Skydiving boven de Grand Canyon

Onze eerste ochtend in het Grand Canyon hostel begon goed met een lekker zelfgemaakt ontbijtje van bacon & eggs. Met een voedzaam ontbijt in onze maag belden we Red rock skydiving vanuit het hostel om te kijken of ze nog plek hadden vandaag. Helaas was dat niet zo, alleen voor morgenochtend 6.30! We probeerden de (enige) en laatste andere optie: Paragon skydiving. Zij hadden wel een plekje voor mij om 12 uur. We maakten ons klaar om te gaan want het was nog een uurtje rijden. Onderweg reden we door het Kaibab national forest en zagen we herten in de bossen lopen. Rond half 12 kwamen we aan bij de Grand Canyon airport en nu werd het pas echt. Vandaag ging ik toch echt skydiven. Het plan was eigenlijk om dit te doen in Monterey. Hier hadden we redelijk wat tijd over en hier sprongen ze heel hoog en had je mooi uitzicht over de zee. Het weer zat alleen overal tegen onderweg of er stond te veel wind dat er niet gesprongen mocht worden. Vandaag was het strakblauw, een beetje fris en weinig wind. Ideaal weer dus.

Ik kreeg eerst een briefing met informatie in een filmpje. Dit ging eigenlijk vooral over dat het een gevaarlijke sport is en dat er een kans bestaat dat je het niet. Dat is natuurlijk heel

fijn om te horen vlak voordat je moet. Daarna moest ik een stapel papieren tekenen dat de organisatie niet verantwoordelijk is voor ongelukken. Nadat het papierwerk gedaan was moest ik mij omkleden. Ik kreeg een fleecetrui aan, met een windjack en een speciale broek. Ook kreeg ik handschoenen omdat het bovenin de lucht heel koud kan zijn. Vervolgens werd ik in het tuigje gehesen en werden de belangrijkste dingen uitgelegd. Ik had namelijk het 'extreme' pakket gekozen en dat betekende dat ik zelf de parachute mocht openen en zelf de parachute mocht besturen. Daarna was het toch echt tijd om te gaan. Mijn instructeur, een Engelse jongen die hier is gaan wonen voor de sport, maakte nog snel een filmpje voor het vliegtuig en daarna was het tijd om in te stappen. Alles werd namelijk van begin tot einde gefilmd en gefotografeerd met een GoPro. Er was nu echt geen weg meer terug.
We stegen op en we vlogen ongeveer voor 20 minuten rond en boven de Grand Canyon. Het uitzicht wat we hadden is onbeschrijfelijk, zo ontzettend mooi. Na 20 minuten schreeuwde de piloot 'door' en toen wist ik wel hoe laat het was. Ik werd vastgeklikt met grote haken aan mijn Engelsman en moest mijn bril opzetten. Een Amerikaanse jongen voor mij sprong als eerst en wij waren daarna. Ik moest op het randje gaan zitten en niet veel laten vielen we naar beneden.

Eerst maak je een aantal salto's en heb je geen idee waar je eigenlijk bent in de lucht. Daarna

denk je dat je doodgaat omdat je recht naar beneden valt. Ik kan mij niet eens meer herinneren hoe lang dit duurde omdat het zo eng was. Niet veel later moest ik de parachute openen en vielen we met een enorme klap stil. We zweefden daarna nog voor ongeveer 5-10 minuten door de lucht en opnieuw hadden we schitterend uitzicht over de Canyon. Met de hendels aan de parachute kon ik sturen en draaiden we rondjes, waarbij we ineens heel hard gingen. Daarna nam de Engelse het over en gingen we bijna landen. Voor je gevoel beland je bijna in de bosjes en de bomen maar de landing was perfect.

Ik werd losgemaakt en kon bijna niet meer op mijn benen staan. Zoveel adrenaline is echt niet te beschrijven. Ook had ik het idee dat ik doof was omdat je van 14.000ft naar beneden valt en je oren het hoogteverschil niet kunnen regelen. Dit duurde ongeveer nog een half uur voordat dit weer terug kwam. Na de sprong reden we terug naar het vliegveld en kregen we een film en foto's als aandenken. Het was echt doodeng maar tegelijkertijd zo ontzettend gaaf. Het bedrijfje is pas net nieuw en ze zijn de énige die boven de Grand Canyon mogen springen, dus wie kan dat nou zeggen. De vlucht alleen al was het geld meer dan waard en het was weer een once in a lifetime moment om nooit te vergeten.

Na het skydiven zijn we de rest van de middag langs de Grand Canyon North Rim gaan wandelen. De Grand Canyon is zo groot dat er een noord en een zuid gedeelte is. Het belangrijkste verschil is dat je in het zuid gedeelte veel meer bomen hebt en in het noord gedeelte de mooie stenen en rotsen. Jammer genoeg was het heel druk overal en was het afgeladen met Chinezen en Japanners. Er liepen ook overal eekhoorntjes rond en mensen waren ze aan het voeren en aaien. Hoe schattig ze er ook uit zien, ze kunnen bijten en ze hebben vlooien en andere parasieten en je wil echt niet gebeten worden hierdoor. Het uitzicht daarentegen maakte álles goed, maar niet zo mooi als van bovenaf. En dat te bedenken dat dit eeuwenoud is en nog altijd zo ontzettend mooi. Het gekke was dat het in Flagstaff nog geen 10 graden was, maar in de Grand Canyon zelf was het ruim 30 graden. Wat een gave dag was dit!!