Lake Tekapo

Als we vanmorgen wakker worden regent het nog steeds. En niet een paar kleine drupjes, maar het spoelt. Daarnaast zijn de voorspellingen erg slecht voor de komende dagen en blijft het de hele week regenen in het gebied waar wij naartoe gaan. Morgen gaan we een wandeling maken over de Frans Jozef Gletsjer, maar we vragen ons af of dat wel doorgaat met dit weer. Aangezien we nog midden in Arthur’s Pass zitten hebben we geen bereik met onze telefoon, dus we kunnen ook niet even bellen. We rijden daarom eerst maar een stuk en nemen dan contact op met de organisatie waarmee we de gletsjer zouden gaan beklimmen. Zij bevestigen inderdaad dat in verband met het slechte weer de trip wordt gecanceld. Wij zijn er inmiddels helemaal klaar mee, dus we wijzigen onze plannen, keren om en rijden naar de andere kant van het land waar het prachtig weer schijnt te zijn. Hierdoor rijden we nog

een keer door de prachtige pas, waar we op het begin nog niet zoveel van zien in verband met de dichte mist. Als we een uurtje aan het rijden zijn wordt het droog en zien we zelfs de eerste plukjes blauwe lucht. We zijn nu al zo blij dat we de keus hebben gemaakt om onze plannen om te gooien, want de route die we rijden is fantastisch mooi. Het breekt helemaal open en als we rond de middag een mooi plekje hebben gevonden voor de lunch moeten we in de schaduw gaan zitten, omdat het anders te warm is. Heerlijk, het vakantiegevoel is weer helemaal terug hoor. Na 430 kilometer rijden, zeker zoveel oeh’s en ah’s, 18 keer stoppen voor een foto en een temperatuurverschil van 16 naar 32 graden komen we aan in Lake Tekapo. Ik heb weer een mooie freedom camping gevonden in onze campingapp, maar die blijkt best lastig te vinden te zijn. Google Maps kent de camping niet, dus

we rijden eerst een gravelweggetje op. Na een paar kilometer staat er een groot hek en moeten we dus weer terug. Niet heel fijn, na zo’n lange dag rijden. Simon begrijpt de routebeschrijving gelukkig iets beter dan ik dus uiteindelijk rijden we een kwartiertje later alsnog de camping op. Het is hier heerlijk rustig en er zijn nog genoeg mooie plekjes aan de rivier waar de camping aan ligt. We zetten Harry neer, gooien onze stoeltjes naar buiten en drinken eerst een borrel en komen even bij van de lange rit. Het is weer een prachtig plekje. Alle kleren die nog steeds zeiknat zijn van gisteren hangen we buiten en binnen no time is alles droog. We eten aan de rivier en kijken naar de prachtige zonsondergang. Nog een voordeel van dit fijne plekje is dat hier helemaal geen zandvliegen zijn. We kunnen dus in alle rust van dit plekje

genieten en dat doen we dan ook. Ondertussen vogelen we uit wat we allemaal gaan doen de komende dagen. Daarna doen we nog een spelletje en zien we ineens allemaal flitsen door de ramen. Oh nee, de storm heeft ons achtervolgd. We lopen naar buiten, want de bliksem is erg ver weg, maar het flitst aan één stuk door. Het is eigenlijk wel heel mooi om te zien. Het lijkt gelukkig langs ons heen te trekken, dus kruipen we met een gerust hart in bed.