Bali

31-10 vrijdag En daar gaan we weer, het vliegtuig naar Bali. Dit is de beste manier om op Lombok te komen. We wilden graag varen maar de grote veerboot gaat 1x per 2 weken, andere optie is per bus over Sumbawa. Maar ik ben even klaar met bussen. Of een vissersboot maar die zijn ons te gevaarlijk voor zo'n tocht.Jammer. Op Bali gaat het voorspoedig we nemen een taxi naar de door ons uitgezochte touroperator en hebben voor vertrek nog tijd voor een brunch. We gaan maar Ubud, deze change of plans komt omdat Margret (treinvriendin van Jacqueline) daar toevallig ook is. Een welkome afwisseling om een avondje gezellig bij te kletsen en te dineren met vrienden.
Zij vetrekken de volgende dag naar hun dochter die op Bali woont en werkt om nog wat tijd samen door te brengen. Wij starten met een vroege wandeling, bekijken een paleistuin en scheuren wat op een scooter rond om wat warmte kwijt te raken; zo ontdekken we een traditionele dansschool waar meisjes op zaterdagmiddag geconcentreerd oefenen, nice. 's avonds gaan we naar een Kecak en firedance voorstelling, dit is weer een Ramayana verhaal maar nu zonder gamelanmuziek maar met een soort

trance zang door Balinese mannen. Tussendoor nog even memory lane voor Jacqueline door te constateren dat de de weldadige chocolade taart in het Lotus Cafe Ubud nog even verrukkelijk is als 19 jaar geleden.

2 November. We worden door een private car naar Tirtagangga gebracht in de middag bezoeken we het Waterpaleis, een soort van vijver lusthof, met een zwembad, we koelen heerlijk af net als veel Balinese families op deze zondagmiddag.Later in onze homestay, krijgen we een demonstratie kokospalm klimmen van onze gastheer, daarna drinken we allebei een verse noot leeg en eten we de verse kokos, jummy
maandag starten we na het ontbijt om 07.00 uur voor een wandeling door de rijstvelden, een groot deel van de velden ligt er gebarsten bij, het droge seizoen duurt te lang, de boeren huilen volgens Dewa; onze gids. Het is al vroeg warm vandaag, en we zijn blij met alle beetjes schaduw. In de rijstvelden staan overal grasgedekte schuurtjes, hier in worden de buffels gehuisvest. Op de achtergrond hebben we steeds fantastische doorkijkjes op de Gunung Agung (hoogste berg van Bali) naar de andere kant kunnen we regelmatig de zee zien.
In de middag verkassen we weer naar zee, de noord-oostkust, Amed. Vanuit onze kamer hebben we alweer een fantastisch uitzicht op zee, geweldig. Tijd om te zwemmen.

Dinsdag 4 november, Lekker een brommer gehuurd en naar een andere baai, Lipah. Info gevraagd bij Eurodive, en ingeschreven voor een DSD(discover scuba diving) voor morgen. De rest van de dag doorgebracht met snorkelen, lezen op het ligbed of een fijn fruitsapje drinken. Snorkelen kan vanaf het strand, het is hier een groot tropisch aquarium, fantastisch. Later scooteren we nog naar een andere baai om een andere slaapplek te zoeken, we willen over 2 dagen verkassen naar een wat levendiger plekje.
Woensdag 5 november. Om 8 uur worden we opgehaald voor de duikcursus. Na instructie en passend materiaal zoeken/passen gaan we naar het strand. Het is rustig en we gaan in ondiep water onder water. ......ik(Jacqueline) ben meteen weer boven, wow spannend. Ik moet erg wennen en heb moeite rustig te blijven en niet in paniek te schieten. Na 2,5 uur oefenen kan ik op de bodem zitten en liggen en een klein stukje zwemmen,pfffffff. Ik besluit dat ik genoeg overwonnen heb en de middag ga bijkomen op een strandbed. Wout

gaat top!!! Hij gaat 's middags al 12 meter naar beneden. My hero.
Donderdag 6 november, weer vroeg opgepikt door Eurodive, vandaag dag 2 voor mijn duikdiploma, Jacqueline leent een paar flippers bij de duikschool en vindt een strandbed in Lipah, Ik begin met instructie over het aansluiten en checken van mijn duikspullen en over de oefeningen die we gaan doen onderwater. eerste duik bestaat uit oefeningen als duikbril klaren, duikbril af, regulator uit en weer in etc etc. daarna pauze waarin ik stevig aan de theorie werk, omdat het laagseizoen is en Jacqueline het bij de proefduik heeft gelaten bestaat mijn lesgroep uit mijzelf en de duikinstructeur (een half Duitse Brit) privéles dus; heerlijk. Er volgt weer een duik naar 12 meter met een paar oefeningen, ik vind het fantastisch onderwater. Later pik ik Jacqueline weer op die lekker is doorbakken en heeft gesnorkeld. We laten ons afzetten in Jemeluk, een baai verder,daar hebben we een ander hotelletje en het plaatsje is wat levendiger dan bij het vorige hotel. Eenmaal gesetteld moet ik hard studeren (dit was toch vakantie) van vermoeidheid en dat ene bintangetje dommel ik af en toe weg terwijl Jacq een yogales volgt. De rest doe ik de volgende ochtend vroeg. Vrijdag wordt ik opgepikt, we gaan naar Tulamben, hier ligt het Liberty wrak, 's werelds eenvoudigste duikwrak. Er staan 2, 18 meter duiken op het programma eerst om het wrak heen en daarna er in. Fantastisch overal wanden van koraal en vissen, zeepaardjes en slakken er zwemt zelfs een barracuda rond. Daarna ben ik klaar met de praktijk, en moet "alleen" de theorie afronden en examen doen. Trots, voldaan en gesloopt ben ik eind van de middag terug in Sama Sama bungalows, een diploma rijker, mijn toegangsbewijs tot de wereld van Jacques Cousteau.
Zaterdag komen we niet verder dan onze strandbedden, we snorkelen wat en lopen ondanks factor 30 en 50 een paar schroeiplekken op. De baai heeft fantastisch koraal dat begint recht voor onze strandstoelen.

We besluiten om zondag richting Padangbai te gaan, eigenlijk gaat

onze voorkeur uit naar een rit met Perama Tours. Het lijkt er op dat de reisbureautjes liever lucratievere tickets verkopen dan die van Perama Eerst loopt een medewerker gewoon weg als Jacq naar een ticket en reisschema vraagt vervolgens zegt ie dat Perama niet rijdt op Padangbai. Het volgende reisbureau is onduidelijk en we moeten maar later terugkomen. Inmiddels weten we zeker wat we eigenlijk al wisten (leve internet) Perama rijdt gewoon, nu nog een ticket. Als we gaan eten en probeert onze gastheer ons ook weer een duurdere rit aan te smeren, bovendien blijkt Perama geen goed bedrijf ook de gebruikte duikschool kan zijn goedkeuring niet wegdragen. De volgende ochtend merken We het weer, we kopen een ticket voor Perama bij de officiële opstap plek, en zelfs daar proberen ze een ander, duurder ticket aan te smeren. In onze analyse en dat is eigenlijk wel ontluisterend, lijkt het er op nu er minder te verdienen omdat er minder toeristen zijn (laag seizoen) Dat de locals die hun brood in het tourisme verdienen vooral klagen en je bekritiseren als

je geld niet bij hun maar bij de buurman besteed; of als je je eigen keuzes maakt. Een soortgelijke ontevredenheid zagen we ook al in Tirta Gangga, en later zien we het ook in Padangbai. Je zou hopen en verwachten dat de locals meer moeite zouden doen als het aantal toeristen minder is, het tegendeel blijkt het geval. Bedrijven die we bijvoorkeur uitkiezen zijn bedrijven die in het algemeen transparante vaste prijzen hanteren en maandsalarissen betalen aan hun locale medewerkers.
(Vrijwel) iedereen die we er over spreken, klaagt over de corruptie in Indonesië en dan vooral over de corrupte overheid,.....

Zondag 9 november, Perama brengt ons als gepland naar Padangbai, daar laten we ons uiteindelijk toch verleiden om bij de homestay te kijken van iemand die bij het busstation staat te posten. De kamer is niet heel slecht en de prijs okay en de lokatie ook dus we doen het ermee. We gaan het plaatsje in en eten bij een hippe tent een broodje, er is zelfs kaas. (1mager plakje voor veel geld) Vervolgens lopen we naar een Hindoetempel hier is een kleine groep met bedevaartgangers, ze vertellen ons dat ze proberen om tijdens hun leven zoveel mogelijk Tempels te bezoeken op Bali,... ze kunnen nog even vooruit.
Aansluitend gaan we aan de boulevard aan het strand zitten. Het is weer zondagmiddag en het strand stroomt vol met Locals die gaan zwemmen en eten op het strand, de mobiele warung doet goede zaken. Eigenlijk vinden we de zondagmiddag inmiddels een van de leukste momenten van de week, waarschijnlijk omdat we ons dan wat minder toerist voelen als we de lokale bevolking zien ontspannen.
Maandag, Padangbai is te klein voor 2 dagen en de "backpacker vibe" zoals in de Lonely Planet staat beschreven, zijn we een beetje ontgroeid,. We reizen door naar Jimbaran dit ligt vlak bij het vliegveld en is niet zo druk als Kuta, hier kunnen we nog wat naar het strand en ontspannen voor we naar huis vliegen. Inmiddels zijn we aardig wegwijs in het reizen en dat is maar goed ook want overal word je aangesproken door iemand die wel een "gunstige" shuttle, taxi of private car voor je kan organiseren, vriendelijk lachen en lekker je eigen plan volgen voorkomt teleurstellingen. Kortom met Perama naar Sanur en vanaf daar met Trans Sabargita (de eerste echte openbare bus op Bali) de laatste 25 km naar Jimbaran voor omgerekend 24 eurocent. We kunnen terecht in het hotel waar we al eerder verbleven op doorreis naar Flores, dit ligt 500 meter van het strand. 'S avonds doen we een maiskolf en biertje op het strand en zien bij de zonsondergang nog een Hindoe offerceremonie, waar er naast rijst, fruit etc ook, en dat is vanuit westers perspectief wellicht wat onsmakelijk, een levende eend (met een steen aan zijn poten gebonden) aan de zee wordt geofferd. Verder genieten we van alle Aziaten die romantische selfie's maken bij de zonsondergang.

Dinsdag blijkt het minder makkelijk dan gewend om een scooter te huren, maar dat lukt uiteindelijk prima, we rijden naar een zuidelijker stuk van de baai en vinden een openbaar stuk strand, heerlijk schoon wit zandstrand we huren een ligbed met parasol, bakken en klooien wat met de frisbee in zee.
Woensdag vroeg naar het strand, We starten bij de pier en vismarkt. Jacqueline wandelt 3 km naar het openbare strand van gisteren; ze verkopen daar muesli met yoghurt en laten we daar nou zin in hebben. Ik ren het stuk 3 keer en neem eerst een duik in zee voordat ik aan de koffie en de muesli ga. Later wandelen we langzaam terug. 's middags rijden we het schiereiland verder op en bekijken de Uluwatu tempel, deze staat op een klif (70) boven de Indische Oceaan met alleen maar open zee tot aan de Afrikaanse oostkust naar het zuiden wat dichterbij ligt Australië. Daarna rijden we voor een late lunch door naar Uluwatu Beach een berucht surfersparadijs, te weinig strand en te veel golven om voor normale stervelingen te kunnen zwemmen. Watersport is hier uitsluitend voor de halfgoden die op een board de elementen trotseren; in hun eigen cultuur worden ze aangeduid als "Dudes". Wat rest is uitwaaien op de scooter op de weg terug een duik in het zwembad daarna een warunghap, morgen laatste dag met 's avonds vertrek naar NL.
Laatste dag