Happy Halloween!

Maandag is het Halloween. Mary en Jack hebben ons uitgenodigd om bij hen te komen, want in hun wijk wordt nog echt Trick or Treat gelopen! Op ons appartementencomplex is er nooit iets te doen. Dus trek ik mijn Middeleeuwse kloffie maar weer aan, Arnold zet een tovenaarshoed op en wij zijn er helemaal klaar voor. Mary en Jack zitten ons al op te wachten om 7 uur. Het is nog niet helemaal donker. Mary is verkleed als heks en Jack heeft een ezelsmasker op: een echte 'Jackass' dus! Het hele huis is verlicht met oranje lichtjes en Mary heeft pompoenen uitgehold en voor de deur gezet. Wij installeren ons op een paar stoelen op het gazon, met een glas wijn en een schaal popcorn!
Al snel komen er kinderen aan, soms hele groepen tegelijk. Ze komen ook uit andere buurten want dit is een ideale wijk om te lopen: weinig verkeer, rustige buurt en veel mensen die mee doen. Ik maak foto's van een paar kinderen: er is een snoezig Chinees meisje dat als Assepoester is uitgedost. De moeder zet prompt mij ook op de

gevoelige plaat! Een groepje jongens doet Ghostbusters na, inclusief ghost! En er lopen ook aliens, strip- en griezelfiguren rond. Dit jaar schijnt Wonder Woman het van de prinsesjes gewonnen te hebben!
Als de stroom een beetje uitgebloed is, nemen Jack en Mary ons mee naar mensen een paar straten verderop die een Halloween party organiseren voor de buurt. Janice is helemaal gek van Halloween en zij en haar man hebben hun hele huis en tuin in stijl ingericht. Zelf zijn ze ook fantastisch uitgedost (helaas geen foto), maar de inrichting is ongelooflijk. Ze moeten weken bezig geweest zijn om alles op te zetten. Er is een Halloween dorpje, met vreemd gevormde huizen en een trein eromheen. In de eetkamer staat een buffet aangericht met allerhande lekkers en wij tasten graag toe. We lopen Sharon tegen het lijf, een vrouw die wij al eerder bij allerlei evenementen tegengekomen zijn, ook een vriendin van Debbie. Zij is verkleed als Minnie Mouse! Wij kijken onze ogen uit. Helaas zijn er niet veel mensen, misschien omdat het een maandagavond is. Arnold

staat een hele tijd te kletsen met onze gastheer, een oud gevechtspiloot en vrijmetselaar, die zich erg inzet voor de vliegvereniging op het kleine vliegveld van San Marcos, waar wij vorig jaar als eens waren voor een show van oude vliegtuigen. Zij houden ieder jaar een bal ter ere van Veteran's Day (11 november) in de stijl van de jaren '40. Hij nodigt ons ook meteen maar uit, maar helaas zijn wij al bezet. Ik vind het wel jammer, want het lijkt me keileuk!
Wij nemen met moeite afscheid en wandelen met Jack terug naar hun huis en onze auto.

Woensdagmiddag heb ik de dames uitgenodigd voor Café et Conversation bij ons thuis. Helaas verschijnen alleen Patty en Gaby. Met vereende krachten krijgen wij de Alaska diashow op Gaby haar laptop aan de gang, want die had ik de dames beloofd. Het is weer een uiterst gezellige les en Patty koopt twee van mijn geborduurde handdoekjes, die zij bij de vorige les gezien had! Alvast voor de Kerst!
Donderdagavond is het weer bal: het jaarlijkse diner van de Heritage Association vindt dan plaats en wij hebben ons ook opgegeven. The Annual Membership Meeting and Awards Dinner vindt ditmaal plaats in het Activity Center, naast de bib. Een grote zaal is door de feestcommissie ingericht met grote ronde tafels met nepzonnebloemen, mason jars (een soort jampot waar je hier in Texas uit drinkt;) en boerenbonte servetten. Het menu schaft uiteraard barbecue: de fantasie ( en de portemonnaie) reikt blijkbaar niet verder! Eerst kun je even met de andere leden bijpraten onder het genot van een glas wijn en een zakje potato chips, waarover je zelf kruiden kunt strooien (van kaneel tot zeezout en ranchsaus in poedervorm!). Nog nooit gezien, wel origineel.
Britta Northcutt, de president van de Heritage Association, opent de avond en na het gebed, mogen wij aansluiten in de rij voor het BBQ buffet. Eerst moet er uiteraard gegeten worden. De punten taart voor

het dessert staan, zoals gebruikelijk, al op tafel! Als wij alles op hebben, wordt een aantal huiseigenaren in het zonnetje gezet met een Landmark Award. Dit zijn mensen die een oud pand in historische staat onderhouden. De huiseigenaren die aan de Home Tours meededen worden ook in het zonnetje gezet. Helaas is het echtpaar waarvan ik het huis toerde, niet aanwezig. Tenslotte wordt een aantal vrijwillligers die zich bijzonder ingezet hebben dit jaar, gehuldigd. De nieuwe leden moeten allemaal gaan staan en zij worden met applaus verwelkomd. Daarna overhandigt Britta de voorzittershamer aan de nieuwe president, Gary Germer, die per 1 januari het bewind overneemt. Het is een nog jonge vent, eigenaar van een van de huizen van de Home Tours van dit jaar en wij hebben hem daarbij ontmoet. Erg leuk, dat hij nu zo enthousiast is, dat hij zo'n zware functie op zich neemt. Britta is al aan het aftellen! Er is ook nog een verloting van zgn. Door Prizes. Bij binnenkomst krijg je lootjes en daarmee kun je prijzen winnen. Ik win nota bene een cadeaubon van de Target ter waarde van $50!! Een dame bij ons aan tafel klaagt dat zij nooit iets wint, terwijl zij al 12 jaar lid is! En daarmee is de avond alweer afgelopen, want een Amerikaan gaat vroeg naar bed (het is half 9!).

Zaterdagavond gaan wij weer uit eten, ditmaal met Gail. Wij hadden haar uitgenodigd omdat zij zo ontzettend goed op Pompom heeft gepast. Zij mocht het restaurant kiezen en zij koos het Clear Springs Restaurant, vlakbij New Braunfels. Specialiteit: fried catfish (meerval). Om half 7 komen wij aan bij het restaurant en het is enorm druk. Buiten zitten tientallen mensen aan houten tafels te wachten. Geschatte wachttijd: 45 minuten! Arnold haalt alvast maar een biertje. Gelukkig valt het mee en binnen een half uur kunnen wij naar binnen. Dit was vroeger een kruidenierswinkel met een slagerij. In de weekends speelden er bands en werd er gedanst. Boven kon je zitten en een pilsje drinken. Nu is het alleen maar restaurant. Zo'n tent vind je ook alleen maar in Texas! Het is een grote houten hal, de

wanden zijn bedekt met allerlei antiek en curiosa! En het zit stampvol! Gelukkig krijgen wij plek in een rustig hoekje. De catfish wordt geserveerd met frietjes, coleslaw en bonen en twee soorten saus. Wij eten er nog een salade bij maar dat is eigenlijk teveel. De vis is zalig! Arnold zit nog niet helemaal vol en wil nog een portie Banana Pudding. De serveerster komt even later wat beteuterd terug: iemand heeft in de keuken de bananenpudding uit zijn handen laten vallen en nu is er geen bananenpudding meer! Dan maar Peach Cobbler met vanille ijs, ook geen gek besluit van deze echt Texaanse maaltijd!

Zondagmorgen heb ik gereserveerd voor de brunch in het Price Center. Dat is een soort soos, waar ik al eens geluncht heb met Gaby en Debbie. Ze hebben een kok uit Albanië en die lunch was verrukkelijk. Sinds een paar maanden kun je er 's zondags ook brunchen en wij zijn benieuwd. Als wij om 11 uur aankomen, zijn wij de eersten, hoewel op het bord staat dat de brunch al om 10 uur begint. Maar de meeste mensen komen na de kerk volgens de serveerster. Het buffet ziet er heerlijk uit: er zijn scrambled eggs, je kunt een omeletje laten maken, er is French toast en gevulde crèpejes, die verrukkelijk blijken te zijn. Ook is er een kipschotel met tomaten, rijst met groenten, een schotel met pittige saucijsjes, een aardappelschotel en twee verschillende salades. Wij proeven van alles wat en complimenteren Ray, de kok uit Albanië, met zijn fantastische

produkten. Hij staat een tijdje met ons te praten en vertelt dat hij al als tiener zijn land ontvluchtte en in Chicago strandde, waar hij in de keuken terecht kwam. Het is een ontzettend aardige en bescheiden man, die zich ernstig zorgen maakt over de wereldvrede. Hij is nog steeds erg dankbaar dat hij het Communisme is ontvlucht. Ook met de serveerster maken wij een praatje. Zij blijkt afkomstig uit Nacogdoches, een stadje in Oost Texas, zeer historisch, en zij is heel enthousiast als ik vertel dat wij binnenkort daar eens gaan kijken! Na dit zeer geslaagde experiment gaan wij dan ons weegs.