Naar Berastagi en Danau Toba

donderdag 2 oktober
Vroeg op, banana pancake met papaya-bananajuice en om half 9 met de toerist-bus, een mini-van, naar Berastagi. Panji vervoert onze tassen met een kruiwagen naar de bushalte en geeft een cadeautje mee als afscheid- ik ben echt verrast. We pakken het pas uit als we aankomen in Berastagi. Dat is dus 5 uur later, over wisselend wegdek en met wisselende snelheden, Wout is al snel aan de primatour.De vinger van de chauffeur zit vastgeplakt aan de claxon, knettergek wordt je ervan,
we zijn blij als we aankomen. Tobali tours weet ons nog een gids te verkopen voor in Berastagi, om de Gunung Sibayak te beklimmen. We vinden het prima. Een Amerikaanse jongen, Harry, bij ons in de bus gaat ook.
In ons guesthouse, Wisma Sibayak, wacht onze gids al op ons, hij heeft een kaartje van de omgeving, geeft meteen veel uitleg over de omgeving, wat we zelf kunnen doen en geeft tips voor restaurants. Ik val om van de honger dus we gaan de drukke jalan Veteran op op zoek naar lunch.
Het is druk, uitlaatgassen, herrie, vieze stoepen. We vinden niet wat we willen en uiteindelijk sjagerijnig maar aan de mie-goreng in een redelijke zaak. Daarna wandelen we een heuvel op waar oude planterswoningen staan tot aan een uitzichtspunt. erg leuk. we ontkomen niet aan een paar intervieuws en foto's met scholieren. en lopen heerlijk een goed uur dat doet ons goed. we nemen een opelet, Bintang karo, naar beneden voor 3000 rp, ik denk de oudste opelet die er rondrijdt.
Het is niet onze dag, we vinden het guesthouse maar zo zo, de kamer stinkt naar rook en de badkamer is viezig. Toch niet goed gekeken, de sfeer voelt ook niet fijn. Wout voelt zich niet lekker, darmproblemen, afijn, we kopen in de Indomaret een luchtverfrisser, koekjes en zuiveldrank. We kopen bananen op de markt en kaarsen in een winkel. na een lichte maaltijd in Wisma naar bed, pffffff morgen beter.

vrijdag 3 oktober.
Vroeg op de vulkaan is waiting........ half 8 staat Apdi klaar met een opelet, we rijden via een beroerde weg naar boven en gaan dan te voet verder wandelen en klauteren de berg op. Al snel staan we boven de boomgrens op een kale vlakte met veel losse lava rotsblokken, onderweg zien we nog een perfect witte, volgens de gids, eerste klas kip, die vermoedelijk aan een offer ritueel is ontsnapt. Hoewel in deze

regio de meerderheid Christen is en anders op zijn minst Moslim, belet het niemand om voor een goede zaak in een animistische rite de geesten gunstig te stemmen.
Van verre zien we sissende stoompluimen op verschillende plekken uit de "bergwand" komen.
seismothermische warmte die water als stoom uit de berg perst. dit gaat met best grote kracht gepaard. Volgens Apti lijken deze geisers wat actiever dan eerder deze week dit, met de nabijgelegen Gunung Sinabung die 4 dagen geleden een eruptie had, levert toch een wat unheimisch gevoel op; naar onze inschatting ook bij Apti. Met een uurtje zijn we bij de krater, deze staat deels vol regen water, we onderzoeken nog een paar gaten waar letterlijk het water kookt, kampeerders koken hierin hun eieren. Terug naar de Opelet en daarna door naar de hotspring, heerlijk warm en licht naar zwavel geurend genieten we decadent badend onze nasi goreng die Apti ons uitdeelt. Als afsluiting maken we een ritje door de omgeving en bezoeken de plaatselijke Stoepa en een Katholieke kerk in Karo Batak stijl. een geslaagde tour. In de loop van de middag begint het hard te regenen en dit houdt tot in de vroege volgende ochtend aan, wij verlaten het hotel niet meer.

Zaterdag
Vandaag hebben we een auto met privéchauffeur gehuurd om ons met een paar tussenstops, bij bezienswaardigheden, naar het Tobameer te brengen. We zien een nog traditioneel en bewoond Batak huis ( 8 gezinnen om 4 stookplaatsen) in Dokan, laten ons bezoek aan de Spisopiso waterval met dank aan de regen sterk inkorten en als laatste bekijken we een Batak Koningspaleis op een museum site. Daarna door naar Parapat waar we door onze chauffeur op de veerkade eerst bij een reisburo worden gedropt . De eigenaar verliest na kort aandringen al snel interesse als hij merkt dat hij geen vervolg ticket aan ons kan verkopen.

Op de veerboot naar Tuktuk(op het eiland Samosir)is nog een prachtig bankje vrij met de rug tegen het stuurhuis perfect beschut tegen de elementen. Behalve tegen de fantastische keyboard muziek die inspiratieloos maar veel te hard uit de speaker precies achter ons hoofd knalt op het moment dat de boot afvaart.
We schieten in de lach om dat "mooie" lege plekje maar houden het er niet de volle 30 minuten van de overtocht vol.
In Tuktuk nemen we een Batak villa bij een hotel in resort-stijl dit is even wat anders dan de afgelopen week, alles is schoon er is een warme douche en we hebben zelfs een vide met 2e slaapplek in onze "villa" (hier lig ik nu heerlijk te typen) dit is ook Indonesië maar wat meer gericht op de rijkere toerist. We nemen er een diner buffet, dit wordt opgediend met live Batak muziek, ook best grappig, en ik drink voor het eerst in 6 dagen koffie (echt goede espresso en Jacq een Cappuccino) heerlijk ik neem een 2e.

Zondag
Heerlijk geslapen, de zon schijnt, we gaan Samosir verkennen. Na een half uur besluiten we een brommertje te huren aangezien het te warm is om over de weg te lopen en er geen opeletjes voorbij komen. Het is hier rustig op de weg dus na 23 jaar stap ik maar weer op een brommer of beter gezegd motor want het scootertje heeft volgens mij meer dan 50 cc. Heerlijk crossen we rond, lekker windje, vanuit de kerkjes klinkt gezang en we zien opgedofte dames de kerk verlaten. In Tomok vragen we de weg naar de tombe van een oude Batak koning, de giechelende vrouwen die net uit de kerk komen willen natuurlijk als wederdienst met me op de foto.
Wat ons opvalt is, dat er veel Indonesische toeristen zijn op zondag en die komen dus ook naar de overblijfselen van de Batak-cultuur kijken, leuk. Later brommen we nog verder naar meer Batak bezienswaardigheden en daarna naar het hotel, 's avonds is er feest het hotel bestaat 20 jaar en het hele dorp is uitgenodigd. Een lange tafel voor het muziekpodium met eindeloze toespraken en elektronisch ingestart applaus, de locals doen zich te goed aan de kip rendag en de rest wordt in plastic zakken mee naar huis genomen (net Hollanders) Het feest en de muziek eindigen stipt om 22 uur, zodat deze vermoeide reizigers op tijd kunnen slapen.

Maandag
Rustig aan, ik doe yoga en ga zwemmen, en Wout rent 8 km het dorp rond. Na zonnen, pakken, lezen en lunch, houden we tegen drie uur een veerbootje aan op de steiger van Tabo cottages. Nog wat eten en drinken inslaan in Parapat voordat we de nachtbus nemen naar Bukkittingi om vijf uur. Ehum eenmaal op het armetierige afgelegen busstation blijkt de bus vertraagd.......en er moeten nog twee toeristen komen. Die zijn er tegen half 7 , ze hadden 2 uur op een veerboot gewacht. De tijd verstrijkt....we eten een eenvoudige nasi (10.000rp = 65 cent)bij een warung met Adam en Susan. Susan is Indonesisch wat taaltechnisch erg handig is. Ze wonen in Bandung.
De bus komt om 8 uur, Lets go. In het begin is de weg beroerd we dopen hem dan ook om tot Trans Sumatra Cryway. Twee dagen in een tropisch luxury paradise staan in behoorlijk contrast met deze public bus met meer passagiers dan zitplaatsen, de bus rijdt 8 uur onafgebroken voordat we om 5 uur slaperig een kopje thee drinken in

een wegrestaurant, perfecte timing, een aantal passagiers schuifelt snel de "Highway moskee" in om deel te nemen aan het 1e gebed.
Daarna moeten we nog 7 uur door tot Bukkitingi, onderweg beginnen er passagiers uit te stappen, de eerste precies op de evenaar; het is mijn (Wouter) eerste Equator crossing (helaas zonder Neptunus)