Canada met de oudjes !

22 september.

Over een maand ben ik thuis. terug met mijn voetjes in het kleine, drukke België. Waar ik het Nederlands eindelijk weer heel der dagen kan benuttigen en aanschouwen. Maar dat wilt natuurlijk ook zeggen dat mijn Canadees avontuur, er zo goed als volledig opzit. Wat niet zo’n fijn gevoel is.
Maar wat ik heb de laatste maand zo al gedaan?
Mijn laatste dag op “werk” was 18 augustus, en een paar dagen later waren mama en papa in Canada, voor drie weken. We zouden een geweldige tijd te gemoed gaan.
23 augustus was de dag dat we, Matt en ik, ze zou zien in Victoria. Het is de eerste keer dat ze Matt gaan ontmoeten. De eerste ontmoeting was zeer vlotjes verlopen, dat was al een aangenaam begin van de vakantie. Na de handjes en kusjes zijn we vertrokken naar onze airbnb en naar Victoria zelf, de eerste echt ontmoeting, voor de oudjes, met een Canadese stad. De eerste dag hebben we een “kasteel” bezocht en later Victoria zelf. Dit is de hoofdstad van British Colombia (BC) maar het is verre van de grootste. De volgende dag heeft ons mama eindelijk haar moederdag in ontvangst kunnen nemen en ook kunnen gebruiken. Ze zijn op High Tea geweest in de Fairmont in Victoria. Waar ze heel hard van hebben genoten, zowel ons mama als ons papa. In de avond zijn we, papa en ik, Matt afgezet aan de ferry, richting Pender Island. Wat dus wilde zeggen dat voor mij, de vakantie echt begon. Drie weken op stap, met de oudjes, het kan toch erger!
De volgende dag, zijn we richting Campbell River vertrokken, een klein dorpje/stadje in het NoordOosten van Vancouver Island. Onderweg zijn we even gestopt bij Kathedrale Grove. Dit zijn belachelijk grote ceder bomen, die ruim over 500 jaar oud zijn. De oudste zijn 800 jaar zijn. Ze lijken van een heel andere wereld te komen. Na dit imposante bezoek zijn we door gereden naar onze eind bestemming van de dag, Campbell River. Na al dat gerij hebben we besloten om niet al te veel meer te doen die dag. Wat gezelschapspelletjes in de avond en naderhand naar bed. De volgende dag was een grote dag voor ons papa. Hij zou, ook eindelijk, zijn vaderdag en verjaardag krijgen. We gingen walvissen kijken/spotten.
Vroeg in de ochtend werden we in een kantoortje verwacht. Waar de bemanning ons introduceerde met de open-waters, het walvissengedrag, en alle andere dingen die we moesten weten voor deze dag. Na een halfuurtje vertrokken we richting Moby Dick! Na een klein uurtje varen waren we omsingeld door allemaal kleine onbewoonde eilanden. Dit zou de ideale plaats zijn voor bultruggen. En niets was minder waar. We kunnen hun horen ademen, er waren twee bultruggen aan het slapen. Ze slapen aan het wateroppervlak, aangezien het zoogdieren zijn en dus longen hebben, hebben ze lucht nodig om te kunnen overleven. Het was een moeder met haar kalf.

Normaal zijn bultruggen geen groepsdieren maar de kalveren blijven een lange tijd bij hun moeder. Maar aangezien er niet veel beweging in deze twee zat, en we hen niet wilde storen in hun slaap, heeft de kapitein zijn zoektocht verder gezet, met succes. En een paar twee honderd meter verder zat er nog ééntje. We hadden de tijd van ons leven. Voor we het wisten was onze tocht voorbij, helaas, maar toch adembenemend.
De volgende dag, 27 augustus, zijn we gaan wandelen, meer bepaald watervallen. Een opwarmertje voor de volgende dagen, alleen wisten we dit nog niet. We besloten die avond om wat vroeger in bed te gaan, aangezien er wat rijden in de volgende dag zat.
28 augustus, stond een auto en ferry tocht op het agenda, van Nanaïmo (Vancouver Island) naar Horseshoe Bay (Mainland, vaste land). De boottocht viel al-bij-al nog mee, maar de weg die we dan nog moesten afleggen was net iets te veel voor ons mama. Gelukkig was de toch niet al te ver, voor we aan ons verblijf waren.
De mensen bij wie we sliepen, waren ongelofelijk vriendelijk mensen, in een zeer rustige buurt van Squamish. Na een rustige nacht, maar vroeger ochtend, voor mij dan, ik had een interview over skype in verband met een job in Alpen voor het volgende winterseizoen, zijn we vertrokken richting Pemberton, met een stop/wandeling in Whistler. Zoals ik al zei was het in Campbell gewoon een opwarmertje, vandaag begon het echte werk. Mama en papa hadden het best wel zwaar, maar het uitzicht en een frisse pint mocht er dan wel zijn. Na al dat geklauter hebben de Peak2Peak genomen. Dit is een lift die de twee delen van Whistler verbind, zeer indrukwekkend. Na deze genomen te hebben, hebben we ons terug naar het dorp begeven, natuurlijk met de lift, aangezien wandelen er niet meer in zit. In de lift naar beneden hebben we veel geluk gehad, we hebben een mama en baby beer gezien, juist onder ons. Het geluk was aan onze kant, want dit was ook tevens de eerste en de laatste beren dat we gezien hebben, op onze trip. Later die dag zijn we naar ons verblijf gereden in Pemberton, juist boven Whislter.
De volgende dag stond er weer een wandeling op het programma, Joffre Lakes. Die bevond zich tussen Pemberton en Ashcroft, waar die nacht onze verblijfplaats was. De wandeling was zeer aangenaam, maar wel zeer veel volk, dat deze deed, waardoor de wandelpaden niet goed beloopbaar waren,

als je terug naar beneden ging. Op het zanderige paden kon je ook de berenpoten zien, maar zoals al gezegd hebben we er geen meer gezien. Ashcroft ligt eigenlijk in een soort van woestijn in Canada, een regio dat zeer vreemd aanvoelt, in land dat vooral gekend is strenge winters en bergen. Dit is ook de regio waar de vele bosbranden zijn in Canada. Hoe dichter we kwamen, hoe meer we gewaar werden van de geur en het as in de lucht. Gelukkig waren de branden al door getrokken waardoor wij niet in een gevaren regio terecht kwamen.
De twee volgende dagen, stonden vooral centraal voor het rijden. Veel van de uitzichten hebben we niet gezien door de rookwolken die in het dal hing.
Van Ashcroft zijn we naar Clearwater gereden, daar hebben we in een echte grote camper geslapen. Als je denkt dat Nederlanders met grote campers rondrijden, dan heb je het serieus mis. Die Canada, zou je zelfs hele huizen kunnen noemen. We waren een ervaring rijker, maar dit is niet echt voor herhaling vatbaar, één nacht was meer dan genoeg.
Zoals gezegd was de volgende dag ook rijden. Van Clearwater tot Nordegg. We gingen Jasper National Park rijden, met een stop in Jasper. Jasper zelf is niet bepaald hoogstaand, een klein dorpje met veel toeristen, dat is het. Daar hebben we wat rondgelopen en winkeltjes gedaan, in de namiddag hebben we dan onze tocht verder gezet naar Nordegg. Ik aan het stuur, van de auto, zodat mama en papa zich konden concentreren op het waarnemen van het wilde dieren, maar dit was niet echt zo succesvol, als we hadden gehoopt. We

hebben wat berggeiten gezien en grote herten. De weg naar Nordegg ging over de Icefields en Abraham Lake. Het was een zeer aangename autorit. Ons verblijf in Nordegg, was een gezellig huisje met een eigen vuurplaats, waar we later smore’s hebben gegeten. Hier hebben we drie nachten verbleven. De eerste dag hebben we ons naar watervallen begeven. We konden niet veel wandelen, aangezien ook hier bosbranden zijn. De volgende dag hadden we de eerste keer ook regen, dus hebben we maar een kleine wandeling gemaakt rond een vissersmeertje.
De volgende dag zouden we ons naar Field begeven. Maar we zijn eerst tot in Banff gereden, met alle stopplaatsen van dien. We wilde graag Peyto Lake doen, maar dat was helemaal bewolkt, zoals je kan zien op de foto. Dan hebben we maar wat langer bij Bow Lake rondgehangen, dit is een meer dat lager licht in het dal, waardoor er geen wolken meer hingen. Na dit meer te hebben bezocht zijn we recht naar Banff gereden, een toeristisch dorp in het midden van de Rockies.
De volgende nachten hebben we doorgebracht in Field, het dorpje van mijn eerste job in Canada. Na een goede nacht rust hebben we ons klaar gemaakt om een grote wandeling te maken tegen Lake Louise. We moesten ervoor zorgen dat we vroeg aan het meer waren, zodanig dat we een parkeerplaats hadden. Na wat foto’s te nemen, zijn we vertrokken aan onze wandeling. Het viel ons op dat er niet al te veel mensen die wandeling deden, en dat de Aziatische mensen enkel en alleen maar naar het einde van het meer stapte. De wandeling was zeer mooi, je had een geweldig overzicht van vrij hoog boven het meer, boven zatten we juist naast de gletsjers. Geen overtollige, luiden geluiden daar boven, enkel het gekraak van de sneeuw. Het was adembenemend. Mama en papa waren zeer moe na het einde van de wandeling.

Maar ik heb ze nadien nog even meegenomen naar de tweede grootste waterval in Canada, hoger dan Niagara Falls, maar natuurlijk niet zo breed. Het was een zeer aangename dag, met aan ongelofelijke mooi uitzichten. We verdiende onze nachtrust meer dan ooit.
De volgende ochtend zijn we nog even naar Emerald Lake gereden, maar daar hing zoveel rook, van de bosbranden, dat we er niet al te lang gebleven zijn. We hebben onze tocht naar Revelstoke snel voortgezet. Onderweg naar Revelstoke waren er heel veel werken, voorbereiding voor de winter. De rook was niet te harden, soms kon je zelfs ruiken in de auto. We hoopte dat het zou wegtrekken als we naar Kelowna zouden gaan. In Revelstoke hebben we gewoon wat rondgelopen en vooral gerust na een zeer lange tocht. Na een nacht in Revelstoke zijn we doorgereden naar Kelowna, waar er nog meer rook hing dan in Revelstoke en Emerald Lake.
We hebben Kelowna zowat in 3 dagen ontdekt, dit was helaas veel te kort, maar de rook, was er niet veel te zien en te doen. Normaal kun je er zwemmen en watersporten uitoefenen. Maar de rook was dat helaas niet mogelijk. Dus zijn naar oude treinsporen geweest, die ze nu hebben omgebouwd tot een fiets- en wandelpanden. De mensen die de fietsen verhuurde vertelde ze ons dat er normaal meer mensen komen, maar weeral door de omstandigheden was dat niet het geval. Maar ons hoorde je niet klagen, aangezien het niet druk was en je foto’s kon nemen waar je maar wilde. Het was geen lus, dus je moest dezelfde route terugnemen, dat was voor ons wat minder. Maar de rit zelf, was desondanks de slechte vergezichten, zeer geslaagd.
Na Kelowna zijn we naar Merritt geweest, onze laatste stop voor we terug in Vancouver waren. Bob heeft ons daar op een zeer vreemde verwelkomt. Eerst kwam er Rottweiler ons verwelkomen met veel lawaai, waarna een man met een jachtgeweer in zijn hand aankomen. We voelde ons niet echt op ons gemak, laten we het zo zeggen. We dachten ook even dat we de grens waren overgestoken met Amerika, maar gelukkig was dat niet het geval…
Na Merritt hadden we onze laatste autotrip in Canada, met als eindbestemming Vancouver. Mama en papa verbleven in airbnb, maar ik verbleef in een Hostel in het centrum. We spendeerde onze laatste dagen met fietsen in Stanley Park, Chocolade lunch bij Cacao 70, rondwandelen in

Gastown en wat winkelen. Niet al te veel dingen, zodat mama en papa wat op een rustige manier terug richting Nederland en later België konden vertrekken.
Het afscheid was weer wat een potje huilen, maar nu zou het niet lang meer duren voor ik naar huis kwam, een dikke maand. We namen afscheid de dag voor ze vertrokken aangezien ik een watervliegtuig ging nemen naar Pender Island, terug naar huis, er zou geen tijd geweest meer zijn moesten we elkaar nog moesten zien. De vakantie was voor beide partijen zeer aangenaam.