Eerste maand werk

Na de eerste dagen werken met twee personen voor de opleiding, stond ik er alleen voor. Het werd wat eentonig na een paar dagen, maar dat lijkt me ook normaal. Het is verstand op nul en gewoon doen. Maar de rugpijn blijft wel steeds aanwezig. De droge handen komen er ook aan, door het overmatige gebruik van degoutante producten, die niet milieuvriendelijk zijn en al zeker niet om het dagelijks in massa in te ademen en in aanraking mee te komen. De vrije dagen zullen dus vooral gebruikt worden om de handen te verwennen en om de buitenlucht op te zoeken, zodanig dat de longen en handen kunnen recupereren.
Gelukkig is de supervisor, een redelijke man, en vraagt hij niet al te veel. Hij roept mij enkel terug als ik echt iets vergeten ben, zodanig dat ik dat de volgende keer niet meer vergeet.

Na het intensieve werk, rond 4.30, is het al bijna etenstijd. Als je later dan 5 uur langs gaat voor eten, dan is je eten koud, of is er zelfs niets meer. Dus tegen 5 uur heb ik meestal gedaan met eten. Wat voor kleine problemen zorgt in de avond. Boefaanvallen tot en met, als gevolg. Misschien moet mijn maag dit nog gewoon worden, maar dat betwijfel ik. Na het eten is het of wel sporten, een rondje rond het meer, kanonnen op het meer, bordspelen, rond het kampvuur zitten, wat teevee kijken, aangezien Netflix hier niet werkt, door een veel te slechte internetverbinding, of op je kamer hangen. Met andere woorden niet veel soeps. Dus de verveling is zeer snel aanwezig.

Na een avondje rond het kampvuur, had ik een weddenschap aan mijn broek. "Doeme" dacht ik eerst. De weddenschap was om het meest drinken, maar niet tegen de minste nationaliteiten, een Engelsman en een Australiër. Maar ik heb mijn maag volledig voorbereid op deze intensieve weddenschap, dacht ik. We gingen de "wedstrijd" houden op een verjaardagsfeestje en een afscheidsfeestje in Banff. Daar hebben we een hotelkamer gehuurd, van

dezelfde maatschappij als onze lodge. Voor we naar de hotelkamer gingen zijn we gestopt in Liquor Store. En daar heb ik La Chouffe gevonden!! Mijn avond was opslag al goed! La Chouffe? Ze hadden 4 flessen en ik heb ze allemaal aangeschaft. En natuurlijk waren ze ook allemaal op aan het einde van de avond. Dat heeft mij veel te goed gesmaakt. Door een mysterieus gegeven ging de Australiër niet meer. Dus was het alleen de Engelsman en ik voor de wedstrijd. Maar dan nog heb ik gewonnen. Maar de Australiër is uit op een nieuwe wedstrijd, zodanig dat hij wint "Dat zullen we nog wel eens zien" dacht ik toen hij dat zei.Het zou nog wel even duren voor deze wedstrijd zou plaats vinden. Aangezien de Engelsman er totaal onder door zat.
Na stevig te zijn uit geweest, was het vrij hard om op te staan. Aangezien we om 11 uur uit het hotel moesten zijn en met 3 meisjes en een man een kamer deelde was de wachtrij voor de douche aanzienlijk. Na de uitgebreide douche zijn we naar de Breakfast bar geweest. Nog altijd niet met het besef dat het die dag Thanksgiving was. Na het uitgebreide ontbijt zijn we terug richting Field gereden. 2 uur in een auto, was net iets te veel van het goede, maar we hebben het heelhuids gehaald, en dat is het belangrijkste. Terug in Field hebben de Engelsman, Matt, en ik een wandeling gemaakt naar een waterval. De weg daar naar toe, gaat over een paar weken dicht, omdat die veel te gevaarlijk is om te nemen in de winter. Dus heb ik gebruik gemaakt van deze gelegenheid. De waterval is de hoogste van Canada, groter dan Niagra Falls, maar natuurlijk niet zo breed. Deze waterval gaat helemaal bevriezen. Zeer imposant. Later zijn we naar een andere waterval gestapt, waar geen toeristen waren. Niet echt een zware wandeling, maar met de sneeuw die hier al gevallen is was het pad wat glad, en moet je goed kijken voor gladde plekken. Wat teleurstellend dat we geen Wild Life zijn tegen gekomen. Maar dat komt hopelijk nog wel. Na de wandeling was het tijd voor een Thanksgiving Meal, dacht ik. Maar helaas, geen gevulde kalkoen voor mij, maar zelfgemaakt Gnocchi. Lovely! zeer goede Gnocchi! De pompoentaart was helemaal niet lekker, en ik was dus ook met andere woorden wel wat teleurgesteld in Thanksgiving. Nu is het uitkijken naar het pakje van het thuisfront dat er over een paar dagen gaat zijn! Ik ben zo benieuwd!