Brits "Hill station"

De wekker gaat om 05.30 uur, het is nog donker... Helaas moeten we het mooie Inle meer verlaten, vroeger dan gepland want vandaag gaat het festival van start en zullen we duizenden mensen naar het meer komen om de tocht met de heilige beelden te aanschouwen.

Om 06.00 uur vertrek onze longtailboot naar het vasteland , Ted staat ons al vrolijk op te wachten. Ondanks dat hij met vrienden gisterenavond doorgezakt is en hij nu niet helemaal helder is, maakt het dat zijn lach, de opkomende zon, de stilte op t meer, de kou, de mist het een heerlijke rustgevende sfeer. Maar vooral gaf het ons een heerlijk gevoel van 'geluk' en dankbaarheid dat we zo'n mooie reis kunnen maken.

Met de trein naar Kalaw
We komen (veel te vroeg) aan bij het treinstation in Shwe Nyaung. We drinken even een kop koffie in een lokaal tentje en gaan richting de trein.... het dit was een bijzonder

exemplaar. Geen ramen, geen deuren, gedeukt en héééél oud maar vooral krakkemikkig. Ik denk dat dit nog een exemplaar was van net na de middeleeuwen. En wat een bedrijvigheid rondom de trein. Allemaal verkoopsters met fruitmanden op t hoofd en manden met plastiek zakjes met lokale lekkernijen. We zaten eerste klas, we hadden luxe witte hoezen om de banken en heel veel ruimte. Ook was er een sanitaire relax ruimte. Maar daar straks meer over.
Om 8.00 uur was de planning om te vertrekken uiteindelijk werd dit 9.00 uur. Geen probleem het is tenslotte vakantie én er is rondom en in de trein genoeg te zien. Kleine kinderen die verwend huilen omdat ze hun zin niet krijgen, monniken die liggen te slapen naast ons....
We vertrekken de wagons gaan heen en weer. Het werd steeds erger. Je kan het je niet voorstellen, dat de wagons niet

omkiepte was voor mij een wonder. Echt wat lachen zeg, 1,5 uur hebben ons kostelijk vermaakt. En dan komt het moment dat je naar hert toilet moet. Een uitdaging. De toilet niks anders dan een RVS gat in de grond. En op de hurken zitten is ook hier de normale gang van zaken. Wat een verborgen gebrek was dat je tijdens het plassen ook nog een plens water op je hoofd kreeg. De wagon lekte en het had die nacht geregend. Het vergt de nodige behendigheid om hurkend te plassen, het water te ontwijken en niet om te vallen doordat de wagon van links naar rechts stuitert haha.
Aangekomen in Aung Ban staat de chauffeur ons op te wachten en brengt ons naar Kalaw het voorheen geliefd Brits 'Hill station'. In dit dorp vind je koloniale huizen, pagodes, kloosters, kerken, moskeeën en tempels. Nadat we in het dreamvilla hotel in het centrum zijn ingecheckt maken we o.a.

lopend een sightseeing tour. Natuurlijk gaat onze dokter Ted mee. Ook bezoeken we de met goud belegde bamboo buddha. Deze ligt wat verder buiten het dorp, een geweldige plek met niet alleen buiten stoepa's maar ook binnen in de grotten. Wat een sfeer en we waren er wederom de enige toeristen. Das toch zo gaaf!

Binnen in een tempel wordt er thee geserveerd en een lokaal gerechtje. theebladeren met kruiden en een soort kikker erwten cq noten. Eddy vindt het lekker, ik sla een rondje over. De monniken serveren dit uit goedheid en vragen echt geen gift, maar dat doe je toch niet. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze te bedanken en zo weg te lopen. Tuurlijk stoppen we ze iets toe!

Lunchen doen we bij de 3 sisters een populair sfeervol restaurantje. En lekker eten. Als ik na het eten naar het toilet ga zie ik 2 vrouwen rondom een schaal kip (in de zon) zitten. Er omheen branden allemaal kaarsjes om de vliegen weg te houden. Wat precies de bedoeling is van deze (hekserij-sessie) daar heb ik geen idee over, en denk er maar niet verder over na. Het eten smaakte en daar gaat het om.

Omdat we vroeg terug zijn, gaan we lekker lang douchen en ff relaxen voor ons hotel. Biertje erbij en we ontmoeten daar een Nederlanders, die met FOX reisden. We kwamen aan de praat met wat oudere heren. Zij waren een stelletje en woonde nu in Amerika. De ene was NL en de andere een Amerikaan. Zij hadden prachtige verhalen over de reizen die ze gemaakt hadden. Voor al hun reis naar Nieuw Guinea zal ons zeker blijven heugen. Wat een geweldige kerels. Ik hoop als wij zo oud zijn, we ook deze reizen kunnen blijven maken.