Viva Las Vegas

Na een mislukte stranddag van gister omdat het weer toch niet zo mooi was als voorspelt, stonden we vanochtend om kwart voor zes op. Om kwart voor 7 stonden we met onze tas op onze rug te wachten op de bus die ons naar het vliegveld van Los Angeles zou brengen. Uiteindelijk hebben we drie verschillende bussen genomen en hebben we er ruim drie uur over gedaan om onze huurauto op te halen. Om half tien waren we dan klaar voor vertrek met onze nieuwe auto: een donkergrijze Ford fiesta. Het is wel even 200pk minder dan onze geliefde Ford Mustang, maar tegelijkertijd ook ruim vijf keer goedkoper. Onze route van vandaag: een stukje route 66 namelijk de highway-15. Overal langs de weg zag je daarom ook bordjes staan met informatie over de route 66 die van de West naar de Oost kust van Amerika loopt.
Nadat we een uurtje in de auto hadden gezeten en eindelijk de drukte van Los Angeles hadden verlaten zijn we even gestopt bij de

Walmart. En als je dan denkt dat een Franse supermarkt groot is, als je denkt dat de AH-XL groot is ken je deze supermarkt nog niet. Zelfs in de winkel zelf heb je een McDonalds. Rijen en paden vol met een en al dezelfde spullen, enorme megaverpakkingen en een enorm assortiment. Van elektronica tot groente & fruit en van enorme stukken vlees van 5kg tot water van 2,5 gallon. In Amerika is het normaal dat de caissière je boodschappen inpakt en dat je zelf niks hoeft te doen. Dus de mensen in de rij staan allemaal te kijken hoe de caissière de boodschappen staat in te pakken en kijken niet om voor de rij die zich gevormd heeft. Nadat we er een uur hebben rondgesnuffeld en water & een voedsel

overlevingspakket hadden verzameld waren we klaar voor vertrek richting de woestijn. Nog ongeveer drie uur rijden te gaan dwars door de Nevada woestijn stond ons te wachten. Van de hitte merkte we weinig totdat we bij een tankstation stopte voor een plaspauze. Ruim 40 graden is het hier en er stond geen zuchtje wind. Onderweg zagen we een mooi landschap van woestijn, bergen en af en toe een struikje. Toen we langs Mojave national park reden stond het om ons heen helemaal vol met Joshua Trees, een soort bomen die op cactussen lijken omdat dit de enige bomen zijn die hier kunnen overleven. Ook zagen we een aantal mijnen onderweg en ontzettend grote vrachtwagens.

Na 3,5 uur reden we de staat Nevada in en het eerste wat we zagen waren casino's en hotels in de vorm van een kasteel. Een half uur later zagen we dan eindelijk Las Vegas in de verte verschijnen. Het werd al een klein beetje verklapt door de reclame borden langs de weg en de grote gebouwen in de verte. We herkenden gelijk het Luxor, wat in de vorm van een piramide is en natuurlijk de eindeloze hoeveelheid gebouwen van het Caesers palace.
We reden Vegas binnen en hebben eerst onze auto in de parkeergarage onder ons hotel (Flamingo hotel) gezet en zijn toen met onze backpacks naar binnen gelopen. Bij de incheckbalie kregen we van die aardige mevrouw een upgrade naar een kamer op de 27e verdieping mét uitzicht over de strip. Toen we de kamer binnenliepen begrepen we wat voor een uitzicht. We kijken uit over Caesers palace die bestaat uit ongeveer 8 gebouwen, ook kunnen we het Bellagio zien met de waterfontein ervoor en hebben we uitzicht over the Mirrage en Harrahs. Club Omnia en het Colloseum liggen recht tegenover ons

en ook kunnen we de Cosmopolitan zien.
Nadat we hadden gedoucht gingen we op pad voor het diner. In Las Vegas heb je de BOB-pas waarbij je voor 60 dollar 24 uur lang kan eten en drinken in 6 verschillende hotels. De hotels die hierbij horen zijn het Flamingo hotel (waar wij zitten), Harrahs, Aria, Caesers palace, Paris en Planet. Genoeg keuze dus. We zijn deze avond gaan eten bij Harrahs en er was zóveel keus. Ze hadden rosbief en grote hammen waar ze een stukje voor je afsneden, ze hadden salades, een Chinees gedeelte, een Italiaans gedeelte, onbeperkt drankjes, taart, ijs, cola in tien soorten smaken (van aardbeien tot limoen). Maar ze hadden gelukkig ook vers fruit en groente.

Na het eten zijn we de strip op gelopen, die voor de deur ligt. Inmiddels was het al 19uur geweest en dat betekent hier dat het donker wordt. De lampjes van alle hotels gingen aan en de sfeer was

er gelijk. Overal en in elk casino of hotel kan je naar binnen lopen om te kijken hoe mooi het er daar uit ziet. Als je bij Paris naar binnen loopt lijkt het net alsof je écht in Parijs bent. De Eiffeltoren is er en ook de straten en restaurants in Parijs zijn nagemaakt. Hier hebben we een drankje gedaan, want onze pas werkt nog steeds, en zijn daarna naar het casino gegaan. Omdat we heel moe waren van het auto rijden hebben we zelfs niks gegokt maar hebben we wel gekeken. Ook daarvoor moet je ID gecontroleerd worden door de beveiliging. Ze staan dan raar te kijken naar je rijbewijs omdat er als jaartal natuurlijk 2013 op staat.

Daarna zijn we naar buiten gegaan en hebben we de watershow van het Bellagio gezien. Op muziek van Céline Dion met My Heart Will Go On spoot het water wel met 70 meter uit het water. Alles was precies goed getimed: de muziek, het licht en het water. Hierna zijn we teruggegaan naar het Flamingo hotel, waar we op onze kamer een enorm gaaf uitzicht hadden over de strip. Nog mooier dan dat het 's middags al was. In een, eindelijk, écht bed in plaats van een stapelbed vielen we daarna in slaap.