Nusa Penida

Vanmorgen staan Mir en ik vroeg op, want we hebben om 8.00 uur een yoga les. Beiden hebben we hier niet zoveel ervaring mee, maar we vinden het heerlijk. Om een uur of 10 zitten we aan het ontbijt en begint het al behoorlijk warm te worden. We hebben chauffeur Gede die ons gisteren van de boot naar ons resort heeft gebracht, gevraagd of hij ons rond wil rijden op het eiland. Dat doet hij met liefde en het blijkt een goede keus, want we hebben zoveel lol met hem! En ondertussen brengt hij ons naar de mooiste plekjes op het eiland. Eerst rijden we naar Tembeling Beach. Onderweg vertelt Gede al dat we als we daar aankomen we nog een stukje achterop een brommer moeten om bij het strand aan te komen. Wat we dan nog niet weten is dat dat stukje niet over een vlakke asfaltweg gaat, maar super steil de berg af over een onverhard pad met alleen maar gaten en bulten er in. We stappen alle drie bij iemand

achter op de brommer en zijn heel blij als we 10 minuten later zonder dat we gevallen zijn beneden aankomen. Vanaf daar moeten we nog 300 traptreden verder naar beneden lopen, maar dat kunnen we gelukkig zelf. Het uitzicht is trouwens zeker de moeite waard, want we komen bij een soort poeltjes aan met zeewater en een prachtig zicht op de rotsen en de kust. Wat iets minder mooi is, is al het plastic dat hier aanspoelt op het strand. Zo verdrietig om te zien. Als we even hebben gezwommen in de poeltjes lopen we daarna de 300 treden weer omhoog. Normaal gesproken al een flinke klim, maar nu ook nog eens met meer dan 30 graden. Als we weer boven aankomen zijn we dan ook helemaal doorweekt. En we moeten natuurlijk ook weer met de brommer terug omhoog. Gelukkig valt die mee vergeleken met de heenreis, maar toch zijn we blij als we weer boven zijn. Gede brengt ons hierna naar Kelingking Beach, waar we vanaf een uitzichtpunt op de enorme rots uit kunnen kijken die de vorm heeft van een T-rex. Zo wordt de rots in de volksmond dan ook genoemd. Naast een goede chauffeur blijkt Gede ook nog eens een goede fotograaf te zijn. Hij doet er alles aan om ons perfect op de foto te zetten met het uitzicht. En met alles bedoel ik ook in bomen klimmen enzo. Wij vinden het echt veel te gek, maar hij staat erop dat we voor hem poseren. Na ongeveer 100 foto’s lopen we weer terug naar de auto en gaan we op zoek naar een tentje om te lunchen. Ook daarvoor weet Gede natuurlijk wel een goed plekje. We vragen hem of hij met ons mee wil lunchen, maar hij blijft liever buiten met een aantal andere chauffeurs. Het voelt nog steeds een beetje gek om ons zo rond te laten rijden, maar als we dit bespreken met Gede geeft hij aan dat hij het juist erg leuk vindt om dit te mogen doen.

Verder hebben we super leuke gesprekken met elkaar en vertelt Gede veel over het leven hier op Nusa Penida, over de cultuur hier en over zijn manier van leven. Ondertussen zingen we met elkaar en hebben we vooral heel veel lol. Na de lunch gaan we naar Angels Billabong en Broken Beach. Angels Billabong is een soort natuurlijke infinity pool. Het zeewater stroomt over de rotsen de poel in. Broken Beach is een baai met een hagelwit strand er in, met een natuurlijke brug hier overheen. Gede vertelt ons dat het niet is toegestaan om hier te zwemmen, omdat de zee veel te woest is en dat er meerdere mensen zijn omgekomen die dit toch hebben geprobeerd. Daarnaast mag in de infinity pool ook niet gezwommen worden, omdat dit alleen bedoeld is voor de engelen. Er wordt goed in de gaten gehouden dat mensen niet te dicht bij de plekken komen waar het niet toegestaan is om te zwemmen. Als we hier een rondje hebben gelopen gaan we weer terug naar de auto en rijden we naar Chrystal Bay. Op dit strand is het water een stuk rustiger, zodat we hier wel kunnen zwemmen. En dat is wel even lekker, want het is echt heel warm en plakkerig hier. We blijven op dit strandje tot dat de zon ondergaat, want Gede heeft ons verzekerd dat de zonsondergang hier prachtig is. En hij heeft helemaal gelijk, want als we de zon in de zee zien zakken kleurt de lucht fel op in oranje, paars en blauw. Zodra de zon weg is lopen we terug naar Gede die een stukje verderop op ons zit te wachten met een paar andere chauffeurs. Hij vraagt of hij ons nog naar een leuk restaurantje moet brengen, maar we hebben het wel gehad voor vandaag dus brengt hij ons terug naar het resort. Eerder heeft hij ons verteld dat hij het niet echt fijn vindt om in het donker in de buurt van ons resort te rijden, omdat hier

volgens hem geesten rondspoken. Naast het resort is een plek waar ceremonies worden gehouden als mensen overleden zijn. Hmm, niet echt een fijn idee. Gelukkig brengt hij ons nog wel thuis. Hier aangekomen eten we nog wat in het restaurant en daarna gaan we op het balkonnetje voor ons huisje zitten. We krijgen veel berichtjes uit Nederland, omdat het Corona virus zich steeds verder verspreid. Hoewel we er hier op eiland nog weinig van merken, maken we ons natuurlijk wel zorgen om wat er allemaal gebeurt in de wereld. Onze vlucht gaat pas op 1 april terug, maar we hebben al gehoord dat er vluchten gecanceld worden. We bekijken dus per dag hoe de situatie is en spreken af dat we in ieder geval morgen contact op gaan nemen met onze luchtvaartmaatschappij om te kijken of we onze vlucht om kunnen boeken. Hierna gaan we niet te laat naar bed, omdat we allemaal moe zijn van de lange dag.