Bogor en Cirebon

maandag
Gisteren hebben we al een taxi geregeld om ons naar de airport te brengen, de immer betrouwbare Blue Bird, zij gebruiken altijd de meter. Alles verloopt gladjes vandaag, de taxi is er al 10 min eerder, geen file, inchecken, vlucht volgens schema, aansluitende bus naar Bogor binnen een half uur, net hotel gevonden,haha. leve Java. Bogor is echter retedruk, auto's en brommers, opelets etc scheuren 6 rijen dik voorbij. oversteken op eigen risico. als wij het hotel verlaten om half 7 is het donker, het onweert en regent bij 30 graden en avondspits. We proppen onszelf in een opelet richting treinstation om alvast de verdere reis uit te zoeken. Na halsbrekende toeren bereiken we de loketten om vast te stellen dat er hiervandaan geen exprestreinen meer rijden naar Bandung of richting zee..........soms zit het mee, soms zit het tegen. We besluiten morgenochtend de tuinen van Bogor te bekijken en "s middags wegwezen met de bus richting Bandung of verder.We stikken bijna in de uitlaatgassen, bah. We vinden wel een heerlijk restaurant, waar Wout eindelijk de sate gambing(geit) kan proberen. Ik neem iets met vis, dit blijken een soort gefrituurde horrorvisjes te zijn, de rest smaakt heerlijk. fijn even relaxen.
dinsdag
Vroeg op, aan het ontbijt alleen maar Indonesiers, we zien bijna geen toeristen, heel apart. Om acht uur staan we bij de botanische tuinen voor de deur, het is nu nog enigszins te doen qua warmte. Het is prachtig, we zien veel bomen en planten die we in Sumatra gezien hebben. In de nursery for special plants zien we de zeldzaam bloeiende Rafflesia, in Sumatra gemist omdat hij daar niet in bloei stond. In het herbarium krijgen we een persoonlijke rondleiding door een medewerker die denk ik blij is met bezoek. Hij laat ons zien hoe de huidige collectie gedroogde planten opnieuw geconserveerd wordt, heel leuk en indrukwekkend om te zien.
Zo op naar de AC bus, lekker koel, alle ruimte, goede wegen binnen 4uur zijn we in Bandung dat ziet eruit als de volgende stinkstad, Plan B, we nemen een taxi, dwars door de stad,naar een ander busstation, en schepen in voor Cirebon, makkie.
Weer een super bus, alleen het duurt een uur voordat hij deze stad van 8 miljoen inwoners verlaat dan staat iedereen op en moeten we blijkbaar van bus wisselen...... ja als je dat niet doorhebt sta je achteraan en biedt de bijrijder je 2 plastic krukjes voor het middenpad voor de komende uren. Helaas ben ik geen Javaanse vrouw die dit rustig opneemt, ik trek een beledigd gezicht en weiger, mopper dat dit niet kan tot aan Cirebon en dan worden 2 passagiers die er eerder uit moeten van hun plaats gebonjourd en zitten we

achter in de bus, Wout klemvast, maar we zitten. de komende 4 uur hotst en botst de bus ober minder goede wegen en "genieten" we van Cirebon style karaoke. Cirebon Style is een beproefd concept waarbij een fluitist een gitaar en keyboard een dramatisch gezongen lied begeleiden met tot doel om toeristen gillend gek te maken. het lukte bijna in de ruim vier uur durende rit mede omdat er geen moment van het concept wordt afgeweken. Maar dan is er ook weer een medereiziger die ons tipt om eerder uit te stappen omdat het korter bij het hotel was, ook nog de fiets becak aanhoudt en de becak driver het adres duidelijk maakt; binnen een kwartier zijn we in ons hotel.
Nadat we onze spullen hebben neergezet rennen we, als hongerige wolven op strooptocht, de straat op, het is inmiddels na tienen en we hebben dringend behoefte aan wat te eten de portier wijst ons de weg naar een late Warung, alwaar we een heerlijk pittige nasi goreng verorberen.
terug in het hotel gaat het licht snel uit.

Woensdag 15 oktober
Goedemorgen Cirebon, tijdens het ontbijt lezen we de genealogie van een zekere Wolterbeek er nog eens op na, deze Dirk Jan Wolterbeek is een traceerbaar startpunt in mijn (Wouter) genetische lijn. Deze Wolterbeek is een geadopteerde zoon, die in de 19e eeuw in de buurt van Cirebon (Kalimaro) een suikerfabriek runde. Hij verwekte 2 kinderen bij een inlandse vrouw om kort daarna om het leven te komen bij een schietpartij. Zijn kinderen worden na zijn dood gedoopt en naar Nederland verscheept, van hun moeder is verder niets bekend, deze Yasmina of Djasmina zal vermoedelijk terug gekeerd zijn naar haar kampong. Van de kinderen is dochter Ans degene die trouwt met Carl Frederik Frowein, hun zoon weer een Carl Frederik Frowein, zal later de buitenechtelijk vader van mijn Opa zijn.

Deze Dirk Jan Wolterbeek moet hier ergens in Cirebon begraven zijn maar deze stad met inmiddels 300.000 inwoners is te groot om dat even op een woensdagmiddag uit te zoeken.
Op pad dus, we charteren voor te veel geld 2 ongens met fietsbecaks voor de hele dag, zo kiezen we zelf uit wie we vandaag te veel betalen, maar zijn we de rest van de dag van het gedoe af.
We bezoeken een Chinese tempel, laten ons naar de visserijhaven brengen (dat is best lastig uit te leggen met onze 3 woorden Bahasa ) bezoeken 2 Kratons (paleizen) met onder andere Delfts blauwe tegeltjes, de markt en laten onze drivers uitzoeken in welke Rumah Makam we de lunch moeten gebruiken. Daarna naar het station om treinkaartjes voor donderdag te kopen en rijden als afsluiter langs het stadhuis, een van de vele gebouwen die aan de Nederlandse koloniale tijd herinnerd, dit keer in een fraaie Amsterdamse school stijl. We chillen en schrijven wat in de "hoteltuin" en gaan een hapje eten in een Sundanese rumah makam, weer heerlijk pittig.