Dat is ook research

Het is inmiddels ruim een maand geleden dat ik voor het laatst een stukje geschreven heb. Het komt er gewoon steeds niet van, doordeweeks ben ik vaak moe nadat ik thuis kom van stage en in het weekend ben ik veel weg. Ik heb dus zeker niet stilgezeten in de tussentijd.

Op stage gaat het redelijk. De afgelopen weken heb ik een paar nieuwe technieken geleerd, maar nog belangrijker, hoe om te gaan met tegenslagen en problemen tijdens onderzoek. Ik zal verder niet teveel in details treden over wat er precies is gebeurd, is vrij ingewikkeld allemaal, maar het komt erop neer dat ik ten eerste vrijwel geen resultaten heb, en daarnaast de resultaten die ik wel heb, eigenlijk niet te gebruiken zijn. Dat is dus best wel een teleurstelling, zeker ook omdat ik hiervoor muizen heb gebruikt, en dat ze dus eigenlijk voor niks zijn doodgegaan. Daar heb ik het wel moeilijk mee, het is gewoon heel erg zonde. Maar zoals dat gaat in deze wereld,

worden alle problemen een beetje weggewoven met 'Dat is onderzoek', 'Dat is ook research'. Hoe vaak ik deze zinnen wel niet heb gehoord bij mijn vorige stage, en blijkbaar is het aan de andere kant van de wereld precies hetzelfde. Voor een perfectionist zoals ik, is het best moeilijk te accepteren dat dingen niet altijd gaan zoals je zou willen. Ik moet dus ook echt leren dat ook al heb ik een plan gemaakt, grote kans bestaat dat dat plan twee dagen later al volledig omgegooid moet worden, om vervolgens een week later weer aangepast zal worden.

Ik heb dus nog wel een hoop te doen hier, en als ik nu bedenk dat ik er alweer een kwart op heb zitten (ja ik zit hier al weer ruim 2 maanden), ben ik af en toe wel een beetje bang dat ik niet alles op tijd af ga krijgen. Maar ik blijf mijn best doen, en ook al mislukt er soms iets, ik leer er zeker van. En niet alles is teleurstellend natuurlijk, ik heb leuke collega's, de technieken die ze hier doen zijn heel interessant en ik heb best wel wat vrijheid om zelf invulling te geven aan wat ik wil onderzoeken.

Doordeweeks is dus best wel druk voor mij, tegen de tijd dat ik thuiskom ben ik kapot, maar ik kan niet gelijk in

mijn bed duiken na het eten. Eigenlijk elke avond speel ik nog met de kinderen, en jeetje die hebben me toch een energie. Ze worden gewoon niet moe, hahaha. Maar het is wel heel gezellig hier, sinds Pasen woon ik hier gelukkig niet meer in mijn eentje. En ik merkte het pas toen ze hier zaten, maar blijkbaar zat het mij toch niet helemaal lekker dat ik hier alleen zat, ik sliep best wel slecht. Dat is gelukkig nu een heel stuk beter geworden, en dat is ook wel belangrijk met al die lange stagedagen.

In het weekend wil ik aan de ene kant heel graag uitrusten, maar aan de andere kant ook leuke dingen doen. Oftewel, van uitrusten komt niet altijd iets terecht. Ik heb inmiddels al aardig wat winkelcentra hier in Singapore gezien, dat is toch

wat hier voornamelijk te doen is. En doordat ze zo groot zijn, kan ik mij daar zeker wel een halve dag vermaken. Echt heel veel gekocht heb ik niet, het is niet echt mijn stijl, en daarnaast best wel duur. De prijzen bij H&M en Zara liggen gewoon bijna de helft hoger in vergelijking met hetzelfde kledingstuk in Nederland. Ze hebben ook wel andere collecties, winterkleding gaan ze hier niet echt verkopen natuurlijk, maar ik word er niet heel erg enthousiast van. Alleen maar goed voor mijn portemonnee natuurlijk. En daarnaast moet ik sowieso uitkijken met wat ik koop, ik heb maar 2 koffers en op de heenweg had ik al overgewicht.

Ik geef mijn geld liever uit aan een leuk reisje. In mijn vorige blog vertelde ik al dat ik het plan had om naar de Filipijnen te gaan, dat staat nu vast. Van 27 juli tot 4 augustus zit ik in Cagayan de Oro, gezellig bij mijn familie op bezoek. Daarnaast zit mijn lieve vriendinnetje Tanja er ook op dat moment, dus dan ik haar ook eindelijk weer zien. Na dat weekje gaan wij samen nog een paar dagen naar Langkawi, een eiland in Maleisië en ga ik haar ook nog een paar dingen laten zien van Singapore, dus daar heb ik heel veel zin in. Maar er staat nog meer op de planning, deze maand ga ik een weekendje naar Bali en volgende maand wil ik nog een weekend naar Thailand. Waar precies weet ik nog niet, dus tips zijn zeker welkom.

20-21 april ben ik naar Kuala Lumpur geweest voor een weekend. Het is maar een uurtje vliegen vanaf Singapore (nog niet eens eigenlijk, maar 40 minuten zit je in de lucht), en toch ben ik er even uit. Precies dat weekend zat ik 2 maanden in Singapore, dus ik zie het maar als een soort viering daarvan. De stad zelf vind ik oké, heel erg verschillend van Singapore is het niet, de mensen daarentegen, zijn dat wel. Hier in Singapore kun je makkelijk in je eentje over straat in het donker, nou dat ging ik daar dus mooi niet proberen. Overdag had ik al een bijzondere ontmoeting. Ik wilde een flesje water kopen, want het was best wel warm buiten en die dag had ik gepland om met een hop-on-hop-off bus de stad te verkennen, dus goed hydrateren is belangrijk. Loop ik richting de 7 Eleven (soort mini-supermarktje) begint er opeens een man tegen mij te praten. Het bekende 'Wat ben je een mooi meisje', 'Wat doe jij hier alleen', en nog meer van dat soort zinnen die standaard naar blanke meisjes worden geroepen in Azië. Ik negeer dat normaal gesproken altijd, en nu ook, dus ik liep die winkel binnen. Sta ik daar de prijs te vergelijken van de verschillende

flesjes water (ja, I know, maar ik ga echt niet veel geld betalen voor water), staat die man opeens naast mij bij de koelkast. Begint hij weer tegen mij te praten. Blijkbaar zag hij dat ik op dat moment best wel bang begon te worden, dus hij zegt 'Ik betaal dat wel, sorry dat ik je bang maakte', trekt dat flesje water uit mijn handen en loopt naar de kassa. Ik was zo beduusd, dat ik gewoon achter hem aan liep, en ik zat al te bedenken, hoe kom ik in vredesnaam van die man af, toen hij gebeld werd. Daar werd hij zo door afgeleid dat ik het flesje water van de toonbank heb gegrist, snel dank je wel heb gezegd, en zo snel als ik kon die winkel uitgelopen ben. Toen heb ik net gedaan of ik gebeld werd door een vriendin, en ben ik half rennend een richting opgegaan waar ik meer mensen zag lopen. Terwijl ik nog aan het bijkomen was van dit, kwamen er twee politieagenten op mij af gelopen. Eentje met een aardig groot geweer, en hij sprak mij aan. Zegt hij, 'Ik wil graag met je op de foto', dus ik 'Foto? Met mij?'. Antwoord ja, en aangezien ik geen nee zeg tegen een agent met een groot geweer, sta ik nu dus op de foto met een Maleisische politieagent. Gelukkig bleek hij wel oké te zijn, toen hij vroeg of

ik er alleen was, zei hij dat ik wel voorzichtig moest doen. Maar die twee voorvallen hebben er wel voor gezorgd dat ik de rest van de dag vooral op die bus heb doorgebracht. Was prima vertoeven hoor, open dak, door het rijden een lekker windje, en een heerlijk zonnetje (waardoor ik uiteraard werd verbrand), terwijl ik allerlei bezienswaardigheden van de stad zag, zonder er extra voor te betalen, behalve voor het buskaartje. Dit in tegenstelling tot de dag ervoor. Ik wilde best wel wat entree betalen voor een toeristisch ding, dus ik besloot te gaan voor de welbekende Petronas Twin Towers. Daarvoor moet je een tijd kiezen als je je kaartje bestelt, dus ik had 16:15 uur gekozen. En precies rond die tijd, regende het zo hard, dat ik vrij weinig zag daarboven. Een halfuur voor en nadat ik daarboven was, droog en zonnig. Heb ik weer, betaal ik ergens bijna 20 euro voor, zie precies helemaal niks.

Ik heb ook nog wat van Singapore zelf gezien de afgelopen weken. Naast de verschillende winkelcentra ben ik naar Chinatown geweest, dat is toch een cultuur op zichzelf hier, en vorige week zaterdag ben ik naar Universal Studios geweest. Op zich een heel leuk pretpark, lijkt heel erg op Moviepark Germany qua karakters, maar de attracties zijn wel een stuk minder spannend dan ik normaal gesproken gewend ben. En de rijen... Die zijn heel erg lang, voor een attractie ruim 2 uur! in de rij gestaan. Toch was het wel heel leuk, en voor 16 dollar extra heb ik nu een halfjaar abonnement. Voor de duidelijkheid, één entreekaartje kost als 74 dollar, dus zelfs als ik er nog maar één keer heen zou gaan heb ik het er al ruim uitgehaald.

Ik word wel eens gevraagd, heb je al heimwee? Ik zeg dan altijd nee, maar dat betekent niet dat ik iedereen thuis niet mis. Vorige week was er natuurlijk iets heel erg Hollands, wat ik wel heel erg miste, Koningsdag. Ondanks dat ik niet van de kleur oranje houd, vind ik de feestdag en alles wat er bij hoort wel heel erg leuk. Dus ook al zit ik in Singapore, dat weerhoudt mij er niet van om tompoezen te eten. Die kun je hier uiteraard niet kopen, dus heb ik zelf een poging gedaan om ze te maken. Ik heb mij netjes aan het recept gehouden, maar ook al zag het er aardig uit als een tompouce, het smaakte er niet echt naar. Ach, het gaat om het idee. Ik heb Koningsdag nog wel een beetje gevierd 's avonds, want er is hier blijkbaar een Hollandse club, en die organiseerde een Kingsday feestje. Toch grappig om te zien dat er nog aardig wat Nederlanders rondlopen hier, en dat ze om de één of andere reden ook allemaal een oranje outfit hier hebben liggen. Zoals ik al schreef, ik houd niet van oranje, oftewel ik heb ook zeker geen oranje kleding meegenomen naar Singapore (ik heb ook niet echt oranje kleding trouwens, maar ook al mijn accessoires liggen nog in NL). Gelukkig had ik nog een armbandje dat tegen muggen is, aangezien het oranje is heb ik het nog nooit gebruikt, dus ik sloeg twee vliegen in één klap, beschermd tegen muggen en een oranje accessoire. En ik heb ook iets gevonden wat ik absoluut niet heb gemist. Ik was namelijk voor het eerst in weken weer eens de kleinste, voordeel van Azië is toch dat mensen meer van mijn lengte zijn.

Om helemaal in de Nederland stemming te komen ben ik naar 'Tulipmania' bij Gardens by the bay geweest. En ja, dat is echt een Nederlands thema, compleet met KLM klomp. Ze hebben een wisselend thema voor hun bloemen en toevallig is het deze maand dus tulpen. Ik kreeg een hoog Keukenhof gehalte van al die verschillende soorten tulpen, maar door dit soort dingen mis ik Nederland nog niet heel erg. Zelfs duizenden kilometers verderop kan het nog zoals thuis voelen. Mijn lieve familie en vrienden mis ik wel, zeker met al mijn uitjes zou ik het heel erg leuk gevonden hebben om dit te delen met iemand. Al is het alleen maar zodat iemand anders foto's kan maken, in plaats van al die selfies, hahaha. Dus Tanja, bereid je maar voor, wij gaan veel foto's maken samen!