Kaikoura

Om half 6 gaat de wekker en een half uur later komen we opnieuw het inmiddels welbekende kantoor van Whale Watch binnenlopen. Er is alleen wel iets veranderd deze keer, want waar we al een paar keer het woordje cancelled hebben zien staan, staat er nu het woordje sailing. Wel met de opmerking dat er een hoge kans is op zeeziekte en dat zwangere vrouwen en kinderen niet mee mogen op deze trip in verband met de wilde zee. Maar we zijn niet zwanger en ouder dan 8, dus wij mogen wel mee! We moeten nog een half uurtje wachten tot de briefing begint. Hebben we mooi nog even de tijd om koffie te halen, want die hadden we overgeslagen vanmorgen. Dan zitten we met z’n allen in een zaaltje terwijl de safety instruction begint. We worden welkom geheten door iemand van het personeel en vervolgens wordt er een video gestart. Na ongeveer drie minuten wordt de video stopgezet en wordt ons verteld dat de trip alsnog gecanceld wordt, omdat de zee nog steeds te ruig is. We kunnen bij de kassa een refund krijgen. We staan echt helemaal versteld hoe abrupt dit allemaal gaat. Nu we al zover waren hadden we niet meer verwacht dat de trip alsnog niet door zou gaan, maar dit blijkt toch echt het geval. Iedereen rent als een gek naar de kassa, dus wij lopen maar mee in de stroming. Morgen is echt onze laatste mogelijkheid, dus we boeken nog een laatste keer om. De meneer achter de kassa grapt dat het vast goed moet komen, omdat het morgen vrijdag de dertiende is. We zullen zien. Een beetje teneergeslagen lopen we terug naar Harry. Niet alleen omdat de trip niet doorgaat, maar ook omdat we niet zo goed weten wat we nog een hele dag moeten doen in dit dorp. Simon heeft vanmiddag nog een middagje vissen op de planning staan, dus besluit ik zelf om ook nog maar een tripje te boeken. Ik ga met een bootje mee de zee op om albatrossen en andere zeevogels te spotten. Aangezien deze boot veel minder ver de kust uit vaart heb je ik deze trip veel minder last van de ruige zee. Wel wordt er geadviseerd om iets in te nemen tegen zeeziekte. Ik heb hier zelf nog nooit last van gehad, dus probeer het eerst zonder. Als we even later uitvaren aan ik me best voorstellen dat mensen hier ziek van worden, want de golven zijn behoorlijk hoog. Gelukkig heb ik er zelf niet veel last van. We varen nog maar net de haven uit als het bootje al stopt, omdat er een Little Blue Penguin is gespot. En inderdaad, er zwemt een kleine pinguïn niet zo ver bij de boot vandaan. Zo leuk om te zien, maar lastig om te herkennen, omdat het net eenden lijken als ze op het water dobberen. We varen weer verder en niet veel later vliegen de eerste albatrossen al achter de boot aan. Wauw, wat blijven dit toch bijzondere vogels om te zien. Ze zijn enorm en hebben een spanwijdte van wel 3,5 meter. Het mooist vind ik ze als ze vliegen, maar als de boot even later stopt komen ze ook vlakbij ons op het water zitten om daar rond te zwemmen. Echt prachtig om te zien. Na 2,5 uur varen en ongeveer 200 foto’s rijker komen we weer terug in de haven. Het weer is steeds beter geworden en op de terugweg is de zee zelfs best rustig en het zonnetje lekker gaan schijnen. Simon wacht me op in de haven, omdat dit ook de plek is waar zijn vissersboot vertrekt. Als ik net weer aan de wal sta komt zijn boot er al aan, dus zwaai ik hem uit. Ik rij daarna een stukje rond door

het prachtige landschap hier en stop even bij een lavendelboerderij een stukje verderop. Hier wandel ik lekker rond om vervolgens weer terug te rijden naar de haven. Daar weer aangekomen wil ik een eitje koken, maar blijkt de gastank leeg te zijn. Oeps! En dat terwijl we nog maar één dag te gaan hebben. Ik wacht op Simon die even later de haven weer in komt varen. Hij heeft een zak vol met rode poon en een kreeft bij zich. En een super leuke middag gehad op het water. Ik heb ondertussen online gezien dat er vanmiddag om half 5 nog een extra Whale Watch boot vertrekt, dus op het laatste moment besluiten we het erop te gokken en te vragen of we nog met deze boot mee kunnen, in plaats van die van morgenochtend. Dit blijkt gelukkig te kunnen. Eerst rijden we naar een tankstation om onze gas tank bij te laten vullen en

dan zoeken we een camping voor vannacht. Nadat Simon snel alle vislucht van zich af heef gespoeld onder de douche is het alweer 4 uur en lopen we naar The Whale Watch office. We checken in en krijgen te horen dat de trip nu echt doorgaat en dat er al meerdere boten zijn vertrokken, dus dat de zee prima is. Ja, ja, eerst zien dan geloven. We krijgen opnieuw de Safety Briefing te zien en kijken het filmpje nu helemaal uit tot het eind. Dan worden we met z’n allen in een bus naar de haven gebracht en zijn we alweer een stapje verder dan vanmorgen. We stappen aan boord van de boot en even later varen we de haven uit. OK, het gaat dus echt door. Nu nog hopen dat we ook daadwerkelijk walvissen gaan zien. Terwijl we onderweg zijn wordt ons verteld wat voor walvissen allemaal voorkomen in dit gebied en dat we op zoek gaan naar de Sperm Whale, omdat dit zich heeft meest laat zien. Na een half uurtje varen gaat de snelheid wat naar beneden en mogen we naar buiten om vanaf het dek te kijken of we al iets kunnen zien. De skipper heeft ondertussen een soort apparaat in de zee gehangen waarmee ze kan luisteren of er walvissen in de buurt zijn. Op een gegeven moeten we ons allemaal goed vasthouden, omdat ze iets gehoord heeft en er met volle snelheid naartoe gaat varen. En dan zien we inderdaad in de verte een soort van fontein met water omhoog spuiten. We komen steeds dichterbij en zien dan de enorme walvis voor ons in de zee dobberen. Zo bijzonder om te zien, helemaal als je bedenkt dat je maar een fractie van het hele beest ook daadwerkelijk ziet. Als we een tijdje staan te kijken zegt onze gids dat we onze camera’s allemaal gereed moeten houden, omdat de walvis naar beneden gaat duiken. We zien de enorme staart boven het water uitsteken, wauw wat een ervaring. Deze walvis blijft nu een uur op de bodem van de zee, dus moeten we allemaal terug naar binnen en gaat de skipper op zoek naar nog meer walvissen. Als we een uurtje rond hebben gevaren blijken deze er niet te zijn, dus gaat ze op zoek naar ander Marine Wildlife. Niet veel later zien we om ons heen een paar dolfijnen zwemmen. En van een paar worden dit er in no time hinderden. Wauw, opnieuw een magisch gezicht. Overal waar we kijken zien we dolfijnen zwemmen en springen en de meest bijzondere salto’s maken vlak voor onze neus. En om het nog een beetje magischer te maken begint de zon langzaam in de zee te zakken en kleurt de lucht fel oranje. Dit is echt zo mooi om te zien! Tot onze gids omroept dat het tijd is om weer terug naar de haven te gaan. We maken nog snel een paar laatste foto’s en lopen dan weer terug naar onze stoelen binnen. Door het raam kijken we hoe de zon verder naar beneden zakt en even later varen we de haven weer binnen. Hier grijpen alle hobby fotografen nog even de kans om een foto te maken van de prachtige zonsondergang, voordat we weer met z’n allen in de bus stappen en terug worden gebracht naar het dorp. Wat zijn wij blij dat we op het laatste moment hebben besloten om toch vandaag de trip te gaan maken. En nadat deze vier keer was gecanceld geeft het ons extra veel voldoening dat we nu zoveel moois hebben mogen zien. Helemaal gelukkig lopen we terug naar de camping waar nog een paar heerlijke vis filetjes op ons liggen te wachten. We doen daarna nog een spelletje om de dag mee af te sluiten en kruipen dan met een lach op onze gezichten in bed.