat een vriendelijk man en wat een vriendelijk onthaal was het eerste wat bij me te binnen schoot. Vanuit de bestuurdersstoel pakte hij een plakboek en liet dit ons lezen. De taxi bestond uit een soort van overdekte truck, met twee hele lange banken. Er was plek voor 10 personen (nouja smalle Aziaten dan) en er was geen achterdeurtjes / hek. Voor 600 bath kon

deze man ons een hele dag rond rijden naar alle plekken die wij wilde zien. Na het zien van zijn plakboek met handgeschreven verhalen en foto's van andere Nederlandse backpackersn, besloten we om twee dagen met hem op pad te gaan.

De dag van aankomst wilde we eerst gebruiken om ons op te frisse en aan het zwembad te liggen. In de avond bezochten we de Night Bazar, wat op z'n 15 minuutjes lopen van ons guest house lag. De markt was versiert met sfeervolle, gekleurde lampjes en vanuit de boxen draaiden ze hele relaxen rustgevende muziek. Ik was nog maar één dag in Chiang Mai, maar begreep al gelijk waarom er wordt gezegd dat je naar Chiang Mai moet gaan voor je rust. Na wat rondwandelen over de markt en het nuttige van (uiteraard weer) een bord rijst, besloten we om op tijd te gaan slapen, want taxi-chauffeur Pratan zou ons de volgende dag om 09:00 uur ophalen.

Fris en fruitig stapte we bij hem in de taxi/truck en reden we naar onze eerste bestemming: de olifanten. We hadden Pratan gevraagd of hij ons

kom brengen naar een plek waar ze goed voor de olifanten zorgden. Huiverend kwamen we, na een rit half uur door de bergen, aan de olifanten. Pratan had gelijk, 'not many toerists', maar toen we eenmaal op de olifanten zatten vroegen we ons toch echt nog wel een paar keer af of het wel oké was om de rug van deze olifant te zitten. Stapvoets leidde de olifant ons door de begroeide, uitgedroogde omgeving, waar wij uiteindelijk ook onze eerste slang hadden gespot. Tijdens de rit van een uur bleek dat de olifantenrijder (een soort van Aziatistische cowboy uit Myanmar) goed voor de beesten zorgde en dat gaf ons wel een wat geruststellender gevoel. Nadat de olifant even lekker in het water mocht spetteren en spatteren, gingen we terug naar het startpunt, waar we de beesten mochten voeren. De olifant had al drie bambiesstokken in zijn mond en ik wachtte geduldig tot hij die ging opeten. Maar nee, een vierde bamboestok paste er nog makkelijk bij in z'n bek en gauw gaf ik deze aan, voordat het 100x grotere beest ongeduldig zou worden.

De tweede stop van deze dag was 'baan tong luang'.

In dit dorp leeft een primitieve stam met traditionele gewoontes. Je kon zelf gemaakte spulletjes bij hun kopen en foto's maken van de vrouwen met lange, opgerekte, nekken. Met een mooi armbandje rijker bezochten we onze laatste bestemming van de dag, de watervallen. Met het idee dat we 1000e liters water naar beneden zouden zien storten, kwamen we daar wat teleurgesteld aan. De watervallen waren mooi, maar niet zoals we gehoopt hadden. Na onze wandeltocht langs drie watervallen, kwamen we tot de conclusie dat het gewoon veel te warm was om nog meer te bekijken en via het heuvelachtige landschap liepen we weer terug naar de taxi. Toch was ik toen stiekem wel een beetje blij dat ik in de sportschool nog even

'gloeiende heuvels' op de loopband had getraind. Na een rit terug door de bergen hadden we het wel weer helemaal gehad met de smog en de uitlaatgassen en besloten we om nog wat te relaxen bij het zwembad. Ook die avond zochten we op tijd ons bed op, want vrijdag zouden we weer een dag met taxichauffeur Pratan op stap gaan.

Het ontbijt in Thailand is eentonig. De keuze voor het ontbijt bestaat uit gebakken rijst (met ei), gekookt ei, gebakken ei, scrambled egg, omelet of een pannenkoek (gemaakt van banaan en uiteraard... ei). Na een week in Thailand te zijn, kan ik haast geen eieren meer zien. Niet alleen bij het ontbijt wordt er bijna alleen maar ei geserveerd, maar ook op de club sandwich of het avondeten. Na mijn pannenkoeken ontbijt stapte we weer in de taxi bij Pratan. De eerste stop was ons eerste bezoek aan een boeddhistische tempel. Het was de oudste tempel van Chiang Mai en er stonden heel veel verschillende Boeddha-beelden. Ik de hoek van de tempel zat een monnik in kleermakerszit. Hij was omringd door verschillende, met goud blad bedekte, beelden van monniken. De monnik zat zo stil en gedisciplineerd, ik moest daar wel een kijkje gaan nemen. Hoe dichterbij ik kwam, hoe meer ik ging twijfelen of zijn hartslag nog klopte. En ja, het gevoel van twijfel klopte. De monnik was opgezet en boeddhisten knielden neer voor deze man. Ook bij de andere tempels op het complex waren monniken opgezet. Pratan kon ons niet echt uitleggen wat dit inhield, maar griezelig was het zeker.

Na deze indrukwekkende ervaring waren we toe aan wat meer actie en daarom vervolgde we onze rit richting de jungles van Chiang Mai, om daar te gaan rondslingeren tussen de bomen. Na het zetten van onze handtekening onder het formulier dat een (mogelijk dodelijk) ongeluk ons eigen risico was, gingen we richting de eerste zipline. De zipline was kort en voor je het wist moest je jezelf alweer laten afremmen met een stok. Maar dit mocht ook niet te vroeg gebeuren, want dan zou je ergens, als een zielig aapje, tussen twee bomen blijven hangen. Het remmen was verschrikkelijk... Gelukkig stond er begeleider aan de overkant die zorgde dat ik tegen hem, en niet keihard tegen de boom aan zou knallen. Met trillende knietjes kwam ik aan bij de overkant. Oké hup, naar beneden klimmen en op naar de volgende zipline. Ik ging me steeds meer afvragen of ik dit wel wou, maar tegelijkertijd wilde ik niet opgeven. Over slingerende hangbruggen liepen we van de ene kant naar de andere kant van bomen. De begeleiders hielden wel van het maken van een grapje

en lieten de brug af en toe wat meer heen en weer slingeren. De adrenaline stroomde door mijn aderen, waar was ik aan begonnen? Met mijn 1,60m zette ik af vanuit me tenen en lande ik (hangend aan de veiligheidsgordels) op m'n tenen. De ziplines werden steeds langer en op die manier kon ik wel wat langer genieten van het indrukwekkende uitzicht. En toen kwamen we, na bijna een uur, aan het einde: de vrije val van eerst 10 meter en later 40 meter... Als een vogeltje hing je aan je dunne draadje (in werkelijkheid natuurlijk een dikke kabel) en lieten ze ons naar beneden vallen. Pas toen ik eenmaal op adem was gekomen besefte ik dat het eigenlijk wel een hele bijzondere ervaring was. Het diploma heb ik binnen, de foto's als bewijs zijn gemaakt en ik kan weer iets van mijn bucketlijst afstrepen.

Na op onze vierde dag weer een dagje geluierd te hebben aan het zwembad (sorry, ik weet dat dit het verlangen is van alle mensen die nu in het koude kikkerlandje zitten), gingen we in de avond een bezoekje brengen aan de de 'Saturday Market'. Aan het begin van de markt waren allemaal eetkraampjes te vinden. De kraampjes waar het rauwe vlees (zonder koeling) uitgestalt op de marktkraam lag, sloegen we over. We gokte maar op wat loempia's en al klaar gebakken kip in tempura. Het was druk en warm en de gloeilampen zorgde er voor dat de temperatuur nog hoge lagen. Bij de sushikraam besloot ik om de sushi met krab te proberen. De rouwe wortel in de sushi zorgde toch voor een andere smaak dan dat ik in Nederland gewend ben. Zodra de souveniertjes waren ingekocht, verlieten we gauw de warme, smalle marktstraat, om vervolgens nog even een bezoekje te brengen aan de eerder bezochte 'Night Market'. Na alle ervaringen van de opgezette monniken, de zenuwslopende zipline en de veel te warme 'Saturday Markt', kozen we ervoor om de dag af te sluiten met een ontspannen halfuurderende massage, voor omgerekend €2,60. Terwijl mijn masseur maar wat deed (zelfs mijn broertje kan het beter), werd mijn reisgenootje flink gemarteld en uit elkaar getrokken. Met wat nieuwe ervaringen op zak, sloten we de dag af.

Vandaag (zondag) is het alweer onze laatste dag in het noorden van Thailand. De souveniertjes en overbodige kleding hebben we op de post gedaan (mijn backpack werd alleen maar zwaarder en zwaarder) en we zijn alweer helemaal klaar voor ons nieuwe bestemming. Vanuit Bangkok nemen we het vliegtuig naar het zuiden van Thailand, Krabi, waar we voornamelijk veel aan het strand zullen liggen. Onze trein staat nu stil in de Khun Tan (oftewel de middle of nowhere), omdat er een brand is naast het spoor. Vanaf maart worden alle akkers verband, om zo de akkers klaar te maken voor het aankomende zomerseizoen. Of hun manier van de brand blussen (met en tonnetje water) helpt en of we hierdoor nog wel onze vlucht halen, laat ik jullie de volgende keer weten.

De groetjes vanuit Chiang Mai!