Me, my jetlag and I

Het is woensdag 17 augustus, één minuut voor half 10 in de avond, lokale tijd. Onze lange, lange reis naar de Filipijnen zit erop. Elles, ik en het uitzwaaicomplot zijn de 16e rond 11.00 uur vertrokken naar Schiphol. Extra vroeg in verband met eventuele files en veiligheidscontroles, die we gelukkig niet zijn tegengekomen. Op Schiphol hoefden Elles en ik alleen nog maar onze bagage af te leveren want inchecken hadden we al online gedaan. Ik zou Kaylee niet zijn als ik niet de maximaal toegestane hoeveelheid bagage bij me zou hebben (of meer). Mijn koffer telde maar liefst 30 kilo en mijn handbagage was 9 kilo… oeps, 2 kilo teveel. De vrouw achter de bagagebalie keek mij streng aan. Toen ik vertelde dat ik vijf maanden wegging en dramatisch al het snoep uit mijn tas kieperde, zuchtte ze en ging akkoord met de overgebleven 8 kilo. Ook Elles moest eraan geloven. Wie stopt er nou verboden middelen in z’n backpack in plaats van in de handbagage? Nooit geweten dat powerbanks zo gevaarlijk kunnen zijn… Om 14:30, veel te snel voor mijn gevoel, was het tijd om te gaan boarden en dus afscheid te nemen van het thuisfront. Dit was erg lastig en er werden heel wat traantjes weggepinkt. Nog nasniffend en met betraande ogen een laatste foto gemaakt en toen waren we echt weg.

Het vliegen is voorspoedig verlopen en met een ruim aanbod van films, extra beenruimte, dekentjes en overheerlijk (maar niet heus) vliegtuigvoer hebben we de reis overleefd. Rond 17:00 lokale tijd kwamen Elles en ik het vliegveld van Cebu uitgelopen, de warme middaglucht in. Er was geen spatje regen te zien, iets waar we ons wel op hadden voorbereid aangezien het hier nu regenseizoen is. We werden hartelijk en met een aantal knuffels ontvangen door Butch, Ann en de Social Worker. We hebben er drie uur over gedaan om van Cebu naar Carmen/Barangay Triumfo te komen, de plek waar Batang Pinangga is gevestigd. Het verkeer is hier een chaos! Met z’n vieren op een scooter, rechts inhalen en met 20 man in een 10-persoonsbusje, het kan allemaal! Eenmaal aangekomen hebben we snel wat gegeten (begint met de r en eindigt op ijst) en onze kamers gecheckt. Deze zijn behoorlijk luxe voor Filipijnse begrippen. Elles en ik hebben een gastenverblijf met ieder een eigen kamer, die bijna groter is dan mijn kamer in Nederland. Daarnaast zitten we in een prachtige omgeving met aan de ene kant bergen en aan de andere kant de zee. Ook zijn er ontzettend veel (fruit)bomen en zelfs een riviertje. Goedgekeurd dus! Om 22:00 ben ik gaan slapen. Moe, nog steeds hongerig, zonder telefoonsignaal en met een enorme jetlag. Welkom!

De volgende ochtend werd ik om 02:00 wakker en weer in slaap vallen was geen optie. Dan maar een beetje lezen. Om 05:00 leek het alsof de hele dierentuin voor mijn slaapkamerraam stond en ik een gratis showtje kreeg. Krekels, gekko’s, vogels, honden, katten en een stuk of drie ontzettend schorre hanen die een wedstrijdje kukelen deden. Over al die andere vreemde dierengeluiden die ik hoorde en niet kon thuisbrengen laten we het maar niet hebben. Daarnaast hoorde ik rond 05:00 uur al de eerste kinderen praten. Zij maakten zich klaar voor school terwijl ik in bed lag te draaien, wanhopig op zoek naar nog een paar uurtjes slaap. Om 08:30 ging de wekker, rise and shine! We hebben ontbeten met eieren, zonder al te dicht in de buurt te komen van de pan met rijst die ook voor ons klaarstond. De rest van de dag hebben we zelf het terrein verkend, een rondleiding gekregen en een siësta gehouden van 13:00 tot 15:00. Totaal niet verkeerd. Ook hebben we de kids ontmoet, die in het begin erg verlegen waren maar al snel toenadering zochten. Ze

zijn erg lief, speels en aanhankelijk. Ze maken veel lichamelijk contact zoals knuffelen, op schoot zitten, op je rug klimmen en je hand vastpakken, waaruit Elles en ik kunnen opmaken dat zij al veel hebben meegemaakt in hun vroege jeugd. We hebben al ‘dakpan’ gespeeld, oftewel tikkertje!

Elles en ik voelen ons erg welkom en er wordt steeds benadrukt dat we rustig aan mogen doen. Dit zijn onze ‘easy days’. Vandaag zijn we naar de stad Danao geweest en nu zijn we aan het relaxen bij El Salvador, een resort waar ze een zwembad én wifi hebben! Zometeen is het alweer tijd voor ons middagdutje... X