Eerste weken stage

Na de eerste dagen te hebben gewend aan het land en het weer was het tijd om te beginnen met mijn stage aan de NUS. De afgelopen drie weken ben ik langzaam opgestart. Wat in Singapore heel erg belangrijk is, is de veiligheid. Niet alleen kreeg ik een rondleiding over het lab met daarbij allerlei instructies waar de dichtstbijzijnde nooduitgang, brandblusser, en oogdouches staan, ook heb ik verschillende toetsen moeten maken. En het is zeer belangrijk dat ik die allemaal had gehaald voordat ik überhaupt iets van experimenten mag doen. Gelukkig had ik ze vrij snel gemaakt, maar ik moet ook nog een

diercursus doen. En uiteraard moest ik daar ook meerdere examens voor maken voordat ik de cursus mag doen. Deze cursus bestaat uit twee delen, de eerste is al vrij snel, namelijk 23 maart, voor het andere deel moet ik wachten tot 13 april. Als het goed is heb ik daarna (na nog wat papierwerk uiteraard) overal toegang toe en kan ik echt mijn project beginnen. In de tussentijd zit en zat ik niet stil. Of nou ja, ik heb best wel veel stilgezeten de afgelopen dagen, want ik heb een hele hoop artikelen gelezen om mezelf meer in mijn project te verdiepen. Ik kwam er namelijk aan het eind van mijn eerste week erachter dat ik een ander onderwerp blijk te hebben dan dat ik aanvankelijk dacht. Niet heel anders, maar er zijn wel degelijk wat belangrijke verschillen.

Gelukkig heb ik aan het begin van de tweede week wel een experiment mogen doen. Bij mijn vorige stage heb ik aardig wat technieken gehad, één daarvan moest toegepast worden bij dit experiment. Alleen op dit lab hebben ze dat al heel lang niet meer gedaan, dus mocht ik het doen. Ook nadat de resultaten niet goed waren, heb ik het probleem erachter kunnen vinden, dus ik voelde mij best wel goed na die dag. Heb ik toch mijn steentje bij kunnen dragen aan iemand anders haar project. Zeker omdat de resultaten achteraf niet aan mij lagen, maar echt aan de stoffen die we hadden gebruikt, dus ondanks dat we niet veel verder zijn opgeschoten, hebben we wel een paar belangrijke fouten ontdekt, die doorgegeven gaan worden aan de producenten. Ik heb zelfs al een soort van presentatie gedaan, de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik presenteren echt verschrikkelijk vind. Maar ik moest een artikel lezen (71 pagina's!) en de belangrijke dingen daarvan presenteren tijdens onze wekelijkse groepsbespreking.

En ik moest weer bloed laten prikken, twee keer zelfs. Zoals ik al eerder had gezegd, was mijn visum aanvraag afgekeurd op mijn tuberculose uitslag. Ik heb hier een röntgenfoto laten

maken, en om er zeker van te zijn dat ik geen problemen zou krijgen met mijn HIV uitslag, heb ik ook bloed daarvoor moeten laten prikken. Dat duurde gelukkig bij elkaar maar drie en een half uur, want echt snel zijn ze hier niet, sterker nog ik moest een dokter zien, heb ik een halfuur zitten wachten voor een lege kamer (dat weet ik heel zeker, want ik zag de vorige patiënt naar buiten lopen), om vervolgens alleen maar te hoeven beantwoorden, 'Heb je bloed geprikt en een röntgenfoto gemaakt?', ik ben letterlijk 20 seconden binnen geweest. Ik was op zijn zachtst gezegd niet blij met hoe dit ging. Deze keer bloedprikken betekende trouwens dat samen met de twee keer in Nederland, want bij de eerste keer was er iets mis gegaan met de buisjes, ik drie keer een HIV-test gehad in minder dan een maand tijd. Ik kan dus wel met behoorlijke zekerheid zeggen dat ik geen HIV heb. En ook geen TBC

trouwens, ook die uitslag was negatief. Mijn visum kon ik eindelijk ophalen, tot 2 november mag ik legaal in dit land zijn! De andere keer bloedprikken was weer ergens anders voor. Tijdens mijn bachelor was het verplicht om vaccinaties te halen tegen Hepatitis B, een ziekte die overdraagbaar is door contact met mensen en menselijke weefsels en bloed. Ik heb in 2013 na drie vaccinaties mijn bloed laten testen om te kijken of ik 'levenslang' beschermd ben, maar hier in Singapore telt dat niet, dus het moest hier ook nog een keer. Wat een geluk heb ik toch, maar de uitslag was zoals verwacht goed, ik ben nog steeds beschermd. Hopelijk is het nu wel klaar met het afnemen van mijn bloed.

De komende weken zullen in het teken staan van de diercursus

en een tijdsplan opzetten voor mijn project. Het is de bedoeling dat er aan het einde van mijn stage een manuscript is geschreven voor een publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift, dus er zit wel enigszins wat tijdsdruk achter. Dit betekent ook dat ik waarschijnlijk al wat cel experimenten moet gaan doen bij ons in het lab, terwijl iemand anders voor mij de cellen isoleert uit de muizen. En wanneer ik al mijn certificaten heb gehaald en toegang heb gekregen tot de dierfaciliteit dan mag ik dat ook zelf gaan doen.

Even een kleine disclaimer. Ik snap dat dit voor sommige mensen best wel een ding is, werken met proefdieren, en geloof me het is niet mijn hobby, maar voor sommige ziektes en aandoeningen zijn er nog geen goede alternatieve modellen

beschikbaar. Dit komt er wel steeds meer, maar voor deze ziekte is het er nog niet. De dieren worden ongelooflijk goed behandeld, het is namelijk absoluut niet de bedoeling dat door slechte leefomstandigheden de resultaten aangetast worden. Daarnaast zijn er hele strenge controles en moet je altijd kunnen verantwoorden waarom je van een bepaald diersoort zoveel dieren nodig hebt, als het met minder kan, dan moet dat ook gewoon.

Ik heb voor Singaporese begrippen hele nette werktijden, van 9-18 uur. Ik had mezelf namelijk na verhalen van mensen die op kantoor zitten voorbereid op dagen die tot minstens 20 uur, misschien zelfs tot 22 uur zouden duren. Dus ik heb niks te klagen. We hebben ook best lang lunchpauze, dus ik denk dat ik ongeveer 8 uur werk per dag. Die lunches zijn hier natuurlijk

ook anders, dan in Nederland. Waar wij gewend zijn om een boterhammetje te smeren thuis en mee te nemen in een broodtrommel of plastic zakje, is het hier heel normaal om lunch te kopen in de 'kantine'. Dit zijn warme maaltijden, die omgerekend niet duur zijn. Er is heel veel keuze, je hebt een soort van stalletjes met verschillende culturen. Mij maakt het niet heel veel uit waar ik mijn eten koop, mijn streven is om zo kort mogelijk in de rij te staan. Ik heb namelijk op dag 2 van

mijn stage ruim een half uur moeten wachten op mijn eten (er stond geen rij voor het bestellen, wel voor het ophalen), waardoor al mijn collega's allang klaar waren met lunchen tegen de tijd dat ik eindelijk aan kon schuiven.

Ik hoef in het weekend (nog) niet te werken, dus ik heb daar uiteraard gebruik van gemaakt door nog wat toeristische plekjes te bezoeken. In mijn vorige blog was ik geweest naar Marina Bay Sands en Gardens by the Bay, maar door de regen heb ik eigenlijk geen mooie foto's kunnen maken. Dus mijn missie was om nog een keer terug te gaan naar Marina Bay en bij zonnig weer foto's te maken. Daarnaast is er bovenop Marina Bay Sands (dat hele hoge gebouw met die boot erop) een groot uitkijkpunt waar je foto's kunt maken van de omgeving. Heel erg mooi, maar het kost 23 dollar aan entree,

vind ik toch een beetje overdreven voor een paar foto's. Dus de Nederlander/Filipino in mij heeft gezocht naar een goedkopere optie, en die is er. Mijn tip voor wie in de toekomst Singapore gaat bezoeken: er is een restaurant in toren 2 (er zijn drie torens in totaal) op de 57e verdieping, het heet Spago. Als je naar dit restaurant gaat heb je aan de ene kant uitzicht op een infinity zwembad en aan de andere kant uitzicht op de Marina Bay met Gardens by the Bay. Het is wel een ander uitzicht dan vanaf het echte uitzichtpunt, maar entree is gratis. Het is alleen wel de bedoeling dat je daar wat eet en/of drinkt. En daar ging het voor mij fout. Ik dacht ik neem gewoon het goedkoopste op de kaart, maar het goedkoopste op de kaart is een ananassapje van 7 dollar. En aangezien het lunchtijd was heb ik er ook wat gegeten, een clubsandwich van 28! dollar. Met de verplichte fooi erbij was ik 38 dollar kwijt voor een lunch. Wel iets om mee rekening te houden, maar het uitzicht was dus wel gratis.

Verder ben ik die dag ook naar het Merlion Park gelopen. De Merlion is de nationale mascotte van Singapore. Vroeger heette Singapore 'Singapura', wat letterlijk de Lioncity betekent. Het hoofd is dus een leeuw, het onderste deel is een vissenstaart. Dit staat voor het feit dat Singapore van origine een vissersdorp was. En van dit wezen hebben ze een standbeeld staan aan de Singapore River, waar men uitzicht heeft op Marina Bay Sands en de Singapore Flyer (reuzenrad). Nadat ik daar ook mijn foto's had gemaakt kan ik met een gerust hart zeggen dat ik de belangrijkste toeristische plekken in Singapore gehad heb. Of nou ja, volgens de meeste ansichtkaarten dan.

Ik ben vervolgens nog een stuk verder gelopen, waarbij ik nog foto's heb gemaakt van de National Gallery en van St. Andrew Church. Ik heb daar verder niet heel erg bij stilgestaan, want musea vind ik niet heel boeiend en die kerk was erg druk.

Het weekend erna ben ik naar de Botanische Tuinen geweest, en de National Orchid Garden die daar ook zit. Ik had wat pech dat het 's ochtends regende, maar in de loop van de middag werd het droog en ik heb nog wat mooie foto's kunnen maken. Van één van mijn collega's had ik gehoord dat je ongeveer 2 uur doet om er helemaal doorheen te lopen, maar dat is echt niet waar. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te zien, ben een paar keer verkeerd gelopen, en ik heb best veel stil gestaan voor foto's, dus al met al heb ik zo'n vier en een half uur daar rondgelopen. Vooral de Orchid Garden vond ik prachtig. De entree is niet gratis hier, de rest van de Botanische Tuinen is dat wel. Toevallig had ik gezien dat het een soort van schoolvakantie was, dus studenten mochten gratis naar binnen. De entree is gelukkig niet heel heftig, 5 dollar voor een

volwassene. Leuk weetje over de National Orchid Garden, het is de nummer 1 activiteit op Tripadvisor. De reden waarom ze een hele tuin met alleen maar orchideeën hebben is dat de orchidee het nationale symbool van Singapore is, dus deze tuin is echt een pronkstuk van hun cultuur.

Doordat ik best wel veel had gelopen heb ik nog even over Orchard Road gelopen, de winkelstraat van Singapore, maar ik was zo moe en alles is daar zo duur dat ik lekker naar huis ben gegaan. Naast de overduidelijke toeristische plekken is er niet heel veel te doen in Singapore, behalve eten en winkelen. Er zijn dus ook heel veel winkelcentra te vinden door het hele land. Niet heel erg ver bij mij vandaan is er zelfs een plek waar 3 winkelcentra naast elkaar zitten, en dat zijn niet winkelcentra à la Slandshof, je kunt er behoorlijk wat uurtjes vertoeven en

dan heb je er dus nog maar eentje gehad.

Wat heel erg fijn is aan Singapore, is dat het omringd is met allemaal mooie landen. Het is dan ook vrij normaal om door Azië te reizen vanuit Singapore, ook voor een vakantie is het best makkelijk om een paar dagen Singapore te combineren met de uiteindelijke bestemming. Mijn eerste 'buitenlandse' avontuur was naar Batam, Indonesië. Vanuit Singapore gaat er een ferry naar deze stad, dit duurt maar een uurtje, want het is niet heel ver weg. Dit maakt het een ideaal dagtripje, en veel mensen hier gaan naar Batam om flink te shoppen, het is er namelijk een stuk goedkoper dan hier. Een andere reden om erheen te gaan is voor de heerlijke spabehandelingen. En daar heb ik voor gekozen, ik had nog het plan om een beetje de toerist uit te gaan hangen, maar ik had die nacht ervoor heftige

kramp gehad in mijn kuit, dus lopen ging best lastig. Ik heb het nog wel geprobeerd hoor, maar de hoofdreden voor mij om om te keren waren de erg opdringerige mensen. Ik voelde me zo opgelaten en ook wel een beetje onveilig, dat ik niet wist hoe snel ik een winkelcentrum in moest vluchten. Dus ik heb niet veel van Batam gezien, maar wat ik ervan gezien heb, doet me meer aan de Filipijnen dan aan Singapore denken.

Ik hoop wel dat mijn volgende avonturen naar andere landen beter gaat verlopen, ik heb namelijk nog wel wat reisjes op mijn wensenlijst staan voor de komende maanden. Eén daarvan ga ik zeer binnenkort boeken, een weekje naar de

Filipijnen, totaal niet verrassend, maar stond wel met stip bovenaan mijn lijst, ik kan niet wachten om mijn familie weer te zien. Maar ik moet nog even geduld hebben, tot eind juli welteverstaan.