Finding the 'good' in goodbye

"Hoelang nog?" "Ben je al aan het aftellen?" "Wanneer vertrek je?" Hoe dichter de vertrekdatum nadert, hoe meer deze vragen worden gesteld door vrienden, familie, kennissen, collega's en vage bekenden. Ik geef voortaan antwoord op de automatische piloot. De tijd is voorbijgevlogen en in plaats van "over drie maanden, dus dat duurt nog wel ff" kan ik zeggen dat ik over precies een week, rond deze tijd, in het vliegtuig naar de Filipijnen zit. Ik hoop daar een fantastische minor tegemoet te gaan en met veel plezier stage te gaan lopen in kindertehuis Batang Pinangga, samen met mijn buddy Elles. Stress heb ik nog niet echt, gezonde zenuwen wel.

De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van voorbereidingen, voorbereidingen en jaja, je raadt het al.... nog meer voorbereidingen! Terwijl zowat iedereen die ik ken al lang en breed zomervakantie had, ging ik een week lang elke dag braaf op en neer naar school. Hier werden verschillende bijeenkomsten georganiseerd die voornamelijk gingen over de inhoud van de minor. Tsja, er zullen toch ook opdrachten gemaakt moeten worden op de subtropische (vakantie)bestemming waar ik volgende week arriveer... Tevens heb ik veel info ontvangen van de Filipijnengroep Nederland, een bemiddelingsorganisatie die Elles en mij heeft geholpen met het vinden van een stageplaats, en ben ik gewaarschuwd voor de 'cultuurshock'. Ik weet nu al dat Filipino's erg indirect zijn, ze minstens drie keer per dag rijst eten en SMS'en helemaal hot is daar. Ik heb ergens een oude Nokia opgeduikeld en kan niet wachten om deze weer te gaan gebruiken, natuurlijk nadat ik er een Filipijns simkaartje in heb gepropt. Ik ga maar liefst 10 jaar terug in de tijd, waaauw! Mijn nieuwe nummer volgt nog, maar ook op het nummer van mijn lieftallige iPhone zal ik nog gewoon bereikbaar zijn.

Naast bovenstaande praktische voorbereidingen hebben Elles en ik op 15 juli een fantastische benefietavond gehouden. Van het bedrag dat is opgehaald had ik nooit durven dromen en hiervoor ben ik onze families dan ook erg dankbaar. Het geld dat wij hebben ingezameld zal worden besteed aan een goed doel in de Filipijnen. Denk bijvoorbeeld aan medicijnen, levensmiddelen of schooluniformen zodat kinderen daar naar school toe kunnen. Daarnaast hebben mijn vrienden en familie mij twee weken geleden verrast met een afscheidsfeestje (zo lief!!!) en was bijna iedereen aanwezig waarvan ik überhaupt afscheid zou willen nemen. Een ding staat namelijk vast en dat is dat ik geen award verdien voor afscheid nemen. De tranen staan al in mijn ogen voordat iemand de kans krijgt om aan z'n afscheidsspeech te beginnen, dus... doe maar niet haha, sorry jongens. Echt niet mijn ding.

Deze laatste week zal in het teken staan van inpakken, heel vaak uiteten en nog meer afscheid nemen. Gelukkig wenst iedereen me veel geluk, succes, plezier en al het andere, wat ik dan wel weer leuk vind aan afscheid nemen. Ook zal ik deze week nog wat kleine inkopen moeten doen voor mijn reis, naast alle andere dingen die ik al heb aangeschaft... Dingen waarvan ik dacht dat ik ze nóóit zou kopen, waaronder hele mooie (kuch) sneldrogende handdoeken, een klamboe die muggen, andere insecten en hopelijk ook loslopend wild tegenhoudt en tie-wraps (tyraps, tyreps?) om deze fantastische klamboe op te kunnen hangen. Dat wordt nog wat...

Ohja, ik kan jullie inmiddels mededelen dat ik mijn koffer van de zolder heb geplukt en dat het aftellen is begonnen! X