Arthur’s Pass

We slapen lekker uit vandaag, want we merken dat het rijden in de bergen ons best veel energie kost. Dus we doen een dagje rustig aan en nemen de tijd voor het ontbijt. Toen we wakker werden hoorden we de regen al tikken op het dak. Dat is weer even wennen, want de afgelopen weken hebben we eigenlijk alleen maar heerlijk weer gehad. Na een heerlijke warme douche gaan we weer op pad. Het uitzicht onderweg is nog steeds prachtig en we zien de wolken laag in de bergen hangen, wat een duister gevoel geeft, maar het ook weer super mooi maakt. We rijden vandaag langs de kust en stoppen in het begin elke paar kilometer, omdat de zee er zo

mooi uitziet. De golven zijn enorm, want het stormt hier! Verder steken er grote rotsblokken uit de zee naar boven, wat het uitzicht spectaculair maakt. We rennen steeds snel even naar buiten om van het uitzicht te kunnen genieten, maar net zo snel weer naar binnen om te voorkomen dat we helemaal nat worden. Als we net weer even op het strand hebben gekeken en het bijna droog is ziet Simon een bordje met koffie. Dat past precies bij ons dagje rustig aan doen, dus we slaan af en rijden de parkeerplaats van een kleine zondag markt op. Super leuk, een paar kleine kraampjes met wat groenten, een tentje met sieraden en natuurlijk het koffie tentje waar we voor kwamen. Hier bestellen we een heerlijke koffie, maken we een praatje met de local die de koffie verkoopt en laten we ons verleiden tot één van de heerlijke versgebakken Ginger Crunch gebakjes. We gaan op het terrasje zitten en om het plaatje compleet te maken is er ook nog eens live muziek. Niet helemaal zuiver, zeker erg sfeervol, dus we zitten hier prima en genieten van de reuring om ons heen. Na een half uurtje gaan we weer verder en rijden we naar Punakaiki. Dit plaatsje is bekend door de bijzondere rotsformaties die hier langs de kust staan. De Pancake Rocks zien eruit als stapels met pannenkoeken en tussen de rotsen door ontstaan blowholes als het hoogtij is. En laat het nou toevallig net hoogtij zijn. Helaas worden we niet alleen nat van het water die uit de blowholes naar boven komt, maar ook omdat het inmiddels weer keihard is gaan regenen. We lopen iets sneller dan we normaal doen het rondje langs de rotsen en zien de enorme golven tegen de kust aan storten. Een waanzinnig gezicht en bijzonder om mee te maken. Helemaal doorweekt komen we even later weer terug bij Harry. Het is niet zo koud

gelukkig, dus we drogen ons een beetje af en rijden daarna door naar Greymouth waar we een boodschapje halen en de tank volgooien. Dan laten we de kust achter ons en rijden we door de prachtige Arthur’s Pass het binnenland weer in. Deze route door het dal van de enorme bergen om ons heen is ondanks de regen en mist nog steeds erg mooi. Onderweg stoppen we een paar keer, maar echt mooie foto’s maken lukt niet zo goed door de harde regen. Er zijn hier een paar mooie wandelroutes, maar ook dat zien we niet helemaal zitten met

dit weer, dus als we in het dorpje Arthur’s Pass aankomen draaien we om en rijden we weer terug. Een paar kilometer verderop hebben we een camping gezien waar we naartoe rijden. Hier is nog voldoende plaats, dus we krijgen een mooi plekje waar we goed uit kunnen kijken op de mist en de regen;). Nu is het toch wel heel fijn dat we niet in een tentje aan het kamperen zijn en kunnen we gewoon lekker binnen blijven zitten en ons ding doen. Ik heb tijd om te bloggen en Simon kijkt een serie. Ondertussen krabben we onszelf helemaal open, omdat we onder de zandvliegbulten zitten. Als het donker wordt gaan we er toch nog even uit, want er zijn een paar paadjes in het bos aan de camping waar je glowworms kunt zien. Deze gloeiende wormen kun je op veel plekken in Nieuw Zeeland zien, maar wij zijn ze nog niet tegen gekomen. We trekken dus een poncho aan en gaan met hoofdlampjes op het bos in. En inderdaad, na een paar minuten lopen doen we ons lampje uit en zien we allemaal kleine lichtjes langs de rivier fonkelen. Bijzonder gezicht zo in het donker en als je niet beter had geweten zou je denken dat er kerstverlichting hangt. Ondanks dat we al met al maar 10 minuten buiten zijn geweest zijn we toch doorweekt. We trekken snel onze natte kleren uit en kruipen lekker in bed. Als ik de deken open sla blijkt dat het zo hard heeft geregend, dat het water via de achterkant naar binnen is gekomen. Gelukkig alleen aan de zijkant van het bed, dus we leggen er een handdoek op en gaan alsnog lekker slapen. Morgen weer een dag, want terwijl het nog steeds spoelt kunnen we er toch niet zoveel aan doen.