Yosemite: you were beautiful!

Ons allerlaatste weekend in de USA samen brak aan. Dit zou onze aller laatste dag in Yosemite zijn, want morgen moesten we Marco alweer klaar maken voor vertrek en moesten er voor mij boodschapjes gedaan worden. We maakten ons vroeg klaar en in ongeveer twee uur kwamen we weer in Yosemite aan. Gelukkig konden we deze keer de drukke uitkijkpunten overslaan en hoefden we niet naar chinezen of japanners te kijken. We reden naar het einde van het park en konden gelukkig deze keer wel een parkeerplekje vinden. Met een shuttlebus reden we naar halte 17, waar we uitstapten om naar mirror lake te lopen. Op internet hadden we hier foto's van gezien en zou het ontzettend mooi zijn omdat je de weerspiegeling van de valley kan zien in het stilstaande smeltwater. Het zou een wandeling van ongeveer vijf miles worden en we deden er iets minder dan een uur over. We liepen, en we

liepen, en we liepen, maar nog altijd was er geen mirror lake in aantocht. Totdat we bij een grote zandvlakte aankwamen. Dit kon het toch niet zijn, dachten we... maar dit was het wel. Door de enorme droogte van de afgelopen jaren is er gewoon niks meer over van het hele meer. Er was een kleine kans dat het nog terug kwam als het ijs in de bergen smelt, maar dan nog is er een grote kans dat het weer verdampt aan het einde van de zomer.
Na een enorme teleurstelling liepen we de vijf miles weer terug en kwamen we langs een stuk bos waar mountain lions leven. Op de bordjes werd geadviseerd om kleine kinderen op te tillen en geen honden los te laten lopen. Dit zal wel iets te vaak fout gegaan zijn.

Terug bij de auto besloten we terug te rijden naar het begin van het park en een andere weg te nemen op naar Glacier Point te rijden. dit is aan de andere kant van het park waar je ook een ontzettend gaaf uitzicht moest hebben. Onderweg kwamen een lifter tegen, en waarom ook niet, deze namen we mee. Het was een jonge meid uit Washington DC die aan het backpacken was door California en de panoramic trail had gelopen via Glacier Point naar de Yosemite Valley. Ze moest nu weer terug omhoog om haar auto op te halen zodat ze verder kon rijden. Ze had hier ongeveer 1 dag over gelopen maar dit was dus alleen naar beneden en niet weer terug omhoog. Helaas daar hadden wij geen tijd meer voor. Onderweg stopten we nog bij verschillende vista points en het uitzicht over de Sierra Nevada was geweldig. Aangekomen bij Glacier Point was het vechten om een parkeerplek en nadat we die gevonden hadden gingen we verlaat lunchen met uitzicht over de Yosemite Valley vanaf boven en Half Dome. Het uitzicht was weer adembenemend.

Terug in Fresno zijn we uit eten gegaan bij Tahoe Joe's, een soort steakrestaurant waar we ons laatste avondmaal hadden samen. We bestelden een grote portie spare-ribs waar we samen van konden eten. Vooraf hadden we hotwings en daarna kregen we een salade en onze spare-ribs met patat. We hadden dus één portie besteld maar dit kregen we zelfs samen bijna niet op. Eigenlijk hadden we nog wel trek in een toetje, een stukje cheesecake & een stukje carrot-cake, om alvast onze verjaardagen te vieren en omdat we zo vol zaten besloten we een doggy-bag te nemen. Dat is hier nu eenmaal heel normaal. Marco's cheesecake zat in een klein doorzichtig bakje, alhoewel het nog

steeds een enorme punt was. Mijn carrot-cake zat ik een grote plastic lunchbox en ik durfde hem ook bijna niet open te doen. Toen ik dat wél deed wist ik even niet wat ik zag. Het leek wel een hele taart zo groot was die! Hier kon je minimaal met 4 personen van eten, in NL porties. Gelukkig maar dat we hem mee naar huis konden nemen, want daar zaten hongerige Chris & Shawn te wachten die ook wel een stuk lustten. Alleen had ik het nooit op gekregen.