Roadtrip BC en Alberta, met Cédric

Na twee weken rond te reizen in de Rockies met Cédric, bevind ik mij nu al reeds twee dagen op Pender Island. Gisteren heeft Matt mij rondgeleid op het eiland. Het is een vrij klein eiland, maar zeer berg-heuvelachtig. Goed voor de conditie, aangezien we de auto zo weinig mogelijk willen gebruiken. Ik zal eerst maar eens vertellen hoe mijn rondreis is verlopen met Cédric voor ik aan mijn ervaring begin van het eiland.

Het rondreizen op zich was zeer vermoeiend. Uit een koffer leven is niet ideaal, en de hele tijd verhuizen is dat al helemaal niet.
Vijfentwintig april vertrok ik terug naar Canada na het afscheid van mama en papa. Cédric nam zijn vlucht vanuit Amsterdam en ik vanuit Brussel waardoor we elk op een verschillend tijdstip zouden aankomen. Maar gelukkig zat er maar twee uur verschil op.
Het gevoel dat ik terug “thuis” was, was uitermate aangenaam. Aangezien mijn leven nog even hier is.
Na twee dagen doorgebracht te hebben in Vancouver zijn we erop uitgetrokken naar de Rockies, met alles eerste stop Jasper. Van Vancouver meteen naar Jasper, dat was me een zeer lange rit, over 700 kilometer, maar een zeer mooie rit. Zeer uiteenlopend landschap, van een beetje rockies, tot droogvlaktes, van fruitbomen, naar de echte grote rockies. Het was meer dan aangenaam.
Aangekomen in Jasper, hebben we mijn vrienden van Manning Park ontmoet, zij reizen rond in Canada en de US. Het was een fijn weerzien. De autostrade dat Jasper en Lake Louise verbindt, is ongelofelijk mooi. Je rijdt door het gletsjergebied van Alberta, door het hard van de Rockies Mountains. Na het gletsjer gebied zijn we naar Abraham Lake geweest. Dat is normaal een meer, als dat bevriest ontstaan er luchtbellen onder het ijs zitten. Maar helaas hebben we dat niet kunnen waarnemen. Tussen het gletsjergebied en het meer hebben we een wilde bruine beer gezien. De beren komen uit hun winterslaap en zijn dan opzoek naar eten. Die avond hebben we ook afscheid genomen van mijn vriendjes, die hun reis verder gingen zetten naar Edmonton.
Aangezien het weer wat slecht was, konden we niet al te veel wandelingen doen in en rond Jasper. Er was een groot gevaar voor lawines en andere verschuivingen, zoals stenen en modder, dus niet al te veilig voor wandelingen in de omgeving. Al snel besloten we om dan maar richting Banff af te zakken. De hostel in Jasper was ook niet al te geweldig, alleen maar zure mensen, de mensen konden niet lachen en we sliepen boven dan ook nog eens met 30 mensen op een kamer. Met tot gevolg dat het een stinkkot was, in de morgen. Alles behalve een aangename sfeer.
Onderweg van Jasper naar Banff, is Betsy, de naam voor onze auto, stil gevallen, gelukkig waren we bijna in Lake Louise. Ik heb de eerste auto tegen gehouden en die mensen hebben ons afgezet aan het info centrum van Lake Louise. Daar heb ik naar een takeldienst gebeld, en binnen de twee uur

hadden we ons Betsy al terug. Er was iets los gekomen van de batterij waardoor deze niet meer werd opgeladen. Gelukkig bolden ze vanaf dat moment weer goed. Aangekomen in Banff, zijn we vrij snel in ons bed gekropen, aangezien we stik op waren van de lange reis en het grote avontuur van die dag. De dag nadien hebben we ook wat uitgerust en wat dingen bezocht rond Banff, en zijn we naar Lake Louise geweest. Een beetje gewandeld op het meer. Het was die dag rond vijf graden, dus nog wel te doen om er op te lopen. De volgende dag zijn we weer naar Lake Louise geweest, maar dan voor High Tea. De zaal keek uit op het meer, die dag was het 15 graden, en mensen waren nog steeds op het ijs aan het lopen, sommige mensen hebben toch geen verstand! De High Tea was zeer geslaagd, goed gegeten voor de rest van de dag. Later die dag heb ik mijn Taiwanese kamergenoot terug gezien, zij werkt nu in Banff in een hotel. Het was zeer fijn om haar weer te zien, het leek wel of het gisteren was, dat we afscheid hadden genomen. Een paar dagen later zouden we elkaar weer zien, om de mensen op ons oud werk te gaan bezoeken, en op zondag om weg te gaan in Banff.
Het was zeer vreemd om terug te zijn in Emerald Lake, niet te moeten werken, en terug te vertrekken in de avond, maar het was een zeer fijn weer zien van iedereen.
Cédric is zondag gaan skiën in Lake Louise, het was de laatste de dag van het skiseizoen, dus heeft hij daar meer dan gebruik van gemaakt. Ik zou het ook doen als ik hem was.
Zondag, de dag van de week in Banff om weg te gaan. Ik had Cédric al gewaarschuwd voor deze speciale dag. Sunday Funday in Banff. Hij had natuurlijk wel al wat fun die dag, met zijn snowboard ervaring in de Rockies. Maar hij was duidelijkheid voorbereid op de avond. Deze avonden zijn zeer uiteenlopend. Mavis is die avond naar ons Hotel gekomen om wat te kletsen en wat te vieren. Later hadden we afgesproken met José, iemand dat ik heb leren kennen in Vancouver de eerste dag van mijn aankomst. Een zeer fijn weerzien. Na deze bar zijn we naar een club geweest, waar al de mensen van Emerald Lake aanwezig waren. Naarmate het einde van de avond vorderde hoe meer emotioneler iedereen werd. Want ook nu weer wisten we niet wanneer we elkaar zouden weer zien. Cédric was op dat moment van de aarde verdwenen, ik wist niet waar die man aan het rondhangen was. Gelukkig is Banff zeer klein en kon hij niet echt verloren lopen.
Ik heb Mavis in de taxi gezet, en ben naar het hotel gegaan voor een vredige nacht.
De volgende ochtend lag Cédric in het andere bed, gelukkig had hij zijn weg naar huis gevonden. Hij heeft Banff op een zeer goede manier leren kennen, met de hamer. We zijn gaan ontbijten in een ontbijtbar, allebei met een katerhoofd, de ene al wat meer dan de andere. De mopjes en de domme stoten bleven natuurlijk ook niet uit. Zo komt de persoon die opdiende met een bordje aan, met daarop een kannetje met siroop en een andere soort substantie. Ik zeg tegen Cédric, “Zal ik het kannetje proeven, proef jij die andere substantie maar.” Het kannetje was Maple siroop. Cédric dacht dat het andere bordje slagroom was. Dus wat doet die man, die man doet heel die substantie in zijn koffie. proeft daar van en zegt dat dat wel lekker is. Wat blijkt een beter later, dat het boter was, voor op zijn pannenkoeken. Wij konden niet meer van het lachen, zelfs tranen kwamen te pas. Heel de dag hadden we van die flauwe moppen en andere dingen voor. Later die avond zijn we naar Canmore gereden, Cédric had een afspraak voor een tattoo. Hij was in de avond nog steeds de bezitter van een kater, dus zijn tattoo bloede een beetje meer dan normaal. Na die tattoo zijn we naar Field gereden, het dorp waar Emerald Lake is, daar hebben we overnacht om onze terugtocht naar Vancouver in te zetten.
Na weer meer dan 7 uur te rijden hebben we de ferry bereikt, enkel nog een boot en een klein uurtje zijn we verwijderd van Victoria en ons bed. Matt had voor ons een airbnb geboekt. Daar aangekomen, zijn we als een blok in slaap gevallen. We hadden onze slaap meer dan ooit nodig.
De volgende ochtend hebben we ons klaar gemaakt om Victoria te gaan bezoeken, de dag was zeer bewolkt en regenachtig, dus veel viel er niet te doen. We zatten in verschillende bars, maar we zeiden niets tegen elkaar, allebei nog vrij moe, van de reis. We zijn dus niet heel lang in Victoria geweest die dag. In de avond ben ik Matt gaan afhalen bij de ferry in Swartz Bay. De volgende dag hebben we het er nog eens op gewaagd om Victoria te bezoeken maar het weer was nog erger dan de dag ervoor. Cédric heeft zijn laatste boodschappen gedaan en nadien zijn we hem gaan afzetten aan zijn

huurauto. Vanaf nu reist hij alleen, voor iets meer dan een week. Het was best wel vreemd om geen Nederlands meer te praten de hele dag. Maar ik moet mijn portemonnee weer wat laten vullen door te werken, want anders gaat dat niet lukken voor de toekomst.
Na Cédric te hebben afgezet zijn Matt en ik onze boodschappen gaan doen, aangezien wij op een eiland gaan leven en het leven daar een beetje duurder gaat zijn, hebben we besloten om ons eten op het vaste land te komen. Nadien hebben we de ferry genomen, en zijn we naar ons nieuwe huisje gereden.