Terug in Canada, na mijn kort Belgisch avontuur

De laatste dag in België. Ik was als een verrassing naar huis gekomen, maar de grootste reden, was om al mijn winterspullen af te zetten.
13 april ben ik in Vancouver vertrokken. Maar daar begonnen de problemen al. Er waren problemen om op de vlucht te geraken van Montreal naar Brussel. Met tot gevolg dat ik tien minuten voor vertrek wist of ik mee kon of niet. Gelukkig was er nog een plaats vrij, op deze overboekte vlucht.
Eénmaal aangekomen in Brussel heb ik zeker veertig minuten mogen wachten op mijn bagage. Silke heeft dus met andere woorden, zeer veel geduld mogen hebben. Na het uiteindelijk mijn bagage te hebben ontvangen was ik officieel in België, en Silke was de eerste persoon die ik zag. Voor haar was het best emotioneel, met een traantje van vreugde tot gevolg. We hebben alles in haar autootje gepropt en richting Laarne. De rest van de dag was vooral onder ons twee. Ik heb tijdens de middag wel even een dutje gedaan, om wat te bekomen van mijn vluchten, op mijn eerste vlucht heb ik niet veel geslapen, aangezien ik niet wist of ik al dan niet naar huis kon vliegen die dag. Het avondeten waren frietjes van de frituur. Normaal ben ik geen frietjes persoon, maar na acht maand weg geweest te zijn, was dat het eerste wat er op het menu stond. In de avond zijn we nog even naar Gent geweest en na dat alles vroeg in mijn bed, de dag er na was een grote dag, ik zou onze oudjes verrassen met … mijzelf.
De volgende dag was aangebroken, vadertje en moedertje zien, na acht maanden. Na een kort gesprek in de auto, hoe we dat zouden aanpakken, zijn we tot de constatatie gekomen dat we het heel normaal gaan, geen gekke dingen, dit was al gek genoeg. En ik was trouwens veel te zenuwachtig voor gekke dingen, mijn maag lag helemaal overhoop, het voelde aan als een verlepte ballon (ook al weet ik niet hoe zo’n ballon zich zou moeten voelen) Mama zat rustig in de zetel wat naar de tv te kijken, ik besprong haar, maar ik was even vergeten dat ze juist was geopereerd aan een nieuwe heup, waardoor de uitbundigheid minder was dan verwacht. Ongeveer 10 minuten later is papa binnen gekomen met Dikkie, Thyco. Papa verschoot zich een bult, en ook hij was even aan de grond genageld. Naarmate het echt doordringende dat ik in België was, en na verschillende keren mij gewoon aan te staren, was alles terug bij het oude. Na mijn dolle avonturen te vertellen en na hun verhalen, was het tijd voor verse soep a la mama, met vers brood van de bakker, verse vlezekes van de beenhouwer. Kortom ik was zeer blij dat ik even naar huis ben gekomen. De dag later zou eigenlijk de grote dag zijn, dé dag dat ik oma en beter zou zien, Pasen in Horst. Ik was vrij zenuwachtig, maar niet zo hard als bij papa en mama. We hadden ook hier een plannetje. Silke zou mij een berichtje sturen van het moment dat oma en peter in de zaal aan kwamen. Gelukkig duurde dat niet lang. Ik heb ze nog nooit zo blij gezien, helemaal verrast, en met een blik in hun ogen met de vraag of ik wel daadwerkelijk daar was. Het was een zeer geslaagde dag en ze hadden de beste pasen die ze zich konden wensen. Van een verrassing gesproken.
De rest van mijn periode thuis, heb ik vooral doorgebracht met vrienden, en natuurlijk met een bezoekje aan opa, Gent. Hij kon ook niet geloven dat ik even terug was.
Met vrienden ben ik verschillende keren iets gaan uit doen. Gewoon caféetjes, dineren, lunchen, verrast worden. Sommige personen hebben mij een beetje teleurgesteld, maar het is nu zo. Maar alles bij elkaar heb ik meer van mijn tijd thuis genoten dan ik had verwacht en had kunnen hopen. Al de mensen die ik graag zie heb ik gezien en dat is het belangrijkste.

Een speciaal dank-u-tje voor Liza, Patron aka Jasper en Mama (en misschien nog mensen maar dat weet ik niet) voor het verrassinkje. Ik ging dood in de auto van de stress en het niet veilig voelen. Maar ik vond het meer dan geweldig! Ook aan al de rest dat aanwezig was, om dit zo geheim te houden. Jullie zijn de beste, veel liefde voor jullie allemaal!

Zoals ook gezegd weet ik niet hoe lang ik ga weg blijven, misschien komt er wel terug zo’n verrassing, maar dat zal de tijd uitmaken.

Ik heb ook een nieuwe job, waardoor ik beter internet heb, dus meer connectie met België.
De job is op een eiland van Vancouver Island, Pender Island, Ik ga daar werken in een Resort als kamermeisje. Ik begin deze job 17 mei, maar eerst ga ik drie weken lang rondtrekken met een vriend van in België, Cédric. Dat gaat gezellig worden, ik heb er zeer veel zin in. We gaan ook wat vrienden van mij opzoeken dat zo wat overal in BC en de Rockies zitten. En 15 mei zou ik op het eiland willen zijn, voor wat rust. Hopelijk heb ik tijd om na deze drie weken weer wat te schrijven om jullie allemaal op de hoogte te houden.