Fiordland NP

We zijn vannacht een paar keer wakker geweest, omdat het ontzettend hard is gaan stormen. Vanmorgen proberen we nog buiten ons ontbijtje op te eten, maar als het zand van alle kanten in ons yoghurtje waait gaan we toch maar binnen zitten. We zeggen nog even gedag tegen de Unicorns en gaan dan weer op pad. Vandaag rijden we richting Fiordland. Door de zware regenval van een aantal weken geleden is de weg naar Milford Sounds verwoest en is het niet mogelijk om deze route met eigen vervoer te rijden. Wel kunnen we ongeveer halverwege deze weg bij een camping komen, dus dat staat voor vandaag op het programma. Eerst rijden we naar Te Anau, het laatste dorpje voordat je de Fiordlands binnen rijdt. Het is inmiddels behoorlijk gaan regenen, dus in Te Anau zoeken we een koffietentje op waar we even een bakkie kunnen doen. We vinden een leuk cafeetje, vernoemd naar onze lievelingsdieren hier in Nieuw Zeeland, The Sandfly Cafe. De koffie smaakt er trouwens heerlijk en het chocoladetaartje dat we delen ook. Als we buiten komen breekt het zonnetje door en rijden we via Milford Road het Fiordland National Park binnen. De blauwe lucht die we net zagen is als snel weer verdwenen en er hangen dikke wolken tussen de bergen. Het is daardoor haast een beetje spookachtig om door dit gebied te rijden, maar het uitzicht is prachtig. Rond 2 uur komen we aan op de camping waar we vannacht slapen. Normaal gesproken is zowel de weg als de camping drukbezocht en moet je erg vroeg arriveren om een plekje te kunnen

bemachtigen. Nu komen we onderweg amper andere mensen tegen en als we op de camping aankomen staan er maar een paar campertjes geparkeerd. We kiezen een mooi plekje uit en zien vanuit de bergen allemaal watervallen naar beneden stromen. Het blijft lang regenen, dus we zitten lekker knus binnen in ons minihuisje. Als het iets minder hard gaat regenen gaan we er toch maar even uit. Vanaf de camping start een korte wandeling naar het nabij gelegen Gunns Lake. Hier lopen we naartoe en omdat we door het dichte bos lopen voelen we amper iets van de regen. In dit gebied regent het ongeveer 300 dagen per jaar en dat is goed te zien onderweg. Dit pad heeft nog meer mos dan alle andere regenwouden die we al hebben gezien. Het is een mooie wandeling, maar als we aankomen bij het meer waar je normaal gesproken een mooi uitzicht zou moeten hebben zien we amper iets door de laaghangende wolken. Het geeft een beetje een duister gevoel en is ook wel weer bijzonder om te zien. We lopen weer terug naar de camping en maken daar wat te eten. Op een gegeven moment wint de zon het toch van de wolken en trekt het helemaal open. We lopen daarom na het eten nog even terug naar het meertje en zien nu veel meer van de enorme bergen die erachter liggen. Op de terugweg komen we een brutaal Robin vogeltje tegen die in plaats van weg te vliegen naar ons toeloopt en poseert terwijl ik een foto maak. Als we weer op de camping zijn zien we zelfs nog wat mooie kleuren op de wolken schijnen door de zon die onder gaat. ’s Avonds doen we verder niet zoveel en gaan we lekker op tijd naar bed.