Het hindoeïstische Bali

Bali
De stilte dag hadden we overleefd en we hadden nog één volle dag over in Seminyak. We hadden lang genoeg binnen gezeten, dus we stonden te trappelen om weer de deur uit te mogen. De eerste helft van de dag brachten we door in een winkelcentrum in Kuta (een plaatsje naast waar wij verbleven). De prijzen hier in Bali zijn vergelijkbaar met de Nederlandse prijzen, goedkoop inkopen doen zat er dus niet in. Het zag er naar uit dat het zou gaan regenen, dus na ons bezoek aan de winkels stapte we de taxi in om wat te gaan eten. Lonnie, bekend kok van televisie, heeft sinds kort een restaurant op Bali geopend en wij wilde graag kennis maken met zijn kookkunsten. Terwijl de wolken steeds donkerder werden, bracht de taxichauffeur ons naar een plek dat wel erg afgelegen lag. Het leek wel alsof we echt het platteland op reden, hier kon het toch niet zijn? De taxi reed de lange straat uit en opeens stond er ergens tussen de 'Indonesische weilanden' een restaurant. Op zondag wordt er altijd een buffet geserveerd en op deze manier konden we allemaal Indonesische specialiteiten proeven. Net toen we ons bordje op de tafel hadden gezet, begon het keihard te regenen. Ja... in een tent met allemaal Nederlanders, daar hoort natuurlijk regen bij. De bijkomende wind van de tropische regenbui zorgde ervoor dat alle gasten zich gingen verplaatsen naar het midden van de zaak, want ramen of deuren kennen ze hier vaak niet. De meeste gasten waren Nederlanders die waren verhuisd naar Indonesië om hier hun oude dag door te brengen. We hadden lekker wat gekletst met deze mensen, waarna we thuis werden gebracht met de taxi van de zaak.

Ubud
De dag erna vertrokken we met de taxi naar Ubud, het culturele centrum van Bali. We hadden veel goede verhalen over Ubud gehoord en waren dus erg benieuwd. Aangekomen in het hostel, besloten we om buiten de deur even een hapje te gaan eten. We zagen een schattig tentje bij ons in de straat en besloten om daar even bij te komen van de reis en om lekker ons maag te vullen. Het was een tentje met een hippie-sfeertje. De serveerster had rood geverfd haar (heel opvallend is dit, want alle Aziaten hier hebben alleen maar zwart haar) en op de kaart stonden verschillende soorten healthy broodjes en sapjes. Tosca koos voor het healthy sapje met onder andere spinazie en veel te veel gember en ik besloot maar voor een veilige variant te gaan van banaan-aardbei. Het sapje van Tosca was echt niet te drinken en de healthy broodjes met een zelfgemaakte pesto ging ook maar met moeite en tegenzin naar binnen. Één ding wisten we zeker, de volgende keer gaan wij voor voor de keuze van een minder 'healthy' variant. Die middag brachten we een bezoekje aan de markt van Ubud (wat niks voorstelde, volgens de Lonely Planet is de markt om de drie dagen groot en wel heel leuk) en die avond bezochten we een traditionele Balinese dansshow. Apen daar hadden we er al genoeg van gezien in Thailand (trouwens, thuis zie ik ook altijd al een ondeugende aap rondlopen) en het beklimmen van een berg was niet echt iets voor ons. We waren beide nog steeds niet helemaal fit en er waren niet meer heel veel dingen voor ons over om te doen in Ubud. We besloten om de tweede dag in Ubud dus maar lekker te gebruiken als relax dagje met lekker eten, pedicure en een heerlijke gezichtsbehandeling. Die avond zochten we voldaan ons bed op, zodat we de dag erna fit genoeg waren voor onze tocht richting het noorden, de tocht richting Lovina.

Lovina
Om 09:00 uur werden we opgepikt bij ons hotel, waarna we een rit van 2,5 uur gingen maken door de bergen van Bali. De bus zat bijna vol, maar we moesten nog twee mensen ophalen. 'Where do you come from?' vroeg de chauffeur aan iedereen. 'Holland' was het antwoord van het laatste stel dat instapte. Tosca en ik keken elkaar aan, ohnee

hier hebben wij geen zin in. Uiteindelijk hadden we uiteraard weer veel te snel geoordeeld en was het stel heel gezellig. Door het luisteren naar hun verhalen over hun achtweekse roadtrip door Australië, ging de rit lekker snel. We hadden het zelfs zo leuk met hun, dat we uiteindelijk besloten om die dag erna samen met hun een tour te doen door het noorden van Bali. Aangekomen in Lovina werden we gelijk opgewacht door verkopers met slijmerige praatjes. 'Where do you come from? Holland? Oh ghoe gat het? Allez goet? Tik hem aan dan..'. We konden even snel onze backpack in de kamer leggen en moesten daarna gelijk weer terug om te luisteren naar al het aanbod wat de irritante verkoper aan ons kon verkopen. We hadden de ene verkoper nog niet eens van ons af kunnen schudden of de volgende kwam er alweer aan. In eerste instantie snapte we niet hoe ze precies wisten dat wij nog maar net waren aangekomen in het hotel. Later begrepen we pas hoe dat kwam, we waren de enige in het hotel en ja, dan valt het natuurlijk wel snel op als er gasten zijn. Het hotel zat veel te ver van het centrum af en taxi hadden ze hier niet. Na twintig minuten in de

brandende zon te hebben gelopen, kwamen we op een plek aan dat leek op het centrum van Lovina. Één ding konden we zeker alvast concluderen, er is hier vrij weinig te doen. Langs de weg zagen we een toerist stand en daar zat een man die ons een rondrit over het eiland per auto kon aanbieden. Hij had niet al zijn slijmerige verkooptechnieken ingezet en met hem wilde we dus wel op pad.

De dag erna moesten we om 05:30 uur ons bed uit, om zo voor zonsopkomst de zee op te gaan. We zouden deze dag beginnen met het spotten van dolfijnen. Om 06:00 uur zaten we dan in een Balinees bootje. De zonsopkomst achter de berg, in combinatie met de mist die rond de palmbomen van Lovina hing, was prachtig. Met z'n veertien bootjes zijn we het water opgegaan, opzoek naar dolfijnen. Twee uur lang hebben we rondgedobberd in de Balinese zee en daar hadden we dan omgerekend 7 euro voor betaald, want de dolfijnen hadden helaas geen zin om ons even gedag te zeggen. Van een onafhankelijke local hoorde we later dat er 95% kans was er dat we dolfijnen zouden zien. Terug op land hadden we een douche genomen in het hotel (zoals wel

vaker bestaat de badkamer deur hier uit gewoon alleen een douchegordijn) en zijn we wat gaan ontbijten bij het hotel. Het ontbijt zat inbegrepen bij het verblijf, wat je zelf wel nog even moest doen was het wegscheppen van de mier uit je thee en uit het suikerpotje.

Samen met het Nederlandse stel stapte we om 09:30 uur de taxi in, om te verkennen wat voor moois Bali allemaal te bieden heeft. Onze eerste stop was de hoogste waterval van Bali. Wauw, dit is niet zoals dat kleine watervalletje dat we in Thailand gezien hebben. De waterval was 40 meter hoog en het water kletterde keihard naar beneden. We waren niet van plan te gaan zwemmen, maar liepen wel in bikini richting de waterval voor wat

foto's. De wind die door het hard neervallen van het water veroorzaakt werd, was heel sterk en deze wind, in combinatie met de rondvliegende waterdruppels zorgde ervoor dat we zeiknat werden. We waren de enige die een poging waagde om in de buurt van de waterval te komen en daarom werden we door alle toeristische Aziaten (ik ga er vanuit dat het vast weer Chinezen en Japanners zijn) gefotografeeerd. Wij Europeanen waren een ware attractie voor hun. We probeerde ons staande te houden tegen de enorm sterke wind, terwijl we ondertussen leuk moesten poseren voor de Aziatische vakantiefotografen. Tijdens de terugtocht vanaf de waterval hadden we nog lekker wat mango steen gekocht, een Aziatisch fruitsoorten. Voordat ik mij reis begon ging ik er vanuit dat ik hier in Azie heel veel soorten vers, rijp fruit zou eten. Helaas valt dit heel erg tegen. Terwijl je in Thailand voornamelijk bananen, ananas, watermeloen en mango kon vonden, moeten we het in Indonesië doen met alleen de bananen, niet zoete watermeloen, onrijpe meloen en mango steen. Maar goed, vitamines zijn vitamines dus verder hoor je mij niet

klagen.

Oké, terug bij onze tour in het noorden van Bali. Na een bezoek aan de waterval gingen we verder naar onze volgende bestemming: de hindoeïstische Pura Ulun Danu Bratan tempel. Deze tempel is gebouwd aan een mooi, soms mistachtig meer, waardoor het een mysterieuze sfeer heeft. Mistig was het niet, maar toeristisch was het zeker. Het beeld van de tempel, met het grote meer, de hoge bergen en donkere wolken, werd aangevuld met een grote moskee, die naar mijn mening het totaalbeeld een beetje verpestte. Met een gevulde maag gingen we naar de volgende bestemming, een uitzicht vanaf boven over twee grote meren. Even wat foto's schieten en hup weer de auto in. We brachten een bezoeken aan een plantage. Een meisje van mijn leeftijd (iedereen lijkt hier 22, dus het kan ook best wel zijn dat ze al ergens in de dertig was) leidde ons rond door de beboste heuvels en vertelde ons over alle planten en bomen die er stonden. 'Hier komt de ginger vandaan, in deze boom groeit kaneel, hier vind je kruidnagel en dit is citroengras.' Als dank kochten we een shampoo en bodyscrub (wat uiteindelijk vies rook en totaal

niet werkte) en stapte we weer de auto in, dit keer naar onze laatste bestemming: the hot water spring. We waren wel toe aan wat verkoeling, maar echte verkoeling zouden we van dit water niet krijgen. Het waren warmwaterbronnen, met daarin zwavel. Vooral de locals waren hier aanwezig, waardoor we veel aangekeken werden. Kijk mama, zeiden de kleine kinderen terwijl ze ons verlegen bekeken. Met een oranje laag van zwavel op ons lichaam en badkleding, stapte we het warme water uit om vervolgens na het nemen van een korte douche, terug te rijden naar ons verblijf.

De dag erna vertrokken we met een taxibusje naar Padangbai, de haven van Bali. Na een rit van 3,5 uur kwamen we aan in de haven, waarna we nog een bootrit gingen maken van 1,5 uur richting het prachtige Gili. Mijn volgende post zal dus voornamelijk bestaan uit jaloersmakende foto's, van helderblauw water en witte stranden...